حاج محمود عبدالحسینی عکاسی را از سال ۵۹ آغاز کرده است. او را پدر عکاسی نوین ایران می دانند. بسیاری از مردم نام او را هم نمی دانند اما همگی با عکس های او آشنا هستند. عکس های نابی از امام خمینی ره ، مقام معظم رهبری و دفاع مقدس. ظهر یک روز زمستانی و پس کارگاه عکاسی او چند دقیقه پای صحبت های او نشستیم:

“بوتیا”، شما از سال ۸۰ تا ۸۵ عکاس دفتر نشر آثار رهبری بودید و در سفرهای استانی عکس های نابی از پیوند مردم و ولایت گرفتید. چه احساسی از حضور مردم در این سفر ها می دیدید؟

عبدالحسینی : مردم رهبر خود را می شناسند و مردم از یک گوهر در حد همان گوهر محافظت می کنند بنابراین کسی که محبوب است به همان میزان مردم از او استقبال و بدرقه می کنند.

“بوتیا”،کدام عکس های تان از مقام معظم رهبری را بیشتر دوست دارید؟

عبدالحسینی : من یک سری عکس های منتشرنشده از حضرت آقا دارم که مربوط به سال ۵۹ است و به قول معروف خودمانی است و آنها را خیلی دوست دارم.

شاید یک روزی با خود آقا صحبت کنم و بتوانم آنها را منتشر نمایم.

“بوتیا”،دید مقام معظم رهبری نسبت به اهالی رسانه اعم از خبرنگاران و عکاسان چیست؟

عبدالحسینی : چون ایشان ادیب هستند و با رسانه آشنا هستند ارزش کار خبر و رسانه را می دانند و در موقعیت های مختلف از آنها تقدیر کرده اند.

در سفر هایی که همراه آقا بودم خود ایشان توجه خاصی به اکیپ خبرنگاران داشتند و حتی در سفر اصفهان زمانی که خود من از ایشان خواستم که یک دیدار با خبرنگاران و عکاسان و فیلم برداران داشته باشند و ایشان هم پذیرفتند.

که یک دیدار بیست دقیقه ای داشتند و آنجا به رسانه ها گفتند که اگر کار شما نبود ارزش کار من هم خیلی مطرح و هویدا نمی شد.

“بوتیا”،رهبر انقلاب چقدر به هنر عکاسی آشنا هستند؟

عبدالحسینی : چون آقا ادیب و هنرمند هستند و هرکسی که در حوزه هنر کار می کند در مسایل مختلف هنر شناخت دارد حتی اگر متخصص نباشد.

به طور مثال نمی توان گفت که مثلا من یک عکاسم و از فیلم نمی دانم یا از تئاتر و موسیقی نمی دانم. چون ایشان ادیب هستند و می نویسند با هنر از جمله عکاسی آشنا هستند.

زمانی کسانی که در بنیاد فرح دیبا بودند و هستند مرا به استهزا می گرفتند و می گفتند که تو رفتی عکاس درباری شدی؟! من در جواب می گفتم که من عکاس درباری هستم  رییس آن یک فرد فهیم، هنرمند و فرهنگی و هنرپرور است.

کسی که قبل از این که بیاید و رهبری یک جامعه را برعهده بگیرد به عنوان یک نویسنده چندین جلد کتاب دارد.ولی شما در درباری کار می کردید که سواد این را نداشت و حتی یک جلد کتاب هم نداشت.

کسی که نویسنده هست گستره ای از فرهنگ در شخصیت وی است و در زمینه های مختلف مثل موسیقی عکس سینما و … را به صورت صاحب نظر هستند.

و این یک تعارف رسانه ای نیست بلکه می دانم و می توانم ثابت کنم که ایشان مقوله هنر را می شناسند.

به طور مثال کتاب هایی که ایشان می خوانند و بر آنها پاورقی می نویسند

و یا اولین عکسی که از مقام معظم رهبری پس از انتخاب ایشان پوستر شد عکس من بود که از میان عکس ها عکاسان دیگر خود ایشان انتخاب کردند.

و مشخص می شود که از میان عکس هایی که ارسال شده بود ایشان تشخیص دادند که این عکس برای پوستر خوب است، این عکس برای روی جلد مناسب است و …

این می رساند که ایشان شناخت دارند.

“بوتیا”، تلخ ترین عکسی که تا کنون گرفته اید کدام است؟

تلخ ترین عکس من عکس هایی است که در زمان رحلت امام خمینی (ره) گرفتم.

“بوتیا”،عکس امام خمینی ره در منزل در حالی که چای می ریزند را شما گرفتید؟

خیر، متاسفانه عکس های خودمانی که از امام دارند ارزش عکاسی ندارد بلکه ارزش سندیت دارد.

به همین دلیل به دفتر آقا پیشنهاد دادم که به خانواده آموزش دهند که چگونه عکس بگیرند.

چرا که لحظاتی وجود دارد که باید ثبت شود و حتی خانواده ایشان به دلیل رابطه پدرانه ای که با ایشان دارند بهتر از من عکاس می توانند لحظات عاشقانه را ببینند و ثبت کنند.