الهام گرفته از اولین پیام امام به کارگران به  مناسبت روز کارگر

به گزارش ” صبح رابر ” بحمدالله ما در دوره ی سرافرازی اسلام هستیم  و اسلام را با شیطان هیچ سنمی نیست. نه ما ارتباط با آن شیطان بزرگ را می خواهیم و نه اجازه خواهیم داد به احدی که بخواهد جلوتر از ولی امر مان حضرت امام خامنه ای(مد ظله العالی)حرکت کند.

پدران  و مادران  ولی نعمتان خداوند بر روی زمین همانند کارگران مسئولیت طلبی و پرتلاش هستند که شبانه روز برای رفاه  و آسایش خانواده ه شان  زحمت می کشند و  محبت در زندگی  ایجاد می کند ، همه حقوق و فراتر از حقوق یعنی ایثار و از خودگذشتگی مرد و زن  برای خانواده اش که روز به روزبا عشق به زندگی بیشتر می شود وسبب ایجاد آرامش می گردد.

مرد و زن هر کدام نقش بسزایی در جامعه دارند بخصوص مادران  نقش اساسی در خانواده و جامعه دارند، با تعلیم  تربیت فرزند و نقش  شان در زندگی و خانه داری و همسرداری افرادی را تربیت می کنند که مانند شهیدان ۸ سال دفاع مقدس و یا  در داخل مجلس شورای اسلامی، افرادی از دل کارخانه‌ها آمدند و امروز نماینده مجلس هستند؛ از روستا‌ها آمدند و نماینده مجلس شدند، یا یک معلم ساده امروز نماینده مجلس است؛ خود یک کارگر کارخانه  انسان سازی   هستند .

قرآن کریم و سیره ائمه اطهار همواره به انسان تلاش گراحترام گذاشته و قدر و ارزش ویژه ای برای او قایل شده اند، لذا ضروری است تا با تبیین نقش همت و کار از منظر قرآن و احادیث در جامعه ایرانی که دارای بافت دینی است، از توان انگیزشی دین در این راستا بهره گرفته شود تا با تقویت انگیزه های دینی برای کارآفرینی و اهتمام به کار و تلاش، موجب نهادینه شدن فرهنگ کار در جامعه شود. اسلام دین کار و فعّالیت و آئین سعی و عمل است. تمام مردم برای تأمین زندگی با عزت و شرا فتمندانه باید از پی کار و کوشش بروند و در جامعه وجودی مؤ ثّر باشد، و اگر کسانی از کار شانه خالی کنند و برای تأ مین ما یحتاج زندگی خود دنبال کار نروند در اسلام، مورد بدبینی و انزجارند.

اسلام با نگاه تکلیفی به کار و نیز جهاد خواندن آن، انگیزه کار را در مؤمنان افزایش می‌دهد و از طریق مبارزه با بی‌کاری، تنبلی و تن آسایی به احیای فرهنگ کار اقدام می کند.

پشتکار داشتن و عزم جدی و کمر همت بستن برای انجام امور و کارها، از مسایلی است که توجه به آن باعث می گردد تا افراد دایره کار و تلاش خود را گسترش دهند و برای خود افق گسترده تری تبیین کنند، و برای خود شخصیت بالاتری قایل گردند، از همین رو امام علی (ع) می فرماید: بهترین همت هابلندترین آن هاست.[۱]

بلندهمتی و اندیشه رسیدن به جایگاه های بالاتر، زمینه سازرفعت مقام انسان است و بدون همت، حرکتی در فرد و جامعه رخ نخواهد داد، که هر ملتی به بلندای علم و معرفت و پیشرفت رسیده است، لاجرم افراد آن جامعه، دارای صفت نیکو و پسندیده همت بوده اند،که در حدیث می خوانیم: نیکوترین خصلت ها ارجمندى همت هاست و نیز کردار زیبا، از بلندى همت خبرمى دهد.[۲]

در اسلام، کار مقدس شمرده است و به منزله جهاد در راه خداست؛ در روایات نقل شده است که دعای شخص بیکار مستجاب نمی شود و کسانی که بار زندگی خود را بر دوش دیگران انداخته اند مورد لعنت اند.

انبیا و رهبران ما،کار را شعار و شغل خود قرار داده بودند.

در حقیقت اسلام عزیز نسبت به تأ مین دنیا و آخرت انسان بسیار حساس و سفارش گراست  در این میان دو چیز را مد نظر داشته و مسلمین را بر انجام آن تشویق و ترغیب می نماید:

۱.      کار و تلاش فراوان برای امور دنیوی و اخروی.

۲.      سخت کوشی و مقاومت در برابر سختی ها.

کار وسیله ی تربیت جسم و روح، پرکردن ایام فراغت، مانع فساد و فتنه، عامل رشد و نبوغ و ابتکار، توسعه ی اقتصادی، عزّت و خودکفائی و کمک به دیگران می باشد.

کارگرها در جامعه، یک قشر آگاه محسوب می شوند. من این قشر را جزو گروه های روشنفکر- به معنای عام آن – می دانم. در ابتدای پیروزی انقلاب، مارکسیست های آمریکای سرمایه گذاری روی این قشر را شروع کرده ند. قصد آن ها این بود که این دست کار آمد و بازوی قوی را از انقلاب بگیرند، و اگر بتوانند، آن را علیه نظام به کار بندند؛ خیلی هم تبلیغات می کردند.

بدانید که ممکن است هزاران نفر از شما با نام  و نشان شناخته نشوید؛ اما تأثیر یکایکتان در آینده ی این کشور – نه آینده ی دور؛ بلکه همین امروز ، فردا و ده سال و بیست سال دیگر – تأثیر نمایانی خواهد بود. همه ی شما تأثیر خواهید داشت؛ بنا بر این کار کنید.

احساس مسئولیت نداشتن ، تمامی ارزشها ی اجتماعی و الهی که مربوط به فرهنگ جامعه است دجار اختلال و نارسایی خواهند شد. قرآن کریم به دقت ما را متوجه این می کند و مهمترین مساله در تعلیم و تربیت کتاب و حکمت ، شناخت انسان معرفی می کند . چرا که این انسان است که باید به مبدا معتقد باشد به معاد معتقد باشد و به وحی معتقد باشد ، متخلق به اخلاق الهی و اجتماعی باشد ، اوست که باید عمل کند ، در سوره هود آیه ۱۰ که فرمود: « و لقد مکناهم فی الارض و جلعناکم فیها معایش قلیلاً ما تشکرون » تمکین هم برای انسان است و هم برای جان انسان . در تمکین ، آفرینش مکان لازم است اولاً خلقت متمکمن لازم است ثانیاض استقرار متمکن در مکان لازم است ثالثاً تامین نیازهای متمکم لازم است رابعاً این امور چهارگانه مربوط به تن آدمی است.

اگر کشورى رو به رشد برود، با دست شما کارگران والدین که با تربیت درست فرندان و خانواده  رو به رشد مى‏ رود و اگر کشورى رو به انحطاط برود، باز هم با شماست که رو به انحطاط مى ‏رود؛ با کار نکردن یا کم کار کردن یا علاقه به کار نداشتن است که رو به انحطاط مى ‏رود. کشور امروز از شماست، از کارگران است، و شما مسئولیت او را مستقیم دارید. اگر در این مسئولیت کوشش نکنید، اگر در این امرى که به عهده شماست کوشش نکنید و آن دَیْنى که بر کشور خودتان، بر اسلام دارید ادا نکنید شما مسئول هستید.

و چنانچه کوشش کنید و چرخهاى مملکت را به راه بیندازید، شما پیش خداى تبارک و تعالى‏ بسیار ارجمند هستید. اسلام براى شما ارج زیاد قائل است، اسلام شما را خُزّان زمین مى‏ داند، شما خزانه دار زمین هستید که زمین را شما باید آباد کنید و از شماست که آباد کنید و براى خود شماست که آباد کنید. باید این مسئولیت را آن طور که مى‏ دانید، آن طور که مى‏ خواهید، این مسئولیت را به عهده بگیرید و گوش به حرف کسانى که مى‏ خواهند نگذارند که این چرخها به راه بیفتد ندهید. آنها به شما علاقه ندارند؛ اسلام عزیز است که براى شما ارج قائل است و براى شما حق قائل است و حقوق شما را به شما رد خواهد کرد. بگذارید ریشه‏ هاى گندیده استبداد و استعمار فرو بریزد، کنده بشود،

عبادت منحصر در نماز و روزه باشد و بدون توجه به بعد مادی حیات ، خود را بنده خدا معرفی می کند ، قرآن چنین منطقی را مردود و مطرود می داند و می فرماید: « فاذا قضیت الصلاه فانتشروا فی الارض و ابتغوا من فضل الله و ذکروالله کثیراً » چون نماز گزارده شد در روز زمین پراکنده گردید و فضل خدا را جویا شوید و خدا را بسیار یاد کنید.[۳] جمله وابتغو ا من فضل الله یا تعبیرات مشابه آن در قرآن کریم به معنی طلب روزی و کسب و تجارت آمده است و این اهمیت موضوع را می رساند که خداوند بعد از عبادت معنوی انسانها را به عبادت مادی و کسب روزی حلال و پرداختن به کار و تلاش دعوت می کند و جامعه را از رخوت و سستی و بیکاری و پرداختن به امور غیر ضروری یا تفریجات غیر ضروری پرهیز می دهد و دعوت به سازندگی ، پیشرفت و توسعه می کند زیرا اگر ملتی دائماً در تلاش و فعالیت های فکری و جسمی باشند ممکن نیست که پیشرفت نداشته باشند . چنانچه حضرت امیر علیه السلام فرمودند : «ان الله یحب المحرف امین» خدا انسان شاغل و دارای حرفه امین و رستگار را دوست می دارد[۴] و در روایت دیگری امام صادق (علیه السلام) از رسول گرامی اسلام « ص » نقل می فرماید که :« العباده سبعون جزء افضلها جزء طلب حلال » عبادت هفتاد جزء دارد که بالاترین و با فضیلت ترین آنها دنبال رزق و روزی حلال بودن است .[۵] در روایت آمده است که شخصی به امام صادق علیه السلام عرض کرد : مرد می گوید : من در خانه می نشینم ، نماز می خوانم ، روزه می گیرم و پروردگار را عبادت می کنم و اما روزی من می رسد » امام فرمود: او یکی از سه دسته است که دعا و خواسته های او مستجاب نمی شود.[۶] و همچنین فرمودند : اگر کسی به خانه برود و در را بر خود ببندد ، آیا از آسمان چیزی برای او فرود می آید.[۷] امام هفتم علیه السلام فرمودند : من طلب هذا الرزق من حله لیعود به علی نفسه و عیاله کان کالمجاهد فی سبیل الله کسی که برای اداره ی خود و خانواده اش از راه حلال حویای روزی باشد همچون مجاهد در راه خداست.[۸]

مسئولان و مردم باید شأن و اهمیت نقش شان  را درک کنند و  مادران و پدران شأن معنوی و انسانی بالایی در جامعه دارد. در نظام ارزشی اسلام، پولدار بودن اصلاً ارزش نیست؛ حتی بسیاری از خصوصیات نفسانی، جزو ارزش ها به حساب نمی آید؛ اما کارگر بودن – ولو برای خودش کار کند – یک ارزش است، و اگر کار، انجام شده، در پیشبرد زندگی جامعه مؤثر باشد، ارزش آن مضاعف خواهد شد؛ به همین خاطر، رسول اکرم ( ص ) دست کارگر را بوسید. دست کارگر بوسیدن، امتیاز مادی برای کارگر محسوب نمی شود؛ اما برای او یک امتیاز معنوی است؛ زیرا شأن کارگر را در جامعه بالا می برد.

نگاه اسلام، نگاه همکاری است. این ها [کارگر و کارفرما ] دو تا عنصرند؛ وقتی که با هم ترکیب شدند، کار به وجود می آید. بر خلاف نگاه چپ و مارکسیستی که همه چیز را بر اساس تضاد میدانست – که به حمدالله از صفحه ی تفکرات فلسفی دنیا محو شد – نظر اسلام، نظر التیام است؛ نظر همکاری است. دو عنصر به جای اینکه با هم ضد باشند تا تولید یک موجود سومی را بکنند، با هم التیام پیدا می کنند تا موجود سومی به وجود بیاید. این، نگاه اسلام است؛ نگاه طبیعت، نگاه سنت الهی و قوانین آفرینش. در همه ی قضایای عالم همین جور است؛ از قضایای طبیعی، تا قضایای سیاسی، تا قضایای تاریخی، اقتصادی و غیر اقتصادی. نظریه ی اسلام در مقابل نظریه ی تضاد مارکسیستی، نظریه ی التیام و ائتلاف و ازدواج و همراهی و هم سویی است. در مورد مسئله ی کارگر و کارفرما هم همین است؛ دو تا عنصرند، این ها باید دست ها را در دست هم بگذارند تا کار به وجود بیاید، تا تولید به وجود بیاید. کارگر بدون کارفرما کاری از او ساخته نیست، کارفرما هم بدون کارگر هیچ کاری نمیتواند بکند. این دو تا کنار هم که قرار گرفتند، یک رابطه ی سالم، اخلاقی و انسانی بین خودشان تعریف کردند، آن وقت فضا می شود فضای گسترش تولید. علاوه بر پیشرفت مادی، معنویت هم به وجود می آید. این، نگاه ماست. ما نه کارفرما را مثل آن جریان چپ، ملعون و مطرود میدانیم؛ نه مثل آن جریان راست، سلطان و صاحب  اختیار میدانیم؛ نه، کارفرما میتواند عنصر شریفی باشد – وقتی حقیقتاً همکاری بکند، واقعاً شریف است – عنصر شریف دیگری در کنار عنصر شریف کارگر؛ با همدیگر، دست در دست هم، با روابط تعریف شده ی انسانی و اسلامی حرکت کنند. این، آن پایه ی کار است. همه باید در این جهت کار کنند. طراحان، سیاست سازان، سیاستمداران، کسانی که در مرحله ی اجرا قرار دادند، باید در این جهت کار کنند. آن وقت خود کارگر و خود کار فرما هم باید با اخلاصِ کامل سعی کنند محصول کارشان کشور را جلو ببرد.

ما امروز دنبال استقلال اقتصادی هستیم؛ دنبال رها شدن کشور از وابستگی به نفت هستیم. امروز می خواهیم در وضع اقتصادی کشور ترتیبی داده شود که پایین آمدن فلان مقدار از قیمت یک بشکه ی نفت، نتواند در کشور ما این همه تأثیر بگذارد. این کارها چگونه ممکن است؟ اگر ما بخواهیم خودمان را از نفت بی نیاز کنیم، غیر این است که باید به محیط کار، به جامعه ی کارگری، به مسئله ی کارگاه ها و به مسئله ی آموزش کارگران، اهتمام ویژه ای بشود؟ توسعه ی اقتصادی، بدون تقویت مسائل کار و نگاه به کار، امکان پذیر نیست. این انسانی که خودش را صرف این کار می کند، باید بداند که نظام پشتیبان اوست.

امروز هم اگر ما دنبال توسعه ی اقتصادی هستیم، باید کار را تقویت کنیم؛ بدون کار نمی شود. مرتب صحبت از سرمایه گذاری است. بدون سرمایه گذاری هم کاری صورت نمی گیرد؛ اما سرمایه گذاری یک رکن کار است؛  رکن اساسی کار کارگر است. کاری که از روی دلسوزی، از روی کاردانی، با پیگیری و با قبول شرایط دشوار همراه نباشد، نمی تواند کشو را نجات دهد.

امام رضا علیه السلام فرمود: مؤمن باید ساعات خود را بر چهار بخش تقسیم کند: ساعتی برای کار، ساعتی برای عبادت، ساعتی برای لذّت و ساعتی برای دوستان و رسیدگی به امور اجتماعی که در غیر این صورت انسان به صورت عنصری حریص در آمده و مورد تمام انتقادهایی که درباره ی حرص است قرار می گیرد.

متن کامل اولین پیام امام به کارگران

بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

هر روز، روز کارگر است‏

اختصاص یک روز به کارگران شاید به لحاظ تشریفات و تعظیم باشد و الّا هر روز روز کارگرى است و کارگران است بلکه عالم از کار و کارگر تشکیل شده است. اینکه ما یک روز اختصاص بدهیم به کارگر، مثل این است که یک روز را اختصاص بدهیم به نور، یک روز را اختصاص بدهیم به خورشید. هر روز نور هست و روز نور است، هر روزْ روز خورشید است؛ لکن شاید این براى یک تشریفات و تعظیمى باشد، از این جهت مضایقه نیست، لکن اگر واقع بینى باشد، کار و کارگر در تمام عوالم ما قبل طبیعت و عالم طبیعت و عوالم ما بعد الطبیعه، کار و کارگر همه جاست و تمام موجودات عالم، چه موجودات قبل از طبیعت باشد و چه موجودات طبیعى باشد و چه موجودات بعد از طبیعت، همه از کارگر پیدا شده است، و کارْ نظیر «وجود» است که در همه شئون عالم دخالت دارد.

عظمت و منزلت کار و کارگر

عالم موجود شده است از فعالیت خدا، اجزاى عالم موجود شده است از فعالیتهایى که بعضِ موجودات دارند. هیچ موجودى را شما نمى ‏توانید سراغ کنید الّا اینکه کارگر و کار در او موجود است و خودش کار است. کارگرها هم کارند، از کار پیدا شده ‏اند.

ذرات موجودات در عالم- در عالم طبیعت- فعال هستند براى ایجاد همه موجوداتى که در این عالم است؛ حتى جمادات، حتى اشجار، همه زنده ‏اند، همه کارگرند کار احاطه دارد بر همه عوالم. از اول با کار عالم موجود شده است و کارگر مبدأ همه موجودات است. حق تعالى‏ مبدأ کارگرى است و کارگر است، فعال است. موجودات عالم غیب [که‏] با فعالیت غیبى تحقق پیدا کرده ‏اند، کارگرند. موجودات عالم طبیعت- هر جا که شما ملاحظه کنید، هر قشرى از اقشار را که ملاحظه کنید، چه موجوداتى که به نظر ما در پست ترین مراتب وجودند مثل معادن و زمینها و جمادات و چه آنهایى که بعد از این مرتبه موجودند مثل نباتات، اشجار و چه آنهایى که بعد از اینها موجودند مثل حیوانات و چه آن که ما فوق اینهاست مثل انسان- همه جلوه کارند و همه کارگر. کارگرها اینها را درست کرده‏ اند. کارگرى بر همه موجودات احاطه دارد.

عالم ما بعد الطبیعه- در جنت و نار- هم از کار و کارگرى پیدا شده است. بهشت و دوزخ از کار انسان پیدا شده است. در کار انسان است که یا عمل صالح است یا کار خوب است که مبدأ تحقق بهشت است یا اعمال غیر صالح و فاسد است که مبدأ دوزخ است. نباید ما اختصاص بدهیم یک روزى را به کارگر به اعتبار اینکه این روز حظّ کارگر، همین روز است. بله، مانع ندارد که یک روزى را ما انتخاب کنیم براى کارگر که بفهمانیم به عالم که کار و کارگرى است که همه چیز از اوست.

خداى تعالى مبدأ کار است‏

کار مثلِ جلوه حق تعالى‏ مى‏ ماند که در تمام موجودات سرایت کرده است. همه موجودات، کار در آنها هست و با کار درست شده ‏اند. همه ذرات وجود کارگرند حتى ذرات اتمى که در این عالم طبیعت هست، اینها کارگر هستند با هوشیارى. همه ذرات عالم فعالند و هوشیارند لکن ما گمان مى ‏کنیم که هوشیار نیستند: وَ انْ مِنْ شَی‏ءٍ إلّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِن لا تَفْقَهُونَ تَسْبیحَهُمْ ؛ همه مُسَبِّح حقند، همه کارگران حق هستند، همه مطیع حق تعالى هستند؛ و کار در همه جا هست و عالمْ سرتاسر «روز کارگر» است نه یک روزْ روز کارگرى است، سرتاسر عالم روز کارگر است، سرتاسر عالَم کارگر است و سرتاسر عالم کار است؛ یعنى ذرات وجودى که انسان را و دیگر حیوانات را- به اراده اللَّه تعالى‏- موجود مى‏ کنند کارگرند و انسانْ کار است، اثر کار آنهاست. تمام این موجوداتى که در عالم ملاحظه مى‏ کنید اثر کار فعالانه جنود الهى است؛ جند اللَّه، همه کارگر هستند. خداى تبارک و تعالى مبدأ کار است.

بزرگداشت روز کارگر

ما این روز را بزرگ مى‏ شماریم از براى اینکه قرار داده‏ اند این روز را براى کارگر. کارگر در اسلام، وقتى که در محیط محدودترى ملاحظه کنیم یعنى در این موجود پایین، در این زمین، در این ستاره کوچک که در مقابل عالمْ قَدْرِ محسوسى ندارد، در مقابل عالم ماده قدر محسوسى ندارد، یعنى عالم ماده پهناور است به قدرى که تا کنون آنچه بشر فهمیده است و کم فهمیده است، آن طور که گفته مى‏ شود بعضى ستاره‏ها هست که نور او به ما با شش بیلیون یعنى شش میلیارد سال نور [ى‏] به ما مى‏ رسد، و این آن چیزى است که تا کنون گفته مى‏ شود کشف شده است و آن طرف را و ما بعد او را، خداى تبارک و تعالى‏ مى ‏داند. این زمین در مقابل یک همچو سطح بزرگ، یک چیز ناچیزى است بلکه خورشید ما و تمام عائله خورشید ما در مقابل عالمْ ذره غیر محسوسى است و تمام عالم در مقابل عالم ماوراء الطبیعه ذره غیر محسوسى است. تمام عالم ماده مثل یک نقطه مى‏ ماند در مقابل عالم ما وراى طبیعت؛ و تمام عالم ماوراى طبیعت، چه ما قبل الطبیعه و چه ما بعدالطبیعه در مقابل اراده اللَّه قَدْرِ محسوسى ندارد.

کارگران و دهقانان، مدیران جامعه انسانیت‏

الآن که ما بحث داریم راجع به این ستاره کوچک و راجع به این ستاره‏اى که اصلًا قدر محسوسى در عالم ندارد و بحث داریم و راجع به کارگر- به آن طورى که دیگران فهمیده‏ اند- صحبت داریم، لا بد باید افق بحث را کوتاه کرد و نزدیک به فهم کرد. این کارگرهاى ما اشخاصى هستند که مدیر جامعه انسانیت هستند. اداره امور مملکتها، اداره امور کشورها به دست اینهاست؛ به دست کشاورزان، به دست کارگران کارخانه‏ ها و دهقانان و کشاورزان. اینها هستند که اداره مى‏ کنند مملکتها را، اداره مى‏ کنند کشورها را؛ و از این جهت مدیر این عالم، عالم طبیعت، یعنى در این نجمه کوچک، در این زمین که یک ستاره کوچک است، اداره امور این زمین به دست کارگران است و دست اینهاست که اداره مى‏ کند و زنده مى‏ کند این عالم را، زنده مى‏ کند کشور را. بنا بر این اینها عهده دار امر بزرگى هستند، احترام زیاد دارند لکن مسئولیت زیاد. هر کس بیشتر در عالم احترام دارد، پیش خداى تبارک و تعالى‏ احترام دارد و بیشتر منشأ اثر است، مسئولیت او بیشتر است. کارگران ما، چه طبقه دهقان و چه طبقه کارگران سایر کارخانه‏ ها و سایر جاها، تمام اعمالى که، تمام چیزهایى که در کشور هست، برکاتى که در کشور هست مرهون وجود آنهاست و لهذا آنها بر همه مقدمند. لکن چیزهایى که به عهده آنهاست، مسئولیتهایى که به عهده آنهاست از همه مسئولیتها بالاتر است.

کارگران عامل رشد و انحطاط کشورها

اگر کشورى رو به رشد برود، با دست شما کارگران عزیز رو به رشد مى‏ رود و اگر کشورى رو به انحطاط برود، باز هم با شماست که رو به انحطاط مى ‏رود؛ با کار نکردن یا کم کار کردن یا علاقه به کار نداشتن است که رو به انحطاط مى ‏رود. کشور امروز از شماست، از کارگران است، کشور مال شماست. کشور، دیگر اجانب در آن دخالت ندارند، دیگر اختناقها نیست، دیگر فشارها نیست، دیگر چپاولیها نیست. امروز کشور مال شماست و شما مسئولیت او را مستقیم دارید. اگر در این مسئولیت کوشش نکنید، اگر در این امرى که به عهده شماست کوشش نکنید و آن دَیْنى که بر کشور خودتان، بر اسلام دارید ادا نکنید شما مسئول هستید. و چنانچه کوشش کنید و چرخهاى مملکت را به راه بیندازید، شما پیش خداى تبارک و تعالى‏ بسیار ارجمند هستید. اسلام براى شما ارج زیاد قائل است، اسلام شما را خُزّان زمین مى‏ داند، شما خزانه دار زمین هستید که زمین را شما باید آباد کنید و از شماست که آباد کنید و براى خود شماست که آباد کنید. باید این مسئولیت را آن طور که مى‏ دانید، آن طور که مى‏ خواهید، این مسئولیت را به عهده بگیرید و گوش به حرف کسانى که مى‏ خواهند نگذارند که این چرخها به راه بیفتد ندهید. آنها به شما علاقه ندارند؛ اسلام عزیز است که براى شما ارج قائل است و براى شما حق قائل است و حقوق شما را به شما رد خواهد کرد. بگذارید اسلام تحقق پیدا بکند، بگذارید ریشه‏ هاى گندیده استبداد و استعمار فرو بریزد، کنده بشود، بگذارید اشخاصى که مى‏ خواهند براى دیگران کار بکنند فلج بشوند.

نقش کارگران و کشاورزان در سازندگى کشور

شما برادران ما هستید، شما عزیزان ما هستید، شما باید این مملکت را اداره بکنید، شما هستید که مى‏ توانید این بار را به منزل برسانید، شما هستید که در کارخانه‏ ها مى‏ توانید چرخ کارخانه ‏ها را به جنبش درآورید و به راه بیندازید و مملکت را نجات بدهید. شما دهقانان هستید که مى‏توانید چرخ کشاورزى را به راه بیندازید و فعالیت شماست که کشاورزى را به طور صحیح مى‏ تواند عملى کند. شما مى‏ دانید که کشاورزى ما را به زمین زده ‏اند، از بین بردند، حالا بر شماست که بعد از اینکه مملکت مال خود شما شده است و دست اجانب کوتاه شده است، به کشاورزى خودتان ادامه بدهید و مهلت بدهید که دولت به شما کمک بکند و مى‏ کند کمک، آن قدرى که مى‏ تواند کمک مى‏ کند. شما برادران کارگر ما هستید؛ در کارخانه‏ ها بگذارید چرخ کارخانه‏ ها به راه بیفتد تا اینکه این مملکت آباد بشود براى همه، براى شما. شما بگذارید، مهلت بدهید که این کارخانه‏ ها به راه بیفتد و چرخ مملکت به جنبش بیفتد و شما همه با ما برادر هستید و ما همه در خدمت شما هستیم. شمایید که مى ‏توانید مملکت را اداره کنید و مى‏ توانید این آشفتگیها را از بین ببرید.

شما مى دانید که اینها رفتند و آشفته کردند این مملکت را. شما مى‏ دانید که اینها چپاول کردند و رفتند و خزاین ما را تهى کردند و رفتند. حالا باید همه ما با هم، یک قشر تنها نه- تمام- همه با هم کوشش کنیم و این چرخهاى مملکت را راه بیندازیم تا اینکه مملکت ما سر و صورتى پیدا بکند. اسلام براى شما حقوق قائل هست؛ حق همه را خواهد داد. براى همه زنها و مردهاى کارگر، براى همه زنها و مردان دهقان حق قائل است اسلام، و آنها را عزیز مى‏ شمارد و حق آنها را به آنها رد خواهد کرد. شما بگذارید که اسلام تحقق پیدا بکند، جمهورى اسلام با احکام نورانى اسلام تحقق پیدا بکند. نگذارید این اشخاصى که مى‏ خواهند نگذارند این چرخها به راه بیفتد، مى‏ خواهند نگذارند کشاورزى ما تحقق پیدا بکند و کارخانه‏ هاى ما به راه بیفتد، شما نگذارید اینها یک همچو فعالیتها را بکنند و شما را اغفال کنند. آنها شما را مى‏ خواهند اغفال کنند که منافع این مملکت را ببرند، که خزاین این مملکت را ببرند، که آنهایى که مى‏ خواهند این خزاین را ببرند، دست آنها باز باشد. شما باید مانع بشوید از این معنا؛ همه باید مانع بشویم از این معنا.

من از خداوند تبارک و تعالى‏ صحت و سلامت همه ملت و عظمت اسلام و عظمت ملت و استقلال و آزادى این ملت را خواستارم. همه با هم، دهقان با ما و کارگر با ما و همه با هم به پیش

و السلام علیکم و رحمه اللَّه و برکاته، زمان: ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۸/ ۴ جمادى الثانى ۱۳۹۹

صحیفه امام،جلد  ۷  صفحه ۱۷۲-۱۷۶

نامگذاری سال جدید با عنوان و موضوع )اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی) تلاش مشترک مسئولان و آحاد مردم ضروری  است .

در این راستا، امسال هم‌چون سنوات گذشته و در ادامه این سنت حسنه، از سوی رهبرمعظم انقلاب اسلامی سال کار مضاعف و همت مضاعف تعیین شده است. اگر نگاهی دقیق و موشکافانه در چرایی انتخاب این عنوان از سوی معظم له داشته باشیم در خواهیم یافت که چنین راهبردی با توجه به وضعیت و شرایط موجود (به خصوص بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته) بسیار پر معنا،لازم و ضروری به نظر می‌رسد و حاکی از تدقیق و ظرافت نظر به همراه بودن با دلایلی کاملاً منطقی در انتخاب این عنوان برای سال جدید بوده است.

تعیین و ارائه راهکار و شیوه‌های عملیاتی و اجرایی کردن این عنوان در حد توان و وسع فکری با هدف توسیع و بسط این نگاه در تمامی حوزه‌ها و تبیین دقیق‌تر و علمی‌تر موضوع، می بایست به عنوان یک وظیفه مهم در برنامه ریزی و تعیین استراتژی ها قرار گیرد تا گامی هرچند کوچک را در این مسیر تعیین شده در سال جاری برداریم.

نسبت به موضوع تعیین شده و از سوی دیگر ترسیم کننده و نقشه راه حرکت‌های اجرایی و نیز استراتژی و راهبردهای کلان در دستیابی به اهداف عالیه هدف‌گذاری شده می باشد.

با توجه به هزینه های روز افزون اقتصادی، یکی از انتخاب هایی که در برابر خانواده های ایرانی قرار گرفته است، کار کردن لازمه اقتصاد  و فرهنگ  است.

۱-       وسائل، ج۱۴، ص۲۲٫

۲-       فروع، ج۵، ص۳۵۰٫

۳-       همان؛ فروع، ج۱، ص۳۴۹٫

۴-       وسائل، ج۱۲، ص۱۴٫

۵-       فروع، ج۱، ص۳۵۱٫

۶-       طلاق، ۳٫

۷-       ۲۴- فقیه، ج۲،ص۵۱٫

۸-       تهذیب، ج۲، ص۹۹٫

انتهای پیام / اختصاصی رابر