احمد زنگی‌آبادی در خصوص نحوه مجروحیت خود می‌گوید: بنده در اواخر سال ۱۳۶۲ در جزایر مجنون شیمیایی شدم که اثرات آن کم بود. در ۲۳ فروردین ۱۳۶۳، در حاشیه هورالعظیم صدام منطقه را به شدت بمباران شیمیایی کرد؛ حدود ساعت ۴ عصر بمباران شروع شد؛ آفتاب که رفت، بمباران قطع شد.

OPCW) مورد توجه هستند؛ در آن کنفرانس کرسی مشورتی بود که از اولین روز افتتاح تا آخرین روز، جلسات کارشناسی برگزار می‌شد؛ در کنار این کنفرانس نمایشگاه هنری برپا شد که روی سیاسیون تأثیر داشت.

OPCW) به مدت ۱۰ روز برپا شده بود.

مشکلات جسمی من به سه قسمت تقسیم می‌شود:

همان طوری که می‌بینید در هر شرایط باید دستگاه اکسیژن‌ساز همیشه همراه من باشد؛ چراکه در حال حاضر اکسیژن خون من ۸۱ است و ضربان قلبم ۱۳۴ در دقیقه است که بسیار بد است.

DU و باقی ماندن ۳۰ درصد از سلاح‌های شیمیایی که قرار بوده تا پایان سال ۲۰۱۲ امحا شود، امیدوارم چند کشور دیگر به OPCW ملحق شوند و این خواسته جدی و جهانی ما است.