در شرایطی که کشور با خطر کاهش نرخ زاد و ولد و پیری جمعیت روبروست، پدیده دیگری در کنار آن در حال گسترش است که می توان از آن به عنوان زندگی مجردی و یا زندگی در عالم تجرد یاد کرد.

به گزارش شفقنا به نقل از ایرنا، با افزایش این سبک زندگی در جامعه اکنون این سوال پیش می آید که آیا زندگی این چنینی تهدید و خطری برای خانواده یا جامعه محسوب می شود ؟

در دین مبین اسلام بر اهمیت موضوع پیوند مقدس ازدواج و تشکیل خانواده تاکید فراوان شده است به طوری که پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) کامل شدن نیمی از دین را منوط به ازدواج دانسته است.

در این میان الگوی دختران و پسران مسلمان ائمه بخصوص حضرت علی (ع) و دخت نبی اکرم فاطمه زهرا (س) می باشند.

طبق توصیه های دین، ازدواج مایه دلگرمی افراد و عاملی برای تکامل روحی و معنوی آنها است اما بی رغبتی جوانان برای بستن این پیوند آسمانی طی سال های اخیر به یک موضوع و دغدغه مهم مسئولان و خانواده ها تبدیل شده و بر اساس گزارش ها ایران با افزایش میانگین سن ازدواج و کاهش نرخ ازدواج روبروست.

این معضل که سیر صعودی را طی دهه های گذشته در پیش گرفته در کنار معضل دیگری به نام پدیده گرایش به زندگی مجردی در ایران بسیاری نگران کننده است و از هم اکنون باید دست اندرکاران امور اجتماعی به دنبال اندیشه برای پیشگیری افزایش آن و حل معضل باشند.

تا پیش از این اگر دختر یا پسری به دنبال خانه اجاره ای برای سکونت بودند با دشواری های فراوانی برای یافتن منزل مواجه می شدند اما اکنون با شیوع پدیده زندگی مجردی، یافتن خانه و آپارتمان ها برای این افراد بسیار ساده و دست یافتنی شده است.

بر اساس نتایج سرشماری سال ۹۰ بیش از هفت درصد خانواده ها به صورت مستقل و تک نفره زندگی می کنند.

آماری دیگر در همین سال از زندگی بیش از ۲۵ درصد دختران در خانه های مجردی حکایت دارد که در این ارتباط بسیاری از کارشناسان ریشه این مشکل را برخی مسائل اقتصادی و اجتماعی می دانند.

یک مدرس دانشگاه و کارشناس مشاوره خانواده در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی ایرنا ازدواج را صمیمی ترین نوع روابط انسانی دانست و گفت : ازدواج پیمانی است که در میان تمام اقوام و ملل و در همه زمان ها و مکان ها وجود داشته ولی در عصر حاضر شاهد افزایش تمایل جوانان به تجرد، بی رغبتی به تشکیل زندگی زناشویی و طلاق هستیم.

ˈمرجان حسین زاده تقواییˈ سطح اقتصادی پایین، بیکاری، نداشتن شغل، اعتیاد و مشکل مسکن را از جمله عواملی معرفی کرد که می تواند بر این جریان اثر گذار باشد.

وی به عوامل درون فردی مانند تاب آوری، سازگاری، عزت نفس، مهارت های اجتماعی، بدبینی و نداشتن اعتماد به طرف مقابل اشاره کرد و اظهار داشت: تاب آوری یکی از مفاهیم و سازه های بهنجار مورد توجه در روانشناسی مثبت نگر است که به فرآیند پویای انطباق مثبت با تجربه های تلخ و ناگوار اطلاق می شود و همچنین به معنای مهارت ها و خصوصیاتی است که فرد را قادر به سازگاری با سختی ها، مشکلات و چالش ها می کند.

تقوایی ادامه داد: تاب آوری ، تحمل سختی ها و نوع نگرش فرد در سازگاری او با مسائل زندگی بسیار موثر است، اگر فرد به دنبال یک زندگی آرام و بی دغدغه و دور از رنج و سختی باشد، تحمل فشارها و سازگاری با آنها برای او مشکل خواهد بود زیرا انتظار وقوع مشکلات را ندارد.

وی تصریح کرد: اگر فرد وقوع سختی ها را اجتناب ناپذیر بداند، خود را برای یافتن مهارت های لازم جهت مقابله یا کنار آمدن با آنها آماده می کند.

به گفته تقوایی، افراد تاب آور و سازگار در برابر فشار روانی مقاوم هستند، معمولا بر زندگی خود احساس کنترل بیشتر دارند، نسبت به آنچه انجام می دهند تعلق خاطر بیشتری داشته و قادر به ماندن در کنار دیگران، زندگی با آنها و پذیرش تغییرات جدید و عقاید متنوع دیگران هستند.

عضو هیات علمی دانشگاه کرج عزت نفس را عامل مهمی در بهبود کیفیت روابط فردی و اجتماعی دانست و تصریح کرد: عزت نفس با رفتار عقلانی، واقع گرایی، خلاقیت، استقلال، انعطاف پذیری، تغییر تمایل به اذعان اشتباه و اصلاح آنها، خیر خواهی و تعاون در ارتباط مستقیم است.

وی با تاکید بر اینکه افراد دارای عزت نفس، احساس شایستگی ، کفایت و قابلیت و کنار آمدن با زندگی با دیگران را دارند، گفت: این افراد بر این باورند که می توان به طور موثر با رویدادها و شرایط موجود برخورد کرد، آنها به توانایی های خود مطمئن بوده، تردید کمی دارند و مشکلات را چالشی برای زندگی می دانند نه تهدید.

به باور این مدرس دانشگاه، افرادی که برای خود ارزش و اعتبار کمتری قائل هستند، یعنی از عزت نفس پایینی برخوردار هستند در مقایسه با سایر افراد، عملکرد ضعیفی دارند و کمتر به ارتباط با دیگران و داشتن زندگی مشترک تن می دهند.

تقوایی به نقش آموزش مهارت های اجتماعی اشاره کرد و افزود: این آموزش ها، اساسا متوجه شکوفایی و رشد توانایی ها و رفتار و شخصیت فرد و حسن تکامل اجتماعی است که از آنها می توان به سعادت فردی و اجتماعی تعبیر کرد.

وی با بیان اینکه مهارت های اجتماعی رشد و ارتباط اجتماعی را تسهیل می کند، اضافه کرد: بیشتر مردم برقراری ارتباط با سایرین را یک هدف مطلوب و تجربه پاداش دهنده می دانند ولی وقتی مهارت های اجتماعی وجود نداشته باشد، اصولا این روابط که می تواند ازدواج هم یکی از آنها باشد، دچار خدشه می شود.

انتهای پیام

Life.shafaqna.com