به گزارش “صبح رابر” به نقل از دانا ،دادگاهی در آلمان به لزوم شنا کردن دختران مسلمان با پسران در کلاس های شنای مدارس، رای داد.

اسماء، دختر مسلمان مراکشی تبار و ساکن شهر فرانکفورت برای پایبندی به اعتقادات و دفاع از حقوق دینی خود و میلیون های مسلمان آلمانی به شیوه این نوع کلاس ها اعتراض داشته و این دعوا را از طریق قانون این کشور اقامه کرده است.

وی می گوید که نمی خواهد همراه پسران در یک استخر شنا کند و در ادامه می گوید: «می توانم کلاسهای خصوصی شنا را دنبال کنم. من انسانی عادی هستم و می خواهم که در ادای وظایف دینی خود آزاد باشم.»

رأی به دختران دانش آموز مسلمان در صورتی که لباس شنای «بورکینی» بر تن کنند از کلاس شنا معاف نیستند. بورکینی لباس شنایی است که بسیاری از زنان مسلمان هنگام شنا بر تن می کنند و تمام بدن آنها به جز صورت و دست ها و انتهای پاهایشان را می پوشاند.

در ادامه این گزارش مدیر مدرسه ای که اسماء در آن تحصیل می کند، برخلاف آزادی دینی که در قانون این کشور وجود دارد،  می گوید: « قانون مهمی داریم که همه باید شنا کنند و هنگام ثبت نام در مدرسه باید با امضا این مطلب را بپذیرند.»

جدا کردن دختران از پسران یا تشکیل کلاس های خصوصی و یا با راهکاری دیگر می شود هر دو قانون را اجرایی کرد اما اینکه دادگاه و مدارس آلمان اصرار به اختلاط دختران مسلمان با پسران در این کلاس ها دارند بر خلاف قانون آزادی دینی در این کشور است.

و این قوانین در راستای تربیت فرزندان مسلمان به سبک فرهنگ غربی است. فرهنگی که روز به روز از دین و باورهای دینی و اخلاقی دور می شود تا جایی که ارزش های اخلاقی در آن جامعه بطور فزاینده ای رو به افول است.

این رأی دادگاه عالی آلمان حاکی از آن است که تربیت جسمی بر تربیت روحی تقدم دارد اما آیا جسم تربیت شده با روحی آزرده و بیمار می تواند چنین جسمی را کنترل کرده و موجبات خیر رساندن به جامعه را برای فرد فراهم آورد یا باید منتظر سرکشی ها و اتفاقات دیگری از آن بود؟

در پایان این گزارش آمده است:« دولت آلمان همواره خواسته تا میلیونها مسلمان ساکن این کشور برای ادغام در این جامعه تلاش کنند.» اما آیا دست برداشتن از باورها و اعتقادات دینی، اضمحلال است یا ادغام شدن؟