به گزارش”صبح رابر”به نقل ازپایگاه بصیرت؛  سکاندار دولت یازدهم نماینده دو حوزه فکری جامعه اسلامی است. از یک سو فردی است ملبس به لباس مقدس روحانیت متکی بر فکر و اندیشه اسلامی آنهم از نوع حوزه‌های علمیه شیعه و  از سوی دیگر فردی است دارای تحصیلات دانشگاهی. این دو مرکز در فکر و اندیشه امام خمینی(ره) اگر بر وحدت برسند به طور قطع علاوه بر قطع وابستگی فرهنگی کشور که بالاترین نوع وابستگی است، می‌تواند اعتلای فرهنگی غنی ایران اسلامی را رقم بزند. در واقع سنگ بنای ساخت تمدن نوین اسلامی از توجه به این دو مرکز بزرگ علمی و دینی کشور آغاز می‌گردد. از این منظر رییس جمهور منتخب ملت بزرگ ایران پشتوانه‌ای عظیم را به همراه خود دارد و این امر می‌تواند امید به رفع مظلومیت فرهنگی را در داخل و ایستادگی و عرضه اندام در مقابل جنگ نرم دشمن را مهیا سازد.

اما از  سوی دیگر اگر چه گفتمان دولت آینده اعتدال می‌باشد ولی همراهی و همسویی یاران دولت سازندگی و حتی دولت اصلاحات نشان از آن دارد که همچنان ممکن است فرهنگ در حوزه داخلی در مظلومیت باقی بماند و در حوزه بیرونی تحت عنوان  تعامل و تساهل فرهنگی نه  تنها دفاعی در مقابل هجوم بی‌رحمانه جنگ نرم دشمن صورت نگیرد، بلکه برعکس انتخاب مشی و سیاست توجه به مقوله اقتصاد و فضای کسب و کار، به فرهنگ سایه اندازد و به قول آقای مسجد جامعی وزیر وقت دولت اصلاحات که معتقد بود در برنامه‌های اول و دوم فرهنگ نقشی تزئینی و حاشیه‌ای داشت این بار نیز فرهنگ جایگاه واقعی خود را نیابد.

توجه به مقوله فرهنگ از برجسته‌ترین شاخصه‌های اندیشه حضرت امام خمینی(ره) است به گونه‌ای که می‌فرمایند: «فرهنگ مبدا خوشبختی و بدبختی های ملت است اگر فرهنگ ناصالح شد این جوان‌هایی که تربیت می‌شوند تربیت این فرهنگی ناصالح، اینها در آینده فساد می‌کنند، فرهنگ استعماری، جوان‌های ما صحیح بار نمی‌آیند.» و در فرازی دیگر می‌فرمایند: «کلید سعادت و شقاوت یک ملت، دست فرهنگ است» (صحیفه نور، ج دوم، ج۴، صص۲۴۶-۲۴۹)

این تاکید و تصریح از سوی رهبر فرزانه انقلاب نیز خطاب به سیاستگذاران و  دولتمردان با شدت بیشتری طرح شده است. ایشان می فرمایند: «مساله فرهنگی یکی از مسایل اساسی انقلاب است، یعنی اعتقاد ما بر این است که سازندگی جدید انسان و جامعه بر اساس این انقلاب هنگامی میسر خواهد شد که همه‌ی جوانب زندگی که مهمترین آن فرهنگ است بازسازی می شود.: (۲۴/۱۱/۶۳)

بالاترین مرکز سیاستگذاری و تصمیم سازی فرهنگی در کشور شورای عالی انقلاب فرهنگی است و رییس جمهور نیز رئیس این شورا می‌باشد و برخی از وزرای حوزه فرهنگ و آموزش دولت از اعضای اصلی آن محسوب می‌شوند. بی شک اگر سکانداری این شورا بر اساس انتظارات حضرت امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری(مدظله العالی) به درستی صورت بگیرد و فرهنگ به عنوان بستر و زمینه تمام امور کشور لحاظ شود، می‌توان امید به رفع مظلومیت از حوزه فرهنگ داشت. سفر آقای روحانی به قم و دیدار با مراجع بزرگ تقلید و طرح دیدگاه‌ها انتظارات و دغدغه‌ها از سوی علما و مراجع عظام، حاکی از رسالتی بزرگ در پیش روی دولت یازدهم می‌باشد.

اسناد بالادستی نظام از قبیل قانون اساسی، اندیشه امام خمینی(ره) و دیدگاه‌ها و انتظارات رهبر معظم انقلاب، مصوبات شورایعالی انقلاب فرهنگی همگی تاکید و تصریح بر بهره‌گیری از فرهنگ غنی اسلام در حوزه‌های اجتماع، سیاست و اقتصاد دارد. عمق بخشی به اعتقادات مذهبی مردم، امری رها شده و یا صرفاً مربوط به حوزه‌های تبلیغ نیست بلکه نیازمند تصمیم سازی و تصمیم گیری در بالاترین مراکز فکری و فرهنگی جامعه یعنی شورای عالی انقلاب فرهنگی است، در یک جامعه دینی نیازمند مدیریت صحیح می‌باشد و نمی‌تواند رها و یله باشد.

از دولت یازدهم پذیرفتنی نخواهد بود که با وجود شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی فرهنگی عمومی و … دستگاههای متولی امر فرهنگی را همچون دولت سازندگی خارج از حیطه دولت متصور دانسته و در قبال عملکرد آن احساس مسئولیت ننماید. بی شک توجه به مقوله فرهنگ در سطوح و لایه‌های مختلف آن از سوی دولت یازدهم یک انتظار به جا مردم متدین و مسلمان ایران است که ارزش و اهمیت آن از اصلاح و بازسازی و رونق فضای کسب و کار نه تنها کمتر نیست که به طور قطع در دراز مدت مهمتر نیز خواهد بود.