در این باره باید دانست بهره مندی از مقامات معنوی اختصاص به سن و سال خاصی ندارد چنانکه بر اساس آیات قرآن مجید؛ حضرت یحیی و حضرت عیسی هم در هم در کودکی پیامبر شدند.
حال بعد از ذکر این مقدمه برای رسیدن به جواب ابتداءا دلایلی که بر اعتبار اسلام کودک اقامه شده با قطع نظر از عصمت بررسی ‏می شود و بعد به عصمت و ممتاز بودن ائمه وانبیاء از دیگران می‏پردازیم.
اما قسمت اول:
اولاً این که معروف است علی (ع) در سن هفت سالگی ایمان آورده از نظر تاریخی اختلافی است و مسلم نیست. از ابن مسعود و چندتن دیگر از اصحاب نقل شده که آنحضرت در سن پانزده سالگی یا شانزده سالگی ایمان آورده است. ( منهاج البراعه فی شرع نهج البلاغه، میرزا حبیب اللَّه خوئی، کتاب فروشی اسلامی تهران، ناشر مؤسسه دار العلم قم، چاپ سوم، ص۲۸۴)
ثانیاً: اگر قبول کنیم که در هفت سالگی ایمان آورده، می‏گوئیم سن بلوغ در احکام شرعیه معتبر است نه در امور عقلیه، ایمان بخدا و یگانگی او و تصدیق رسالت از امور عقلی است نه از تکالیف شرعی.
و ثالثاً: فزونی قوه ممیزه و عقل آدمی در سنین بالا کلیت ندارد و چه بسا کسی در سالهای اولیه عمر، عقل و منطقش قوی‏تر از کسی باشد که در سنین چهل و یا پنجاه سالگی بسر می‏برد.
رابعاً: ایمان علی (ع) مانند ایمان دیگران نبوده است، زیرا ایمان او از فطرت سرچشمه می‏گرفت در صورتی که ایمان دیگران از کفر به ایمان بوده است و آن حضرت پیش از بعثت نبوی فطرتاً، موحد بود، چنانکه خود آن جناب در نهج البلاغه می‏فرماید «من بر فطرت توحید ولادت یافتم و به ایمان و هجرت با رسول خدا بر دیگران سبقت گرفتم» (نهج البلاغه، خطبه ۵۷).
و خامساً: قول و فعل پیغمبر حجت می‏باشد، زیرا که خداوند درباره آن حضرت می‏فرماید پیغمبر از روی هوی و هوس سخن نمی‏گوید، بلکه هر چه می‏گوید از جانب وحی است.
بنابراین اگر ایمان ار روی تقلید و کودکانه بود نبی اکرم به او می‏فرمود یا علی تو هنوز کودکی و بحد بلوغ و تکلیف نرسیده‏ای در صورتی که نه تنها چنین حرفی را نزد، بلکه ایمانش را پذیرفت و وارث بودن و خلافت او را نیز صریحاً بعموم حاضرین گوشزد نمود.( منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، جلد ۸ صفحات ۲۶۸ به بعد تا ۲۹۰؛تاریخ طبری، بیروت، دار المعرفه، ۱۴۰۷ ه ق، ج۱۹، ص۷۴)
همچنین علی (ع) در آن روز از لحاظ قدرت جسمی و رشد فکری به حدی رسیده بود که برای هر کاری شایستگی داشت، لذا این کودک هیچگاه با کودکان دیگر انس نگرفت و در جرگه آنان وارد نشد و به بازی با آنها نپرداخت، بلکه از همان اول دست پیمان خدمت و فداکاری به سوی رسول خدا دراز کرد و در تمام مراحل زندگی، مونس پیغمبر بود.
جواب دیگر اینکه در امور شرعی بعضی‏ها بلوغ را معتبر نمی‏دانند. در عروه الوثقی سید یزدی می‏فرماید: “عبادات بچه صحیح است و بعید نیست بگوئیم که می‏تواند اجیر شود برای اتیان نماز دیگری”.( عروه الوثقی، سید محمد کاظم یزدی، بیروت، موسسه اعلمی، دوم ، ۱۴۰۹، ج۱، ص۷۴۸ ؛علی کیست؟ فضل اللَّه کمپانی، قم، مجمع جهانی اهل بیت، ۱۹۹۷م، ص۲۰ به بعد) و ده‏ها روایت که می‏فرمایند بچه‏ها را از سنین کم و بچگی به انجام تکالیف شرعی وادار نمایید.
اما قسمت دوم:
در روایتی آمده که: هیچ فردی از افراد این امت با خاندان پیغمبر مقایسه نمی‏شود.( شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، دار احیاء الکتب العربیه، چاپ دوم، ۱۳۸۵ ق، ج۱، ص۱۴۰)
ائمه از اول تولد تا پایان زندگی معصوم هستند. روایات زیادی داریم که پیغمبر فرموده علی در قول و فعل معصوم و از خطا و معصیت مصون است و از طرف دیگر می‏دانیم علی (ع) دومین شخصیت عالم هستی است، وقتی حضرت یحیی که یکی از پیامبران بزرگ الهی است در کودکی به مقام نبوت رسیده، خداوند آنچنان عقل روشن و درایتی به او داد که شایسته پذیرش این منصب شد. یا در رابطه با حضرت عیسی در سوره مریم آیه ۱۲ آمده: ما فرمان نبوت و عقل و هوش و درایت را در کودکی به او دادیم که در ابتدای تولد گفت من بنده خدایم او کتاب آسمانی به من مرحمت کرد و مرا پیامبر قرار داد. پس چه مانع دارد امام علی (ع) در کودکی با بصیرت و بینش کامل به پیامبر اسلام ایمان بیاورد، کسی که پیامبر فرموده: علی (ع) همیشه با حق است و حق و قرآن همیشه با او است تا قیامت از حق جدا نمی‏شود.

منبع: پرسمانی