به گزارش” صبح رابر”؛ به نقل از  شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ «این اقتصاد درون‌زا است. یعنی از دل ظرفیّتهای خود کشور ما و خود مردم ما میجوشد؛ رشد این نهال و این درخت، متّکی است به امکانات کشور خودمان؛ درون‌زا به این معنا است.» این بیانات حکیمانه رهبر معظم انقلاب اسلامی نشان می دهد که یکی از اصلی ترین راهکارهای تحقق اقتصاد مقاومتی، توجه به تولید داخل و تقویت کارنجات و تولیدکنندگان درون کشور است که این امر می تواند مجموعه داخلی را از کالاهای وارداتی بی نیاز ساخته و در نتیجه، یک اقتصاد درون زا را شامل شود.

این در شرایطی است که آمارها و اخبار در طول ۲ سال گذشته نشان می دهد کارخانجات بسیاری به حالت تعطیلی درآمده و واحدهای تجاری متعددی بوده اند که به واسطه عدم حمایت های دولتی، اقدام به اخراج کارگران خود کرده اند. موضوعی که منجر به افزایش روند بیکاری در کشور شده است.

کارگران چینی به جای کارگران ایرانی!

به ‘گزارش از”  بوتیا ” این روزها بازارهای کشور پر شده است از کالاهای چینی ، دست به هر چیزی که می زنی تولید کشور چین است از ماشین های لوکس گرفته تا ذکر شمار و صلوات شمار، در این میان فقط کارگر چینی نداشتیم که به لطف برخی از مسئولین کارگران چینی هم وارد عرصه شغلی ایران شدند و بسیاری از کارگران ایرانی را از کار بیکار کردند.

نصب ۴۷ هزار تن تجهیزات ناحیه کوره بلند پروژه فولاد زرند ایرانیان از قرار داد متخصصان ایرانی حذف و به پیمانکاران چینی واگذار شد، حضور کارگران چینی در شهر زرند کرمان برای اجرای کوره بلند و در شرکت مدیران خودروی بم، پیامدی جز از دست رفتن فرصت شغلی جوانان و فرصت پرورش نیروهای متخصص بومی ندارد!
سکوت تمامی مسئولان در حالی است که توانایی انجام این کار توسط نیروهای ایرانی وجود دارد و این مسئله جز برگشتن به دوران استعمار چه معنایی می تواند داشته باشد؟

یارانه تولید تنها در حد حرف مانده است

مدیر کارخانه پتوی لاله گفت:کارخانه دوم تکمیل کننده کارخانه اولی بوده و مواد اولیه کارخانه پتو از آنجا تامین می شود و حتی با اضافه شدن دستگاه های جدید توانسته ایم کیفیت محصولات را بالاتر ببریم.

کمیجانی با بیان اینکه این کارخانه ایزو ۹۰۰۱ دارد و از سالیان دور نیز استاندارد را رعایت می کند،تاکید کرد:زمانی که استاندارد در ایران اجباری نبود این کارخانه تمامی قوانین را رعایت می کرد و محصولات با کیفیتی را در خط تولید داشته است.

وی به کمبود برخی از مواد اولیه محصولات در  کارخانه ها اشاره کرد و گفت:به دلیل نداشتن تخصص و فناوری لازم  مجبور هستیم برخی از مواد اولیه را از خارج کشور تهیه کنیم و این ضعف داخلی ما محسوب می شود.

مدیر تولید کارخانه پتو لاله ابراز داشت:واردات کالاهای چینی و قاچاق بالا در حال حاضر به ضرر تولید کارخانه های داخلی است و به صورت فراوان نیز ما می بینیم که انجام می شود.

کمیجانی خاطر نشان ساخت:تمامی تولیدات ما در داخل به فروش می رسد و صادراتی وجود ندارد،البته در گذشته از طریق نماینده ای مورد اعتماد به عراق صادرات انجام می دادیم اما در حال حاضر به این کشور نیز صادرات نداریم.

وی تولیدات این کارخانه را روزانه ۲ هزار تخته عنوان کردو گفت:دولت هیچگونه یارانه ای به بخش تولید اختصاص نداده ویارانه تولید تنها در حد حرف مانده است.

واردات بی رویه لاستیک خودرو و فلج شدن کارخانجات کشور

چند وقت پیش بود که برای تعویض لاستیک های فرسوده خودرو شخصی به مغازه لاستیک فروشی مراجعه کردم. فروشنده بعد از اطلاع از نیاز بنده سریعاً و بدون معطلی یک لاستیک خارجی را به من معرفی کرد. برایم تعجب آور بود، زیرا تا آن جایی که خاطرم هست طی سال های گذشته اکثر این فروشندگان لاستیک های تولید داخل را تعریف و تمجید می کردند و به مشتریان پیشنهاد می دادند.

در این جا اولین سوالی که ذهن اکثر رانندگان را درگیر خود خواهد کرد بحث داخلی یا خارجی بودن لاستیک مورد نیازشان است، که گروهی بسادگی با توجه به بودجه خود به آن پاسخ می دهند و دیگران کمی حساس تر عمل می کنند.

چند دقیقه ای به فکر فرو رفتم، لاستیک خارجی قیمتش از مشابه داخلی هم گران تر بود. نتوانستم دوام بیاورم به فروشنده گفتم؛ شما متوجه هستید با فروش و تبلیغ این تایر موجبات بیکاری هموطنان دیگرمان را در کشور فراهم می سازید.

فروشنده سرش را پایین انداخت و گفت: بله میدانم، من هم بیش از حد زیاده روی کردم چون این تایرها باید فروش برود مجبورم این کار را بکنم، وگرنه کیفیت لاستیک های ایرانی به مراتب بهتر از مشابه خارجی است.

آن جا بود که هیچ کاری از دست من و فروشنده بر نمی آمد، و فقط این سوال در ذهن هر دو ما پدیدار شد که چرا دولت جلوی واردات این کالا را تا میزانی که به صنعت داخل ضربه نزند نمی گیرد.

به خانه برگشتم و چند روزی فکر مشغول این قضایا بود، با اندکی تحقیق متوجه شدم که  با وجود توان تولید در داخل بیش از ۵۰ درصد لاستیک‌ها از خارج کشور تامین می‌شود.

در بسیاری موارد، موجودی حساب بانکی خریداران است که میان لاستیک‌های خارجی یا تولیدات داخلی دست به انتخاب می‌زند، اما اگر شرایط اقتصادی تمام متقاضیان لاستیک خودرو را یکسان در نظر بگیریم و صرفا قصد انتخابی کارشناسانه در این بازار داشته باشیم، باید بگوییم به اعتقاد کارشناسان با توجه به امکانات و تکنولوژی بومی ساخت لاستیک خودرو در کشورمان، محصولات داخلی می‌توانند رقیبی جدی برای برندهای وارداتی، بخصوص تولیدات کشور چین باشند

نیاز واردات لاستیک در ایران سالیانه ۱۰۰ هزار تن است  ؛ این در حالی است که سال گذشته با وارد کردن ۱۵۰ هزار تن تایر ۹ کارخانه داخلی تولید این محصول در سال جاری دچار رکود شده اند.

واردات بی رویه باعث انباشت تایردر انبارها، مغازه ها وبازارها و کاهش فروش محصولات داخلی شده است و این خود بزرگترین ضربه به مملکت اسلامی و کمک به فلج شدن واحد های تولیدی داخلی است.

رهبر حکیم انقلاب اسلامی مکررا بر حمایت از محصولات و تولیدات داخلی تاکید داشته که با رشد این صنایع موجبات افزایش ضریب اشتغال را درکشور شاهد خواهیم بود که باعث پویایی و فعالیت کارخانه های داخلی خواهد شد.

تعطیلی صنایع استان سمنان

واردات بی رویه کالا ،مشکلات مالی و عدم حمایت دولت از واحدهای تولیدی درشهرک صنعتی سمنان،  برخی از کارخانجات این شهرک صنعتی  را به حالت تعطیل یا نیمه تعطیل  رسانده است.

واحدهای تعطیل و نیمه تعطیل این مجموعه  درحال  افزایش است و به طوری که در یکی از خیابانهای این شهرک صنعتی از ۲۰ واحد تولیدی تنها یک یا دو واحد تولیدی فعال یا نیمه فعال بودند.

بیکارانی که بیشتر از شاغلان هستند

آمارهای رسمی حکایت از ۵ میلیون نفر بیکار در کشور دارد که آمارهای غیررسمی این عدد را بیش از ۱۰ میلیون نفر هم افزایش می دهد.

اکنون معضل بیکاری و کمبود فرصت‌های شغلی عامل اصلی مهاجرت روستاییان به شهرهاست و همین امر باعث شده است که درصد بیکاری خصوصا بیکاری‌های فصلی به عنوان معضل اساسی افراد جویای کار به ‌شمار رفته و در نهایت باعث مهاجرت روستاییان به شهرها شده است.

آمار های غیر رسمی نشان میدهد تعداد افراد بیکار در شهرستان رشتخوار بیشتر از افراد شاغل می باشند این در حالی است که ۳۰درصد مشاغل مشاغل غیررسمی و کاذب هستند. از طرفی دیگر مشاهده میشود  عملیات ساخت کارخانه های شهرک صنعتی که قرار بود وضعیت اقتصادی شهرستان را دریابد و موجب اشتغال چند هزار نفر در این شهرستان شود در هاله ای از ابهام تعطیل شده است.

خوشبختانه در حوزه روستایی ظرفیت بسیار بالایی برای اشتغال‌زایی وجود داشته، به عنوان نمونه برای ایجاد هر شغل پایدار در محیط شهری باید ۱۰۰ میلیون تومان اعتبار هزینه کرد، این در حالی است که در مناطق روستایی می‌توان با کمتر از ۱۰ میلیون تومان هزینه برای افراد جویای کار شغل پایدار ایجاد کرد.

اما خشک سالی های اخیر روند اشتغال زایی در مناطق محروم از جمله شهرستان رشتخوار که کشاورزی و دامداری، از مشاغل شاخص این شهرستان است را به چالش کشیده

گره های اقتصاد و بیکاری کشور به یکی دو مورد محدود نمی شود؛ از رکود و تورم گرفته تا واردات بی رویه کالا هر کدام از این مولفه ها نیز کافی است تا گره مشکل دیگر را محکم تر سازد. فضای موجود زمینه ایجاد اشتغال جدید را به مراتب کاهش داده و حتی شاغلان موجود را نیز در معرض بیکاری قرار می دهد.

با توجه به تمرکز سیاست های اقتصادی دولت طی دو سال گذشته بر کنترل تورم و پس از آن خروج از رکود، سازوکارهای عملی و اجرایی در خصوص بازار کار صورت نگرفته است.

به همین ترتیب دور از ذهن نیست که طی سال جاری با ورود جمعیت حدود یک میلیون نفری متقاضی کار، چالش بیکاری سخت تر از قبل شود.

ردپای باندهای مخوف واردات فولاد در تعطیلی کارخانه ها

کلنگ کارخانه فولاد بافت در تاریخ ۱۳۸۶/۸/۸در زمینی به مساحت ۶۵۰ هکتار در ۱۲ کیلومتری غرب بافت توسط وزیر صنایع و معادن به زمین زده شد.

قرار بر این بود که در خرداد ماه ۸۹ هزار نفر از جوانان بیکار شهرستان بافت در این کارخانه مشغول به کار شوند؛ پروژه ای که نور امیدی در دل مردم این شهر برای پایانی بخشی به مشکلات بیکاری جوانان انداخت.

ولی این اتفاق روی نداد و هر از چندگاهی تعدادی از کارگران آن با برگ تسویه حساب و اخراج مواجه شدند و فاز اول این کارخانه هم با اخراج آخرین کارگران عملا در حال تعطیلی است.

تعدای از کارگران این کارخانه که اکثرا از جوانان هستند و برگ تسویه حساب خود را دریافت کرده بودند ساعتی پیش مقابل فرمانداری شهرستان بافت تجمع کردند و خواستار رسیدگی به این اخراج ها از سوی مسولین شدند.

یکی از کارگران حاضر در این تجمع گفت : امروز ۵۰ نفر از ما را که ده روز پیش بیکار شدیم و  آخرین کارگران این کارخانه بودیم را اخراج کردند.

وی با اشاره به اینکه از اول زمستان ۹۳ فولاد را به بخش خصوصی واگذار کردند، افزود: بخش خصوصی الان می گوید من پول ندارم، بروید خودتان کار کنید؛ سوال من این است اگر پول نداشتند چرا خریدند.

کارگر دیگری گفت: از سال گذشته که این کارخانه به بخش خصوصی واگذار شده ۱۰ روز کار می کنیم و بیست روز بیکاریم، الان هم ده روز است بیکاریم و امروز برگ تسویه دستمان دادند و گفتند به سلامت!

وی بیان داشت: حقوق ما را تا به حال موسسه ثار الله(پیمانکار) از جیب خودش پرداخت می کرده اما چون شرکت گروه انتخاب(کارفرما) پولی به او پرداخت نمی کند دیگر نمی تواند حقوق ما را بپردازد؛ قرارگاه خاتم صورت وضعیت را اعلام می کند که تا کنون چه مقدار کار انجام شده است که هزینه را بدهند اما بخش خصوصی هزینه ها را پرداخت نمی کند.

این کارگر کارخانه فولاد بافت، با بیان اینکه ما با موسسه ثارالله هیچ مشکلی نداریم و مشکل ما با بخش خصوصی گروه انتخاب و مدیران آن است که تهران نشسته اند و تعدادی نیرو هم اینجا گذاشته اند و هیچ کاری انجام نمی دهند فقط روزها کارشان این است که تماس بگیرند و بگویند چند کارگر از موسسه ثارالله وارد کارگاه شده اند.

وی افزود: با فرماندار تماس می گیرند و می گویند کارگاه در حال کار است در حالی که فقط و دو نفر در بخش اداری کار می کند و کارگران را اخراج کرده اند.

علیرضا منظری توکلی نماینده مردم بافت، رابر و ارزوئیه نیز در خصوص مشکلات عنوان شده از سوی کارگران و اخراج آخرین گروه کارگران این کارخانه در گفتگو با خبرنگار ما اظهار داشت: قبلا ۱۸۷ نفر از کارگران کارخانه فولاد اخراج شده بودند که در تاریخ ۷ دی سال گذشته صورتجلسه شده که کارگران بیکار شده سریعا به کار برگردند اما هیچ اقدامی نشد.

وی ادامه داد : بنده در تذکرات مکرر و حتی نطق یکشنبه ی هفته گذشته یادآور شدم که باندهای مخوف واردات فولاد و صادرات آهن خام را پشت این قضیه می بینم.

نماینده مردم بافت، رابر و ارزوئیه با اشاره به اینکه تذکرات مکرر اینحانب و ۵ جلسه از تاریخ ۱۱/۱۱ /۱۳۹۳تا ۱۳۹۴/۲/۷ با وزیر صنعت، معدن و تجارت نتوانست این موضوع را حل کند، افزود: پیشنهاد ما این بود که اگر قرار است فولاد به بخش خصوصی واگذار شود به شرکت گل گهر واگذار شود چرا که هم تجربه کار فولادی را داشت هم منابع و مواد اولیه را داشت و از طرفی شرکت استانی و نزدیک به شهرستان بافت بود.

وی اذعان داشت: با این احوال علی رغم دستوری که وزیر به استاندار کرمان دادند، از بین همه افرادی که داوطلب بودند این پروژه به شرکت گروه انتخاب واگذار شد و از زمانی که واگذار شده هیچ گونه اقدام مشخصی در جهت پیشبرد پروژه انجام نگرفته و هر روز تعدادی از کارگران مظلوم بیکار می شوند که آخرین گروه همین کارگرانی بودند که جلو فرمانداری تجمع کردند.

عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس تأکید کرد: دولت و وزیر صنعت، معدن و تجارت باید در این شرایط  اقتصادی به کمک این کارگران بیاید چرا که بسیاری از این کارگران بیکار شده به نان شب محتاجند.

وی با اشاره با این روایت که” به خدا قسم مملکت با کفر باقی می ماند ولی با ظلم باقی نمی ماند” تأکید کرد: آهای دولت! آهای وزیر صنعت و معدن و تجارت! به فریاد این کارگران از کار بیکار شده برسید که این مشکل اساسی مملکت است و پروژه فولاد بافت یک طرح ملی است.

وی تصریح کرد: وزیر صنعت، معدن و تجارت باید شخصا مداخله کند، اگر این مشکل حل نشود پیامدهای سوء سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بعدی دامنگیر جامعه می شود و همه ما متضرر می شویم.

لازم به ذکر است؛ حمزه جواران ، فرماندار شهرستان بافت نیز در خصوص چرایی تجمع کارگران مقابل فرمانداری گفت: ما هنور در حال بررسی موضوع هستیم.

صدای شکسته شدن کمر صنایع دستی با واردات گوش فلک را کَر کرد

به طور معمول در حوزه واردات باید صنایع و محصولاتی وارد شود که در کشور توان تولید آن نباشد، اما نحوه واردات در ایران به گونه ای دیگر رقم خورده است، به طوری که نه تنها محصولاتی که مشابه آن ها در داخل کشور تولید می شود به وفور وارد می شود، بلکه این معضل به صنایع دستی ما هم رسیده است.

صنایع دستی که کمتر کسی فکر می کرد تیر واردات بی رویه به آن اصابت کند، اما این گونه است و صنایع دستی ما از تیر بلای واردات بی رویه بی نصیب نمانده است.

تلفیق صنایع دستی با علم روز دنیا سبب شده تا این منبع درامد ارزی برای کشور نیز دچار چالش شود، به طور مثال در چین برای ساخت سفالی که رونوشتی از سافل ایرانی است از تکنیک های الکترونیکی برای جلوه بخشیدن بیشتر زیبایی در آن استفاده می کنند.

اینجا چند مسئله وارد است؛ چرا تاکنون کارشناسان امر به ویژه در حوزه میراث فرهنگی از تلفیق صنایع دستی و علم روز دنیا برای بازاریابی بهتر بی نصیب مانده اند و آیا کوتاهی رخ داده است؟ و دیگر آنکه چرا آن طور که باید و شاید فعالان عرصه صنایع دستی تکریم نمی شوند و مورد حمایت قرار نمی گیرند؟ این ها و صدا سوال دیگر که همچنان جوابی روشنی از سوی مسئولان برای آن ارائه نشده است!!!

واردات، پایتخت سفال ایران را چگونه تعطیل کرد؟

شهر زیبای لالجین یکی از شهرهای استان تاریخی همدان است که به عنوان پایتخت سفال ایران و یکی از بزرگترین مراکز تولید سفال خاورمیانه شناخته می شود.

بیش از ۸۰ درصد از جمعیت شهر لالجین به پیشهٔ سفالگری، سرامیک‌کاری و شغلهای وابسته به خرید و فروش محصولات سفالین اشتغال دارند.

سفالگران لالجینی که سینه به سینه این صنعت بومی کشور را به نسل های بعد از انتقال می‌دادند، اکنون به‌ تدریج کارگاه‌ های سفال خود را می‌بندند، چون بازار آنها با واردات سفال چینی در دولت تدبیر و امید از رونق افتاده است.

در گذشته نه چندان دور، سفال لالجین همدان در زندگی مردم ایران کاربردهای بسیاری داشته است که از آن جمله می توان به ظروف منازل مثل کوزه، دیگ دیزی، کاسه، بشقاب، قندان، لیوان، دوری و… اشاره کرد.

اما متاسفانه و با گذشت زمان و ورود انواع ظروف چینی و… به کشور سفال همدان به تدریج کاربردهای خود را از دست داد و بیشتر جنبه تزئینی و سنتی به خود گرفت.

در حال حاضر بیش از ۷۰۰ کارگاه سفال و سرامیک در شهر لالجین فعال است.

پایتخت سفال ایران از معدود مناطقی است که مردم آن به صورت سنتی و خانوادگی به یک حرفه و هنر اشتغال دارند و پیشه اصلی زنان و مردان این شهر از دیرباز سفالگری و سرامیک سازی بوده است‌.

پرواضح است که بی توجهی به نجات شهر سفال ایران، لالجین از محاصره کالاهای نامرغوب چینی، ضربه‌ای جبران‌ ناپذیر به صنعت استان همدان وارد خواهد کرد.

نگاهی به وضعیت اقتصادی و تولیدی این شهر تاریخی بیانگر آنست که صنعت سفال و سرامیک لالجین همدان در وضعیت قرمز قرار گرفته‌ و دیری نخواهد گذشت که واحدها و کارگاه‌های سفالگری به‌طور کامل به تعطیلی کشیده شوند و کارگران و استادان سفال ایران درمانده در برابر سونامی واردات دیگر نتوانند کمر راست کنند.