به گزارش” صبح رابر “ به نقل از هجرت نیوز: در میان روایات نقل شده از ائمه (ع) هشدارهایی وجود دارد که توجه به آنها می‌تواند ما درجهت شناخت حق و باطل یاری رسانده و در اصلاح سبک زندگی به ما کمک نماید.

فریفته مقام و موقعیت خود نشوید!

«احمد بن محمد بن ابى نصر بزنطى»، از بزرگان اصحاب امام رضا علیه‌السلام، شبی را به دعوت امام در خانه ایشان خوابید. او می‌گوید: من از شوق به سجده افتادم و گفتم: سپاس خداى را که حجت خدا و وارث علوم پیامبران در میان ما چند نفر که خدمتش شرفیاب شدیم تا این حد به من محبت فرمود. هنوز در سجده بودم که متوجه شدم امام به اطاق من باز گشته است،برخاستم. حضرت دست مرا گرفت و فشرد و فرمود: اى احمد!امیر مؤمنان علیه السلام به عیادت «صعصعه بن صوحان» (که از یاران ویژه‌ى آن حضرت بود) رفت و چون خواست برخیزد فرمود:«اى صعصعه!از اینکه به عیادت تو آمده‌ام به برادران خود افتخار مکن- عیادت من باعث نشود که خود را از آنان برتر بدانى- از خدا بترس و پرهیزگار باش، براى خدا تواضع و فروتنى کن خدا تو را رفعت مى‌بخشد»(۱)
امام علیه‌السلام با این عمل و سخن خویش هشدار داده است که هیچ عاملى جاى خود سازى و تربیت نفس و عمل صالح را نمى‌گیرد و به هیچ امتیازى نباید مغرور شد، حتى نزدیکى به امام و عنایت و لطف آن بزرگوار نیز نباید وسیله‌ى فخر و مباهات و احساس برترى بر دیگران گردد.

فتنه گرها را بشناسید!

«برخی از کسانی که مودّت و دوستی ما اهل‏بیت را دستاویز ساخته ‌اند، زیان و فتنه‏ انگیزی‏شان بر شیعیان ما از دجّال بیشتر است». پرسیدند: ای فرزند رسول خدا! چرا فتنه‏‌شان از دجّال بیشتر است؟
حضرت رضا علیه‌السلام فرمود: «زیرا با دشمنان ما مهر و مودّت می‏ورزند و نسبت به دوستان ما دشمنی و عداوت می‏نمایند. هرگاه چنین شد، حقّ و باطل به هم می‏آمیزد و حقیقت مشتبه گردیده در نتیجه انسان مؤمن از منافق باز شناخته نمی‏شود». (۲)

هشدار به ثروتمندان

بزنطى گوید: روزى خواسته‏‌اى را براى حضرت امام رضا علیه‌السلام مطرح کردم، امام‏ علیه‌السلام‏ فرمود: صبر کن، امیدوارم ان‌شاء‌اللَّه خدا برایت انجام دهد، سپس فرمود: به خدا سوگند؛ آنچه خدا براى مؤمن از این دنیا ذخیره کرده، براى او بهتر است از آنچه ‏برایش شتاب کرده و در این دنیا به او رسانیده.
سپس دنیا را حقیر و کوچک جلوه داد و فرمود: دنیا چه چیزى است و چه ‏ارزشى دارد؟
و فرمود: همانا دارنده نعمت در موقعیّت سختى قرار دارد، بر او واجب‏ است حقوق الهى را که در اموال او است بپردازد. به خدا سوگند؛ بر من نعمت‌هائى ‏از طرف پروردگار مى‌باشد و من همواره به خاطر آن‏ها بیمناکم – و دست خود را حرکت داد – تا آنکه حقوقى که براى خدا در آن‏ها بر من واجب شده خارج کنم.
عرض کردم: فداى شما شوم؛ شما با این موقعیّت و جایگاه ویژه، از این مطلب ‏نگران هستید؟!
فرمود: بلى؛ پروردگارم را ستایش و سپاس مى‏‌گویم بر نعمت‏‌هائى که بر من‏ منّت گذاشته است. (۳)

هشدار درباره فقر

فقر اساس بسیاری از مشکلات اجتماعی و نابسامانی‌های زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی است. برهمین اساس است که امام رضا(ع) فرمود: «المسکنه مفتاح البوس؛ بینوایی و فقر، کلید بدبختی و بیچارگی است.» (۴) آن حضرت در سخنی دیگر به نقش معیشت کافی در آرامش روحی و روانی انسان این گونه اشاره می‌فرماید: «ان الانسان اذا ادخر طعام سنته حف ظهره و استراح؛ چون آدمی خوراک سال خویش را ذخیره کند، بارش سبک می‌شود و آرامش می‌یابد.» (۵) و باز از آن حضرت روایت شده است: «اعمل لدنیاک کانک تعیش آبداً؛ برای دنیایت چنان عمل کن که گویا برای همیشه زنده‌ای.»(۶)
هشدار نسبت به تنبلی و کاهلی
اسلام تمامی مسلمانان را به کار و تلاش تشویق می‌کند و به بی‌تحرکی و سستی و تنبلی هشدار می‌دهد. امام رضا علیه‌السلام کار برای اقتصاد خانواده را دارای ارزشی جهاد گونه معرفی می‌کنند: کسی که برای زندگی زن و فرزند خود مشغول کسب و کار است، ثوابش از مجاهدان راه خدا بزرگتر است.
دیدگاه ایشان در باره کسب و کار اینگونه بود: آن کس که کار بیشتری می‌کند تا درآمدش برای خود و کسانش بسنده باشد در نزد خدا پاداشی بزرگتر از پاداش مجاهد فی سبیل الله دارد.

هشدار نسبت به کفران نعمت

سپاس از نعمت‌های الهی خود باعث فزونی در نعمت و ناسپاسی موجب فرار نعمت‌ها می‌شود.
امام رضا(ع) در این زمینه می‌فرماید: احسنوا جوار النعم، فانها وحشیه ماناءت عن قوم فعادت الیهم؛ با نعمتها خوشرفتارى کنید(در برابر خدمات شایسته دیگران تمجید و تشکر کنید) زیرا نعمت‌ها وحشی‌اند، از قومى که دور شدند، به آنان برنمى‌گردد. (۷)
امام رضا(ع) در بیانی دیگر درباره قدردانی از نعمت‌های الهی می‌فرماید: من لم یشکر المنعم من المخلوقین لم یشکر الله عزوجل؛ کسى که شکر نعمت مخلوق را ادا نکند، شکر خداوند خالق را ادا ننموده و بجا نیاورده است .
پی‌نوشت‌ها:
۱. معجم رجال الحدیث ج ۲ ص ۲۳۷- رجال کشى ص ۵۸۸
۲. بحارالانوار، ج۷۵، ص۳۹۱، ح۱۱
۳. بحار الأنوار: ۱۰۵/۴۹
۴. بحارالانوار، ج۷۵، ص ۲۶۰.
۵. الحیاه، ۶، ص ۱۸۰.
۶. شیخ حرعاملی، وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۷۶.
۷. تحف العقول، ص ۴۷۲

انتهای پیام/