به گزارش ” صبح رابر ” از زمان قدیم تا کنون  شهر رابر  بدون بازار  می باشد.شهرت بیشتر شهرستان به خاطر آب هوای بکر و محصولات طبیعی و عشایری است .

در مجموع تنوع گونه‌ای مراتع شهرستان رابُر ارزش منابع طبیعی این شهرستان را بخوبی نشان می‌دهد. محصولات فرعی مراتع در این شهرستان شامل  گردو ،زنبورداری، پرورش ماهی قزل آلا و …است .

با وجود رتبه اول استانی و دوم کشوری محصولات طبیعی شهرستان رابر  که به خود اختصاص دادند هنوز هیچ بازارچه  ای برای معرفی این محصولات احداث نشده است .

این شهرستان شهری بدون کمترین فضای سبز. بدون سینما. بدون یک شهربازی بدون یک بازار مرکزی…. دارای یک خیابان اصلی و یک چراغ راهنما یی و رانندگی که در بیشتر  مواقع خراب می باشد .ودر راستای همین خیابان اصلی اکثر  بانک ها ،مغازه هاو خانه هایی  واقع می باشند   . وهیچ  محل خاصی به عنوان بازاردر این شهرستان وجود ندارد  .

در نقاط مرکزی شهر رابر دارای خیابانها و پیاده روهای کم عرض است ودر خیلی از کوچه ها  پیاده رو ندارد .

 از بین موانع مختلفی که در پیاده روها صورت می گیرد که از جمله آنها پارک خودرو، دست فروشان ثابت، پلاکاردها، مغازه ها و دست فروشان متحرک است، بیشترین سد معبر توسط فروشندگان کالاهای عمومی صورت می گیرد که از پیاده رو برای نمایش و ارایه کالاهای خود استفاده می کنند. که باعث وجود ترافیک و برزو مشکل در رفت و آمد شهروندان می شود. هر از گاه پیاده رو را شرکت های آب، گاز، برق یا تلفن می کنند تا به مشکلی رسیدگی کنند. البته کندن این بخش و رفع مشکل به خوبی و با سرعت صورت می گیرد، اما نوبت به پر کردن چاله و مرمت پیاده رو که می رسد باید شهروندان بیش از اندازه صبر داشته باشند تا شرایط همانند سابق شود.

چون اصول معماری و شهرسازی به طور دقیق و کامل رعایت نمی شود، بسیاری از پیاده روها از “عرض مفید” بی بهره هستند و آن اندک راهی که به عنوان پیاده رو در نظر گرفته شده است نیز توسط مغازه داران بلعیده می شود. به گونه ای که گاهی رهگذران برای ادامه مسیر در یک پیاده رو مجبور هستند وارد فضای عبور ماشین ها شوند.

منظور از “عرض مفید” پیاده رو بر اساس تعاریف مهندسی شهری، جایی است که افراد به راحتی بتوانند از آن عبور کنند. عرض مفید با توجه به اینکه پیاده رو در کجا قرار دارد، متفاوت است. برای نمونه، در مناطق مسکونی و کوچه های فرعی حداقل عرض مفید پیاده رو باید حدود یک و نیم متر و در خیابان های برخوردار از مغازه و پاساژ باید حدود دو متر باشد. البته این اعداد فقط مربوط به همان عرض مفید است.

به عبارت دیگر، هر فرد به طور معمول حدود ۳ دهم متر از دیوار فاصله می گیرد. در صورت وجود مغازه های تجاری باید نیم متر برای تماشای ویترین در اختیار رهگذران قرار داشته باشد. درخت ها، پارکومتر، شیر آتش نشانی و سطل زباله به حدود ۶ دهم متر از عرض پیاده رو نیاز دارند. این فضاها جدا از عرض مفید است. یعنی برای ایجاد یک پیاده رو با عرض مفید ۲ متر، پیاده رویی با عرض کلی حدود ۳ و نیم متر باید ساخته شود.

البته این اندازه ها که گفته شد، در شرایط ایده آل است.

 خیابان ها و کوچه هایی که حتی حداقل ها را نیز رعایت نمی کنند، اما حتی یک پیاده رو استاندارد به عرض ۲ متر را در یک خیابان فرعی در نظر بگیرید که حدود ۱ متر از آن توسط مغازه داران محترم اشغال شده است. حال در نظر بگیرید دو نفر قصد دارند از یک سو و دو نفر دیگر از سوی دیگر همزمان از کنار هم رد شوند .

از دیگر پیامدهای ناخوشایند محدود کردن فضای پیاده روها، آزار رساندن به افراد پیر، معلولان یا خردسالان نوپا است. این گروه از افراد برای حرکت نیازمند مسیری هموار با کمترین تغییر مسیر هستند. ولی وقتی فضای حرکتی پیاده رو محدود می شود، این نوع افراد دچار مشکل می شوند. این مشکلات وقتی بیشتر می شود که پیاده رو مورد نظر شلوغ باشد و افراد برای حرکت با محدودیت های حرکتی بیشتری نیز مواجه شوند.

بر اساس قانون، رفع خطر از بناها، دیوارهای شکسته و خطرناک واقع در معابر عمومی و کوچه ها و اماکن و دالان های عمومی و خصوصی، پر کردن و پوشاندن چاه و چاله در معابر ، از وظایف شهرداری ها است.

حقیقت این است که شهرداری ها در زمینه رفع سد معبر توسط مغازه داران کوتاهی می کنند و حتی اگر ماموران شهرداری به خاطر پیگیری های مداوم یک یا چند شهروند مجبور شوند مغازه داری را به رعایت قانون ملزم کنند، این رعایت قانون مدت زیادی طول نمی کشد و شخص مورد نظر پس از مدت کوتاهی دوباره قانون شکنی رایج شده خود را از سر می گیرد.

با وچود بازار در شهرستان و انتقال مغازها به آن بسیاری ازمشکلات شهری از جمله کم عرضی خیابانها وکاهش تصادفات و با اشاره به نقش پر رنگ بازار در تحرک و پویایی اقتصاد شهرها اهمیتش در فرآیند اقتصادشهرستان  و جایگاهی که در خرید و فروش و تامین مایحتاج شهرستان و حتی سایر استان ها دارد .

در این بازار محصولات تولیدی کشاورزان و دامداران مستقیم در معرض فروش قرار می‌گیرد ، همچنین سهولت خرید و فروش و رفاه حال شهروندان این شهرستان می شود. چون مردم کمتر خواهان و پیگیر هستند و در نوع خود کم نظیر.خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی دهد مگر آن قوم خواستار آن باشند.امید داریم مسئولین چاره ای بیندیشند.