حکمتهای نهجالبلاغه خود الگوی عملی عدالت، زهد و شجاعت بوده است
نمایش جلوهای از وحدت و ایمان به خاندان نبوت در رابر
جشن شب ولادت امام رضا علیهالسلام در رابر
گلباران گلزار شهدای روستای قنات ملک زادگاه سردار دلها
دستبند پلیس رابر بر دستان خردهفروشان مواد مخدر
نوروز علوی با تمسک به روحیه اهلبیت و شخصیت امیرالمؤمنین(ع) محقق میشود
هشدار پلیس به رانندگان زیر سن قانونی
مدارس شهرستان رابر تا ۲۸ اسفندماه دایر است
رویداد فرهنگی ادبی رد پای عشق در شهرستان رابر برگزار شد
عشایر ایل بچاقچی و اهالی روستای قنات ملک برگزیدگان دوستدار کتاب کشور شدند
تمدید مهلت ارسال آثار به جشنواره شجره طوبی
اعلام جزئیات مراسم تحویل سال در حرم مطهر امام رضا(علیهالسلام)
پویش ملی «زندگی با آیهها»
برپایی ۱۵ بازارچه نوروزی صنایعدستی در استان کرمان
برگزاری محفل انس با قرآن کریم در محضر رهبر انقلاب
اعمال شب اول ماه مبارک رمضان
داوند متعال امت اسلامی را به چنگ زدن به ریسمان الهی و پرهیز از پراکندگی و تفرقه دستور دادهاند و در قرآن کریم صراحتا درباره آن سخن فرمودهاند۱″.
به گزارش” صبح رابر ” به نقل از خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) مابین دو تاریخ در میان مسلمانان که درباره سالروز ولادت پیامبر اسلام(ص) یعنی از ۱۲ ربیع الاول که به روایت اهل سنت تا ۱۷ ربیع به روایت شیعه نقل شده به نام هفته وحدت شهرت یافته و این هفته فرصتی است تا مسلمانان به بهانه ولادت پیامبر رحمت و مهربانی ضرورت وحدت و تمسک به حبل الهی یعنی “قرآن و عترت” را که دو امانت آن حضرت در میان امت اسلامی است برای خود متذکر شوند و یادشان باشد که اگر متفرق شوند دچار بدترین گرفتاریها و مشکلات خواهند شد.
به این بهانه، چند حدیث که از لسان مبارک رسول مکرم اسلام(ص) درباره وحدت امت اسلامی بیان شده را مرور میکنیم.
پیامبر خدا(ص) در توصیهای به امتش فرمودند: ” ای مردم! بر شما باد به جماعت و بپرهیزید از جدایی۲″.
ایشان همچنین میفرمایند: “وحدت مایه رحمت، و تفرقه موجب عذاب است۳”.
رسول خدا(ص) که تا آخرین لحظههای عمر مبارکش نگران تفرقه و از هم گسستگی امتش بود در این باره تاکید میکنند که “دست خدا بر سر جماعت است و شیطان با کسی همراه است که با جماعت ناسازگاری کند۴”.
آن حضرت در حدیثی دیگر فرمودند: “با جماعت همراه شو؛ زیرا گرگ، گوسفند دورمانده را میخورد۵”.
منابع احادیث:
۱- آل عمران، آیه ۱۰۳
۲- میزان الحکمه، ح ۲۴۳۴.
۳- کنزالعمّال، ح ۲۰۲۴۲.
۴- همان، ح ۱۰۳۱.
۵- مسند أحمد، ج ۶، ص ۴۴۶.
انتهای پیام











