به گزارش” صبح رابر” به نقل از ”بوتیا”مقاله نویس پایگاه رأی الیوم نوشت حتی اگر گفتگوها درباره برنامه هسته ای ایران به توافق منجر شود، به علت وجود بی‌اعتمادی بین آمریکا و ایران، این توافق کلید عادی سازی روابط این دو کشور نیست.

پایگاه اینترنتی “رأی الیوم” که از لندن اداره می شود در مقاله‌ای به قلم “ولید رضا” روزنامه نگار لبنانی نوشت: با نزدیک شدن تاریخ بیستم ژوئیه که مهلت دستیابی به توافق جامع بین ایران و غرب درباره برنامه هسته ای ایران است و با تکرار دیدار مذاکره کنندگان ایرانی با همتایان آمریکایی‌شان، پرسش های زیادی درباره ماهیت روابط آینده بین دو طرف مطرح شده است. اظهارات مسئولان آمریکایی و ایرانی به روشنی نشان دهنده بی اعتمادی بین آنها است.

تردید ایران درباره نیات آمریکا ناشی از چند عامل است از جمله:

– دولت های پیاپی آمریکا (اعم از دموکرات و جمهوری خواه) ایران را از زمان پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ بزرگترین دشمن خود بعد از فروپاشی اتحاد شوروی دانسته اند. همین مسئله دولت جرج بوش را تشویق کرد که در سال ۲۰۰۲ ایران را در محور شرارت قرار دهد.

– بی‌میلی آمریکا به مشاهده ایران به عنوان بازیگر قدرتمند و بزرگ در صحنه منطقه ای و بین المللی (شاید با تشویق متحدان منطقه ای واشنگتن) و جلوگیری از پیشرفت علمی و فناوری و شکوفایی اقتصادی این کشور و تهدید مکرر به حمله نظامی به این کشور که از نظر تهران قابل قبول نیست (ایران خواستار تعامل بر اساس عزت و حکمت و احترام به منافع ملت آن است).

– حمایت بی حد و مرز آمریکا از اسرائیل موجب تشویق به اقدام برای پایان دادن به مناقشه فلسطین و سرکوب گروه های مقاومت فلسطینی (حماس و جهاد اسلامی) و حزب الله و سوریه شده است. هرگونه ماجراجویی از این نوع از نظر ایران مردود و مغایر با دکترین و قانون اساسی آن است که بر لزوم حمایت از همه ملت های مسلمان و همه مستضعفان جهان برای تشکیل جبهه جهانی برضد مستکبران تصریح دارد.

– سیاست “بد” جلوه دادن ایران و شوراندن حکام و ملت های منطقه به ویژه در خلیج فارس برضد ایران .

“رأی الیوم” نوشت: ایرانی ها این گونه آمریکایی ها را می شناسند بنابراین امکان شکل گیری روابط بین آنها مشروط به تغییر در سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران است و چنین امکانی در آینده نزدیک وجود ندارد. مقاله محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در مجله آمریکایی فارن افرز بهترین گواه این باور است.

“رأی الیوم” نوشت: با توجه به این واقعیت ها دستیابی به تفاهم و توسعه روابط بین ایران و آمریکا حتی اگر بحران هسته ای حل شود دشوار به نظر می رسد. اسرائیل به عنوان بزرگترین شیطانی که مانع توافق است در تیررس ایران قرار دارد ولی به تلاش برای منزوی کردن ایران ادامه خواهد داد.

گفتنی است، آمریکا با اشغال افغانستان و عراق و محاصره ایران، برای حمله به این کشور مقدمه چینی و طرح هایی نظامی به این منظور تهیه کرد (طرح نیش عقرب در سال ۲۰۰۷). این سیاست با شکست مواجه شد و جادو، دامن جادوگر را گرفت. سرنگون شدن حکومت طالبان در افغانستان و صدام حسین در عراق به نفع ایران تمام شد. در کابل، دولت حامد کرزای روابط دوستانه ای با همسایه خود برقرار کرد که دارای اشتراکات فرهنگی هستند.

در بغداد نیز عراق به متحدی مهم و قدرتمند برای ایران تبدیل شد. همچنین اروپایی ها و آسیایی هایی که از سیاست آمریکا و جنگ های این کشور ناخرسند بودند به سمت توسعه روابط سیاسی و اقتصادی با ایران پیش رفتند (مانند چین و هند و روسیه). همچنین ایران با نزدیک شدن یا پیوستن به بسیاری از موسسات و سازمان های بین المللی حضور بین المللی برجسته ای کسب کرد (مانند گروه بریکس و سازمان شانگهای و جنبش غیرمتعهدها).