شعار «هر ایرانی یک درخت».

به گزارش” صبح رابر”در ایران، از ۱۵ تا ۲۲ اسفند ماه، به عنوان هفته منابع طبیعی نامگذاری شده است ، که نخستین روز این هفته “روز درختکاری” می‏باشد.

یکی از زیباییهای دین مبین اسلام، کامل بودن آن است. به تعبیر دیگر، در این دین هیچ چیز ارزشمندی نادیده گرفته نشده و از قلم نیفتاده و هر چیز به میزان اهمیت آن مورد امر یا نهی قرار گرفته است.
یکی از نعمتهای الهی که در قرآن کریم بسیار بر آن تأکید شده است، درخت است. توسعه جنگلها، کاشتن درخت و ایجاد فضای سبز، از وظایف اسلامی و اجتماعی مسلمانان محسوب می‌شود و تبیین مبانی اصیل اسلامی آن برای مردم از جمله وظایف مبلغین دینی و مسئولان مربوطه، می‌باشد.

این نعمت الهی، یکی از زیباترین مظاهر خلقت و جلوه‌ای از تجلیات آفریدگار عالم است. درخت از گرانبهاترین آفریده‌های خداوند دانا برای انسان است و به دلیل نقش حیاتی که در زندگی تمامی موجودات زنده، به خصوص انسانها دارا می‌باشد در اسلام مورد توجه خاص قرار گرفته است.
درخت نماد آبادانی و شاخص سرسبزی و خرمی، و مظهر زندگی، و باعث لطافت هوا و موجب آسایش و رفاه انسان و صفا و پاکی طبیعت می‌باشد. به همین خاطر یکی از مواهب و نعمتهای خداوند در آخرت، و یکی از ویژگیهای بهشت و رضوان حق‌تعالی که در آیات کریمه و روایات شریفه بارها به آن اشاره شده است، درخت می‌باشد: «وَ بَشِّرِ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ کُلَّما رُزِقُوا مِنْها مِنْ ثَمَرَهٍ رِزْقاً قالُوا هذَا الَّذی رُزِقْنا مِنْ قَبْلُ وَ أُتُوا بِهِ مُتَشابِهاً وَ لَهُمْ فیها أَزْواجٌ مُطَهَّرَهٌ وَ هُمْ فیها خالِدُونَ »؛ به کسانى که ایمان آورده، و کارهاى شایسته انجام داده اند، بشارت ده که باغهایى از بهشت براى آنها است که نهرها از زیر درختانش جاری است. هر زمان که میوه اى از آن، به آنان داده شود، مى گویند: این همان است که قبلا به ما روزى داده شده بود. [ولى اینها چقدر از آنها بهتر و عالی‌تر است.] و میوه هایى که براى آنها آورده مى شود، همه (از نظر خوبى و زیبایى) یکسان‌اند. و براى آنان همسرانى پاک و پاکیزه است، و جاودانه در آن خواهند بود»( بقره آیه ۲۵)

گیاهان و درختان، سهمی به‌سزا و نقشی بسیار مهم در زندگی بشر دارند. تلطیف هوا، تعادل دمای محیط، حفاظت از خاک و تأمین بخشی از مواد غذایی مورد نیاز انسان، اندکی از سودمندیهای فراوان آنها است. اسلام مردمان را به تماشای گیاهان سرسبز و نگاه به مناظر جذاب آنها دعوت کرده است. چنان‌که در فرموده‌های معصومین علیهم السلام از تأثیر مثبت گیاهان بر جسم و جان آدمی آثار بسیاری به ما رسیده است.
امام صادق علیه السلام به مفضل می‌فرماید: «… مَعَ مَا فِی النَّبَاتِ مِنَ التَّلَذُّذِ بِحُسْنِ مَنْظَرِهِ وَ نَضَارَتِهِ الَّتِی لَا یُعَدُّ لَهَا شَیْ ءٌ مِنْ مَنَاظِرِ الْعَالَمِ وَ مَلَاهِیهِ؛ نگریستن به گلهای رنگارنگ و درختان سرسبز و خرم، چنان لذتی به آدمی می‌بخشد که هیچ لذتی را با آن برابر نمی‌توان کرد.»(توحید المفضل، مفضل بن عمر جعفى کوفى، انتشارات مکتبه الداورى، قم، ۱۹۶۹ م، ص۱۵۴)
از امام کاظم علیه السلام نیز نقل شده است که فرمود: «ثَلَاثٌ یَجْلِینَ الْبَصَرَ: النَّظَرُ إِلَى الْخُضْرَهِ وَ النَّظَرُ إِلَى الْمَاءِ الْجَارِی وَ النَّظَرُ إِلَى الْوَجْهِ الْحَسَنِ؛سه چیز، چشم را جلا می‌بخشد [و بر روشنایی آن می‌افزاید]: نگریستن به گیاهان خرم و سرسبز، نگاه به آب جاری، و نظاره کردن صورت زیبا.»( روضه الواعظین، محمد بن حسن فتال نیشابورى، انتشارات رضى، قم، ج۲، ص ۳۰۸)
از مرور روایات، چنین نتیجه می‌گیریم که هرگاه آدمی، به تماشای خرمی گیاهان و درختان سرسبز می‌نشیند، غرق در سرور و لذت می‌شود؛ روان وی آرام می‌گیرد و جانش به تازگی و طراوت می‌گراید. تماشای آنها لذت‌بخش و شادی‌آفرین است) سیمای طبیعت در قرآن، دکتر محمد حسن رستمی، مؤسسه بوستان کتاب، قم، دوم، ۱۳۸۶ش، ص۶۰(

فواید درختان
محققین درخت را از نظر سلامت فردی، اجتماعی و… دارای فواید بی شماری می‌دانند.
۱) ایجاد سلامتی و آسایش به گفته محققین، تأثیرات فیزیولوژیکی درختان در محیطهای شهری، بسیار حائز اهمیت می‌باشد. درختان در سلامتی و آسایش ساکنان شهرها سهم بزرگی دارند؛ زیرا با جذب گازهای سمی از جمله گازکربنیک و ساخت اکسیژن ـ که یکی از اساسی‌ترین نیازهای حیات انسان و حیوان است ـ باعث دوام حیات انسان و حیوان می‌شوند.

۲)بهبود کیفیت آب و خاک و هوا: درختان موجب بازگشت آب به چرخه طبیعت شده و کیفیت خاک را بهبود می‌بخشند و قابلیت جذب مقادیر زیادی گرد و غبار را از اتمسفر دارا می‌باشند. درختانِ همیشه سبز، قادرند گرد و غبار و سایر آلودگیهای موجود در هوا را بر روی سطح برگ خود جذب کنند. شستشوی این مواد در اثر بارندگی، به همراه خار و خاشاک و برگ درختان در فصل پاییز موجب افزایش حاصل‌خیزی خاک در دراز مدت می‌شود.) برگرفته از کتاب هشدار، ص ۳۶- ۳۸(
۳)استفاده از میوه درختان: افزون بر آنچه گفته شد، میوه بسیاری از درختان مورد استفاده انسان و حیوانات است؛ به‌ طوری که می‌تواند در سلامت تغذیه انسان و تأمین ویتامینهای مورد نیاز آدمی تأثیر به سزایی داشته باشد. در فواید گیاه و گیاه‌خواری، در متون دینی و طبی، توصیه‌های زیادی شده و امروزه ثابت شده است که انسان اولیه از میوه درختان، گذران زندگی می‌کرده است.

اهمیت کاشت درخت
از ابتدای اسلام، بزرگان دین بر کاشت درخت سفارش کرده و فضیلت بسیاری برای آن بیان داشته‌اند.
پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در اهمیت درخت و درختکاری، می فرماید: «إِنْ قَامَتِ السَّاعَهُ وَ فِی یَدِ أَحَدِکُمُ الْفَسِیلَهُ فَإِنِ اسْتَطَاعَ أَنْ لَا تَقُومَ السَّاعَهُ حَتَّى یَغْرِسَهَا فَلْیَغْرِسْهَا؛  اگر قیامت بر پا شد و در دست یکى از شما نهالى بود، اگر کمى پیش از قیامت توانست آن را بکارد، باید بکارد.»( مستدرک الوسائل، میرزا حسین نورى، قم، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، اول، ج ۱۳، ص۴۶۰)
این روایت، نشانگر تأکید و توصیه اولیاء عظیم الشان اسلام علیهم السلام به اهمیت درخت و درختکاری است.

در میان سخنان معصومان علیهم السلام درباره کاشت درخت، به توصیه‌هایی بر می‌خوریم که قابل دقت و درخور توجه است:

۱)درخت دارای محصول
گرچه درخت سبز به خودی خود دارای فواید بسیار می‌باشد، اما بزرگان دین بر کاشت درخت دارای محصول، تاکید بیش‌تری نموده‌اند. در اکثر آیات و روایات نیز از درختانی سخن به میان آمده است که دارای میوه می‌باشند. چنان‌که در قرآن، از درختان انار، خرما،( الرحمن آیه  ۶۸) انگور، ) یس آیه  ۳۴( زیتون، (انعام آیه  ۱۴۱) و… سخن به میان آمده است.

رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌فرماید: «مَنْ غَرْسَ غَرْساً فَأَثْمَرَ أَعْطَاهُ اللَّهُ مِنَ الْأَجْرِ قَدْرَ مَا یَخْرُجُ مِنَ الثَّمَرَهِ؛ هر کس درختى بنشاند و به ثمر بنشیند، خدا به اندازه اى که میوه از آن فراهم آید به او پاداش مى دهد».( مستدرک الوسائل، ج ۱۳، ص۴۶۰)
چه زیبا است که این مسئله به عنوان یک سنت ترویج گردد و برای کاشت نهالهای جدید در پارکها و خیابانها، از درختان دارای محصول و متناسب با خاک آن منطقه استفاده شود تا علاوه بر فواید ذاتی درخت، مردم از محصولات آن نیز استفاده کنند.

۲)آب دادن به درخت
مسلم است که کاشت درخت، بدون آبیاری فایده و ثمری ندارد. به تعبیر دیگر، کسانی که بر اساس دستور اسلام اقدام به کاشت درخت می کنند، اما در رسیدگی و آبیاری آن کوتاهی می‌نمایند و موجب خشک و بلا استفاده‌شدن آن می‌شوند، نباید انتظار ثوابی را که اولیای دین علیهم السلام بر آن تصریح نموده‌اند، داشته باشند. امام صادق علیه السلام می‌فرماید: «خُلِقَ لَهُ الشَّجَرُ فَکُلِّفَ غَرْسَهَا وَ سَقْیَهَا وَ الْقِیَامَ عَلَیْهَا؛  درخت براى او (انسان) آفریده شده است، و او مکلّف است که آن را در زمین بنشاند و آب دهد و به آن رسیدگى کند»( توحید المفضل، ص۸۶؛ بحارالأنوار، علامه مجلسى، مؤسسه الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ق، ج ۳، ص ۸۶)
همان‌گونه که از سخن حضرت بر می آید، آبیاری و حفاظت از درختان، مخصوص افراد خاص نیست و وظیفه‌ای است انسانی که هر جا درخت تشنه‌ای مشاهده کرد، در آب دادن آن کوتاهی نکند، مگر آنکه آن درخت، درون ملک خصوصی کسی باشد که مسلماً حضور در آن ملک، نیاز به اجازه صاحب آن خواهد داشت.

۳)حفظ و نگهداری از درختان
برخی بر این باورند که حفظ درختان تنها بر عهده صاحبان آن است و اگر درختی، صاحب مشخصی نداشت و یا جزء مراتع و جنگلها بود، هر نوع کاری را می‌توان با آن نمود. متأسفانه چنین افرادی نه تنها به خود اجازه بریدن درختان جنگلی را می‌دهند و از چوب آن در جهت منافع خود استفاده می‌کنند، بلکه با خوشحالی از چنین اقدامی، زمینهای آن را که جزء منابع طبیعی و سرمایه ملی و یا بهتر بگوییم سرمایه جهانی است، برای کشت و زرع و گاه ساختمان‌سازی استفاده می‌نمایند. برخی دیگر نیز جنگل را مکانی متعلق به خود دانسته و علاوه بر آنکه شاخه‌های سبز درختان را برای دقایقی تفریح، می‌کَنند و برای افروختن آتش استفاده می‌کنند، بدون هیچ‌گونه احساس مسئولیتی، آتش افروخته را رها می‌کنند و این بی‌مسئولیتی عامل آتش‌سوزی در جنگل و نابودی ده‌ها و صدها هکتار از درختانی می‌شود که نه تنها برای انسانهای فعلی، بلکه میراثی برای نسلهای آینده نیز می‌باشد.
اسلام شدیدا با چنین طرز تفکری ـ که متأسفانه در زمان فعلی رواج بیش‌تری یافته است ـ مبارزه کرده و از ۱۴ قرن پیش که سخنی از دود ماشینها و کارخانجات و اهمیت حفظ محیط زیست و غیره نبوده است، بر حفظ درختان تأکید فراوان نموده و آن را تکلیفی بر عهده همگان دانسته است.

شاید علت این امر آن باشد که درخت، نعمتی است الهی که چند روزی در دست ما به امانت سپرده شده است و چنان‌ که گذشتگان، آن را برای ما حفظ و نگهداری نموده‌اند، ما نیز مکلفیم در حفظ آن بکوشیم.

۴)درختکاری، صدقه جاریه
دین مبین اسلام برای آنکه اهمیت درختکاری را برای مسلمانان صدر اسلام و پس از آن، ملموس‌تر بیان نماید، کاشت درخت قابل محصول را نوعی صدقه معرفی می‌نماید. شاید این عنایت شرع مقدس اسلام از آن جهت است که همانند صدقات مالی، کاشت درخت و نیز حفاظت و نگهداری از آن، به صورت یک برنامه همیشگی در زندگی مسلمانان جاری باشد و مسلمانان این برنامه را جزئی از برنامه‌های خود تلقی نمایند و از آن غافل نگردند. رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌فرماید: «مَا مِنْ مُسْلِمٍ یَغْرِسُ غَرْساً أَوْ یَزْرَعُ زَرْعاً فَیَأْکُلُ مِنْهُ إِنْسَانٌ أَوْ طَیْرٌ أَوْ بَهِیمَهٌ إِلَّا کَانَتْ لَهُ بِهِ صَدَقَهً؛  هیچ مسلمانى نیست که درختى را در زمین بنشاند یا زراعتى را کشت کند، و انسان یا پرنده یا چرنده اى از آن بخورد، مگر اینکه براى او صدقه اى محسوب شود»( مستدرک الوسائل، ج ۱۳، ص ۴۶۰)
طبق سخنان پیشوایان دین، وقف نیز نوعی صدقه جاریه است. به همین علت معصومان علیهم السلام به پیروان خویش تعلیم نموده‌اند تا با وقف درختان این صدقه را ابدی نمایند.
بارها بر این نکته تأکید شده است که در گذشته، با وقفِ حتّی یک درخت، برای حضور نوجوانان جذابیت ایجاد می‌کرده‌اند. هم‌اکنون نیز می‌توان درخت یا درختانی را وقف مسجد نمود تا مسجدی ها از میوه‌های آن استفاده کنند یا از درآمد آن برای جوانان و نوجوانان مسجدی ایجاد انگیزه و تنوع نمود.

۵) منفعت اخروی درختکاری
اهمیت کاشت و نگهداری درخت تا بدانجا است که در روایات تصریح شده است کسی که درخت بکارد علاوه بر نفع در زمان حیات، پس از مرگ نیز از آن بهره خواهد بُرد، چنانکه امام صادق علیه السلام می‌فرماید: «سِتَّهٌ تَلْحَقُ الْمُؤْمِنَ بَعْدَ وَفَاتِهِ وَلَدٌ یَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ مُصْحَفٌ یُخَلِّفُهُ وَ غَرْسٌ یَغْرِسُهُ وَ قَلِیبٌ یَحْفِرُهُ وَ صَدَقَهٌ یُجْرِیهَا وَ سُنَّهٌ یُؤْخَذُ بِهَا مِنْ بَعْدِهِ؛شش چیز بعد از وفات مؤمن به او ملحق شده [و به او فایده می‌دهد]: فرزندى که برایش طلب آمرزش کند، قرآنی که او از خود به یادگار گذاشته [و پس از مرگش خوانده مى شود]، درختى که کاشته، چاه آبى که حفر نموده [و وقف کرده]، صدقه جاریه اى که از خود به جا گذارده است،  روش نیکویى که پس از مرگش مردم به آن عمل می‌کنند.»( الکافی، ثقه الاسلام کلینى، دار الکتب الإسلامیه، تهران، ۱۳۶۵ ش، ج ۷، ص ۵۷.)
بر اساس این کلام شریف تا هر زمان که مردم از یک درخت بهره برند، ثواب و پاداش برای صاحب آن درخت یا کسی که آن را کاشته است نوشته می‌شود. این پاداش فوق‌العاده، نشان از جایگاه ویژه درختکاری از منظر اسلام دارد.

۶)تأثیر نیت در کاشت درخت
گرچه روایات متعدد درباره کاشت درخت، حکایت از تأثیر مادی و معنوی این عمل دارد، اما نباید از این نکته غافل شد که هر کاشت درختی نمی‌تواند دارای اجر و پاداش باشد، بلکه چنان‌که نیت در هر عملی موثر است، در درختکاری نیز اثرگذار بلکه موجب تأثیر معکوس است؛ چنان‌که کاشت یک درخت با نیت گناه و در راستای معصیت، دنیا و آخرت انسان را نابود می‌کند. امام باقر علیه السلام می‌فرماید: «لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله فِی الْخَمْرِ عَشَرَهً: غَارِسَهَا وَ حَارِسَهَا وَ عَاصِرَهَا وَ شَارِبَهَا وَ ساقِیَهَا وَ حَامِلَهَا وَ الْمَحْمُولَهَ إِلَیْهِ وَ بَائِعَهَا وَ مُشْتَرِیَهَا وَ آکِلَ ثَمَنِهَا؛  رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد شراب، ده نفر را لعنت نموده است: کسى که درخت آن را غرس کند، و کسى که از درخت آن نگهدارى نماید، و کسى که انگور را برای گرفتن آب آن بفشرد، و کسى که آن را بنوشد، و کسى که ساقى آن شود، و کسى که آن را حمل کند، و کسى که [شراب] براى او حمل شود، و کسى که آن را بفروشد، و کسى که آن را بخرد، و کسى که بهاى آن را بگیرد.»( روضهالواعظین، ج۲، ص ۴۶۴)
نکته دیگر اینکه در روایات تصریح شده است که زراعت و درختکاری را تنها برای تصاحب و ازدیاد ثروت، و اظهار بزرگی و فضل نسبت به دیگران نکارید، بلکه در کنار تلاش برای تأمین معاش خانواده و زندگی، نیتهای الهی را نیز مد نظر بگیرید. امام زین العابدین علیه السلام می‌فرماید: «مَا أَزْرَعُ الزَّرْعَ لِطَلَبِ الْفَضْلِ فِیهِ وَ مَا أَزْرَعُهُ إِلَّا لِیَتَنَاوَلَهُ الْفَقِیرُ وَ ذُو الْحَاجَهِ …؛ کشت را براى درآمد بیشتر نمى کارم، بلکه براى آن مى کارم تا فقیر و نیازمند از آن بهره مند شوند.»( الأمالی ، شیخ طوسى، انتشارات دارالثقافه، قم، ۱۴۱۴ ق، ص ۶۸۸(

۷)قطع درختان ممنوع
در منابع روایی اسلام، از قطع درختان به شدت منع شده است. اهمیت این مسئله به حدی است که رسول خدا صلی الله علیه و آله همواره به رزمندگان اسلام سفارش می‌نمود، تا در صورت پیروزی بر دشمن، نکاتی را مد نظر قرار دهند که یکی از آنها پرهیز از قطع درختان بود. امام علی علیه السلام نقل می فرماید: «هنگامی که رسول خدا صلی الله علیه و آله گروهی را به جهاد می‌فرستاد، به آنان چنین رهنمود می‌داد: «اّنْطَلِقُوا بِسْمِ اللهِ …لاَ تَقتُلُوا وَلِیداً طِفْلاً وَلاَ اِمْرَأَهً وَلاَ شَیْخاً کَبِیراً، … وَلاَ تَعقَرنَ شَجَراً إِلاَ شَجَرٌ یَمْنَعُکُمْ قِتَالاً أَوْ یَحْجِزُ بَیْنَکُم وَ بَیْنَ الْمُشْرِکِینَ؛ با نام خدا حرکت کنید … مبادا به کشتن زنان، پیران و کودکان مبادرت نمایید … و از قطع درختان بپرهیزید؛ مگر درختی که مانع جنگ یا مانع بین شما و مشرکین باشد.»( کنز العمال، ج۴، ص ۴۷۸، ش۱۱۴۲۵)
اینکه آن بزرگوار، پس از سفارش بر رعایت کودکان، زنان، و پیران، بر حفظ درختان و عدم قطع آنها در حین جنگ تأکید می‌فرماید، حکایت از اهمیت وجود درخت از دیدگاه اسلام دارد.
امام صادق علیه السلام می‌فرماید: «لَا تَقْطَعُوا الثِّمَارَ فَیَبْعَثَ اللَّهُ عَلَیْکُمُ الْعَذَابَ صَبّاً؛ درختان مثمر[که قابلیت میوه دادن دارند] را قطع نکنید؛ چرا که خداوند عذاب را بر شما فرو خواهد فرستاد»( الکافی، ج۵، ص۲۶۴)

۸) درختان معابر عمومی و جنگلها
آنچه تاکنون مرور نمودیم، پیرامون درختانی بود که مالک شخصی داشت و صاحب آن و یا افرادی که از طرف صاحب آن اجازه ورود به باغ را داشتند، به آبیاری و نگهداری از اشجار می‌پرداختند؛ اما در این قسمت، سخن درباره مالکیت عمومی و منابع طبیعی است. به یقین پاسبانی از درختانی که در خیابانها، پارکها و اطراف شهرها کاشته می‌شود، مربوط به تمام افراد جامعه است و افزون بر لزوم حفظ این درختان توسط تک تک افراد جامعه، هر گونه از بین بردن آن، علاوه بر گناه بی‌توجهی به دستور اسلام، گناه ضرر و زیان به بیت‌المال مسلمین را نیز به همراه خواهد داشت. به تعبیر دیگر از بین بردن یک درخت در پارکها و خیابانها و معابر عمومی به معنی تعرض به حق همه افراد جامعه است، چه آنانی که اکنون در حال حیات‌اند و چه آنانی که در آینده به دنیا خواهند آمد و حق خواهند داشت از این فضای سبز استفاده نمایند.
افزون بر آنچه گفته شد، حفاظت از درختان جنگلی که خداوند متعال برای استفاده همه انسانها آفریده است، از حساسیت بیش‌تری برخوردار است. سخن درباره آثار وجود جنگل و نقش آن در زندگی انسانها بسیار است و نوشتاری مستقل می‌طلبد، اما تنها به این نکته اشاره می‌شود که جنگل علاوه بر پاکیزگی هوا و زیبایی محیط زندگی، در کاهش بلایای طبیعی و کنترل آبهای زیرزمینی نقش بسیار موثری به عهده دارد.
روایت از امام باقر علیه السلام اشاره می‌کنیم که فرمود: «مَرَّ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله بِرَجُلٍ یَغْرِسُ غَرْساً فِی حَائِطٍ لَهُ فَوَقَفَ لَهُ وَ قَالَ أَلَا أَدُلُّکَ عَلَى غَرْسٍ أَثْبَتَ أَصْلًا وَ أَسْرَعَ إِینَاعاً وَ أَطْیَبَ ثَمَراً وَ أَبْقَى قَالَ بَلَى فَدُلَّنِی یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ إِذَا أَصْبَحْتَ وَ أَمْسَیْتَ فَقُلْ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ فَإِنَّ لَکَ إِنْ قُلْتَهُ بِکُلِّ تَسْبِیحَهٍ عَشْرَ شَجَرَاتٍ فِی الْجَنَّهِ مِنْ أَنْوَاعِ الْفَاکِهَهِ وَ هُنَّ مِنَ الْبَاقِیَاتِ الصَّالِحَاتِ؛  رسول خدا صلی الله علیه و آله از کنار باغی عبور می‌کرد که صاحب آن مشغول کاشتن درخت بود. حضرت ایستاد و خطاب به آن شخص فرمود: «می‌خواهی تو را به کاشتن درختی که بنیانش ثابت‌تر و میوه‌هایش زودرس‌تر و پاکیزه‌تر است و برای همیشه باقی می‌ماند، راهنمایی کنم؟» عرض کرد: «آری یا رسول الله!» آن حضرت فرمود: «صبح و شام بگو سبحان الله و الحمد لله و لااله الاالله و الله اکبر. پس هر گاه تو این ذکر را بگویی، به خاطر هر ذکری ده درخت از انواع درختان میوه، در بهشت برای تو کاشته می‌شود، و آنها از باقیات الصالحات (همین اذکار) است.( الکافی، ج۲، ص۵۰۶)

متأسفانه در زمان کنونی، درختکاری به یک کار نمایشی ـ در هفته درختکاری ـ تبدیل شده است، در حالی که اگر اهمیت درخت و آثار آن برای ادامه زندگی، بیش‌تر برای مردم تبیین گردد و درختکاری در زمان مناسب، و راه‌های نگهداری از آن به صورت یک فرهنگ درآید، نتیجه مطلوب‌تری به دست خواهد آمد.

امام علی علیه السلام می فرمایند:
ایمان درختی است که ریشه اش یقین؛ شاخه اش پرهیزگاری؛ شکوفه آن حیا و میوه اش بخشندگی است.
این درخت ایمان در وجود توست، نگاهی به درونت بینداز، ببین ریشه آن چیست، شاخه اش را به دقت بررسی کن، نکند بعد از سال ها ببینی که شکوفه درختت بی حیایی و ثمره اش بی حجابیست، که در اینصورت مطمئن باش درختی در وجودت کاشته ای کاملا مصنوعی، نه برای خودت فایده ای داشته، نه برای جامعه ات.
هر روز به درخت وجودت سر بزن، به او آبی از آیات قران بده، اگر خاک وجودت قبول کرد آن آب را، درختی که کاشته ای درختیست طبیعی، درختیست که میتواند شهر تو را از نگاه های آلوده پاک کند، می تواند مانع گسترش ویروس گناه در جامعه شود اما اگر اینگونه نباشی بدان آنچه که در وجودت کاشته ای بنام ایمان، درختیست کاملا مصنوعی، و هیچ آبی او را سیراب نمی کند.

اگر درفرهنگ جامعه ما ،توسط تابلوی کوچکی،درختان میوه در مدارس، مساجد و… به نام شهیدان ، منتسب به کسانی که هر درخت را کاشته‌اند نوشته شود، افزون بر ترغیب دوستان و اقوام آن شهیدان بر مراقبت بیش‌تر از آن درخت، موجب خواهد شد تا سالیان سال، نام آن عزیزان برای کسانی که از محصولات آن درخت برخوردار می‌شوند، زنده بماند.

اخنصاصی رابر/ انتهای پیام