به گزارش”صبح رابر” ایران اسلامی پس از پشت سر گذاشتن ۳ مقطع بسیار سرنوشت‌ساز «دولت سازندگی»، «دوران اصلاحات» و «فتنه ۸۸» که با جانفشانی‌های مستقیم مردم صورت پذیرفت، در حال حاضر در شرایط خاص سیاسی قرار گرفته است که به آسانی می‌توان بر آن عنوان پیچ تاریخی نهاد. ویژگی‌های عصری این شرایط حکم می‌کند به‌طور جدی روی مختصات مولفه‌ای ۲ مقوله راهبردی متعارض «رقابت با نظام» و «رقابت در نظام» تمرکز چالشی کرد و در متن حساسیت‌های انتخابات پیش رو به بررسی آن پرداخت.

۱- در واقع انقلاب اسلامی از همان ابتدای شکل‌گیری روی اصول راهبردی «اسلام ناب محمدی (ص)»، «مردمسالاری دینی»، «استکبارستیزی واقعی»، «دفاع میدانی از محرومان و مستضعفان عالم» و طرح جهانی شعار «نه شرقی- نه غربی» تکیه معناداری داشته است که برخلاف پیش‌بینی‌های دشمنان نظام، ‌گذر زمان هیچ تاثیر کاهشی در میزان پایبندی عمیق مسؤولان و عامه مردم به این اصل اعتقادی نداشته است. در عین حال گذر زمان اثرات جدی بر تغییر استراتژی تقابلی دشمنان شناسنامه‌دار نظام در سطوح داخلی و بین‌المللی گذاشته است.

۲- به‌طور مشخص مقابله با افزایش غیرقابل مهار قدرت نرم جمهوری اسلامی در عرصه جهانی و مهم‌تر از همه، ممانعت از نقش مثبت جمهوری اسلامی در گسترش موج روبه تزاید بیداری اسلامی در کشورهای اسلامی در دستور کار دشمنان نظام قرار دارد. عبرت‌های ماندگار تاریخ ۸ سال دفاع مقدس و نتایج حاصل از ارزیابی‌های میدانی سازمان‌های اطلاعاتی غربی‌ها، موید آن است که توسل فراگیر غربی‌ها به موضوعات دروغینی مانند «عدم رعایت حقوق بشر در ایران»، «تلاش سازمان یافته ایران برای دسترسی به سلاح‌های کشتار جمعی» و اتکا به بهانه مجعول«حمایت ایران از تروریسم» در مواجهه با قدرت روشنگری انقلاب اسلامی، امری ناکارآمد و بی‌حاصل است. رفتار مقاومتی ملت ایران در همه ابعاد دشمنان را با شکست‌های جبران‌ناپذیری مواجه ساخته است.

۳- تحلیل موارد یادشده به وضوح به تئوریسین‌های‌ غربی اثبات کرده است نظام جمهوری اسلامی از پایگاه مستحکم مردمی برخوردار است که مطلقا نمی‌توان از طرق نظامی ‌یا اعمال فشار اقتصادی و تحریم‌های‌ بین‌المللی به براندازی آن امیدوار شد لذا اصل ضروری تغییر شکل در روش‌های تقابلی دشمن کاملا قابل فهم می‌نماید. به‌طور طبیعی فصل انتخابات و شرایط هیجانی آن بهترین زمان برای استفاده از ظرفیت‌های بالقوه و بالفعل عوامل وابسته است که در متن رقابت با نظام به اهداف خویش دست یابند. مبتنی بر این اصل، تغییر رویکرد دشمن در فتنه ۸۸ و پس از آن کاملا مشهود بوده است.

۴- بی‌شک نظام جمهوری اسلامی در عرصه دموکراسی و مردمسالاری الگوی نوین موفق دین‌محوری را به شکل عملی به جهانیان ارائه کرده است که در سازوکارهای انتخاباتی آن، رقابت درون نظام نیروهای ارزشی معتقد به اصول انقلابی آن در متن یک «رفاقت انقلابی رقبا» معنا و مفهوم پیدا می‌کند. در این مدل دستیابی به قدرت اجرایی تنها یک ارزش دینی است که صرفا در راستای اجرای عدالت و نهادینه کردن اصول اسلامی در بخش مدیریتی کشور قابل تفسیر است. بر این اساس و فارغ از نتایج نهایی انتخابات هر دوره، هریک از جریانات و گروه‌های سیاسی فعال در چارچوب‌های اعتقادی انقلاب اسلامی، سربازان مخلصی برای انقلاب اسلامی محسوب می‌شوند که رقابت انتخاباتی آنها و طرفداران‌شان عینا به هم‌افزایی توان و ظرفیت‌های نرم افزاری- سخت‌افزاری این گروه‌های متصل به انقلاب اسلامی در پاسداشت آرمان‌های انقلاب اسلامی منجر می‌شود.

۵- متقابلا رقابت تخریبی با نظام و ساختارهای قانونی آن وجه ممیزه رفتارهای انتخاباتی عوامل وابسته به دشمن است. متوجه کردن نوک پیکان حملات به آرمان‌های‌ انقلاب اسلامی و اصول مترقی قانون اساسی، از دیگر مشخصه‌های این عوامل پیدا و پنهان دشمن در جریان رقابت‌های انتخاباتی است که سعی دارند در حواشی گریز‌ناپذیر انتخابات، با طرح موضوعات انحرافی هجمه به ریشه و اصل انقلاب اسلامی را عینیت بخشند.

۶- بازبینی اتفاقات فتنه ۸۸ موید آن است که پیشبرد بازی پیچیده تبدیل عنوان «رقابت‌های انتخاباتی داخل نظام» به «رقابت با نظام» توسط عوامل وابسته داخلی، تنها نسخه در دستور کار دشمن است.

ایجاد انحراف در منش‌ها و روش‌ها، اختلاف‌افکنی ساختاری و دامن زدن به طرح مطالبات ‌غیر‌واقعی و فرعی شبه مردمی، تغییر ذائقه سیاسی- فرهنگی نسل جوان، ایجاد مشغله‌های کاذب ذهنی، ممانعت هوشمندانه از طرح موضوعات راهبردی مد نظر انقلاب اسلامی در متن مباحث انتخاباتی، فراهم کردن زمینه ریزش نیروهای مستعد و در نهایت سربازگیری از این ریزشی‌ها و متصل کردن آنها به حلقه اپوزیسیون ضدانقلاب مستقر در خارج، بخشی از دستورالعمل‌های ماهیتی دشمنان است. واضح است مجموع این امور کلیدی تنها در پروسه خطرناک «مبدل کردن رقابت درون نظام» به یک «رقابت مخرب با نظام»

موجودیت می‌یابد.

۷- رقابت با نظام تنها در سایه اقدامات نرم ساختاری از قبیل ‌گروه‌سازی و موجه نشان دادن گروه‌های وابسته داخلی تحت لوای شعارهای مطالبه‌گرانه شبه مردمی، نفوذ در درون نظام و تلاش برای تغییر تدریجی ساختارهای راهبردی آن، پیشبرد پروژه خطرناک استحاله فرهنگی – سیاسی در جامعه، دامن زدن به اختلافات داخلی، تشکیل گروه‌های همسو در داخل نظام و یکسان‌سازی مطالبات این گروه‌ها با مطالبات گروه‌های ضد‌انقلاب خارج‌نشین، نظریه‌سازی و پیشبرد جنگ دامنه‌دار عقیدتی متعارض با اصول انقلاب اسلامی در قالب موضوعات پیچیده تئوریک مانند الزامات اجرایی- اجتماعی تشکیل یک جامعه مدنی پویا و کارآمد و… قابل تصور است. عموما عملی شدن این موارد از سوی عوامل شناخته شده و شناخته نشده دشمن صرفا در مبدل کردن مفهوم انقلابی «رقابت در نظام» با مفهوم ضدانقلابی «رقابت با نظام» قابلیت تحقق دارد.

۸- در خاتمه کلام باید گفت ‌سیاست پیچیده تبدیل «رقابت در نظام» به مفهوم «رقابت با نظام» سال‌هاست در دستور کار دشمنان نظام قرار دارد اما بدیهی است با حضور پرشور، سازنده و هوشیارانه امت حزب‌الله و در سایه‌سار درخت تنومند ولایت فقیه این تاکتیک دشمن نیز در مواجهه با انقلاب اسلامی کارآیی خویش را از دست داده و سران میدانی آن همانند فتنه ۸۸ به قعر تاریخ خواهند رفت.

سیروس محمودیان