به بهانه گرامیداشت روز خبرنگار
به گزارش ” صبح رابر “روز خبرنگار بهانه ای شدبرای گفتگویی با یکی از خبرنگار اصحاب رسانه شهرستان رابر و نوشتن یادداشتی کوتاه در ارتباط با فعالیت این صنف زحمت کش و دلسوز چون فرصت مناسبی است تا به یکی از حرفه های سخت و زیان آور و در عین حال جذاب و تأثیرگذار نگاه واقع بینانه تری داشته باشیم.

-لطفا خودتان را معرفی بفرمائید؟

سیوندی پورهستم ،کارشناس علوم سیاسی،حدود۷سال است که درحرفه خبرنگاری فعالیت دارم در حال حاضر هم بعنوان نماینده صداوسیمای شهرستان رابر،خبرنگارخبرگزاری فارس،تسنیم ،باشگاه خبرنگاران وخبرگزاری جمهوری اسلامی مشغول فعالیت می باشم.

– چرا روز ۱۷مرداد بعنوان روز خبرنگار نامیده شد؟

روز ۱۷ مرداد مصادف است با شهادت محمود صارمی، خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی که در ۱۷ مردادماه سال ۱۳۷۷ به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران در مزارشریف افغانستان توسط نیروهای تروریست طالبان به شهادت رسید. شورای فرهنگ عمومی، ۱۷ مرداد سالروز شهادت “محمود صارمی” را به پاس ایثار این شهید رسانه و نوعی قدردانی از تلاش و زحمات فعالان عرصه ی قلم و خبر و مطبوعات به عنوان روز خبرنگار نامگذاری کرد.

– دریک جمله حرفه خبرنگاری چیست؟

انشاالله که بتوانیم از عهده اش بربیاییم، لازم میدانم اینجا ازیک جمله بیشتر توضیح بدهم که خبرنگاری صداوسیما تا خبرنگاری مطبوعات وخبرگزاریها زمین تاآسمون فرق میکنه این موضوع هم نه بخاطر خودم یا همکارهای خودم می گویم بلکه تجربه کردم چراکه برای خبرگزاریها ومطبوعات می رفتیم خبرمون رو باآرامش می نوشتیم فقط خبرمکتوب بودنهایتش سردبیر نظر میداد یه خط مکتوب حذف می شد ولی برای صداوسیما علاوه براینکه باید خبرمکتوب خیلی کوتاه ودرعین حال اصل موضوع رافشرده به مخاطب برساند که این یک طرف قضیه است از طرف دیگه هم تصاویر هستند که ما وقتی برای پوشش یک خبر می رویم با کارهای خاصی روبرو می شویم شاید باید یک ساعت فیلم تهیه کنیم از داخل این باید نهایت دویاسه دقیقه ارسال شود که احتمال داره بعضی مواقع تصویر دلخواهمون هم به دست نیاد ازیک طرف هم افرادانتظاردارند کل مصاحبه و تصاویر پخش بشوند در حالیکه فرصت خبر بسیار محدود است وتامستند ساختن کلی فرق می کند.

– چگونه خبرنگارشدید؟

اگه بخواهم علاقه ام رو از همان کودکی به قلم ونوشتن وهمچنین حرفه هایی بگویم شاید اغراق نکرده باشم چون اولا به نوشتن علاقه داشتم یادم میاد کلاس سوم ابتدائی که بودم یک مقاله راجع به رحلت حضرت امام خمینی(ره)نوشتم ودر یک مراسم مردمی قرائت کردم که خیلی هم بااستقبال آموزگاران وخانواده ام روبروشد ودراستان هم رتبه کسب کردم که علاقه ام به نوشتن دوچندان شد ودر دانشگاه هم که بودم تحقیق می نوشتم که یک تحقیق برای درس امپریالیسم نوشتم ودرکلاس هم ارائه دادم که مورد توجه استادم آقای نعمت اللهی قرار گرفت ودردوره خبرنگاری هم دست به قلمم توسط فرماندارسابق رابرآقای مرادی مورد تشویق قرارگرفت که تشویق وتشکرهاهم می تواند درپیشرفت افراد بسیار موثر باشد ودریک جمله کوتاه هم که بخوام بگم علاقه به نوشتن در خونم بود، ولی درکل درسال ۱۳۸۷ دنبال کار می گشتم که توسط یکی از مسئولین وقت درکرمان به اداره کل فرهنگ وارشاد اسلامی کرمان برای گذراندن طرح کارورزی معرفی شدم که از آنجا به هفته نامه ثارالله معرفی شدم که دراین هفته نامه ارزشی مشغول شدم وبا محبت همکاران هفته نامه خصوصاآقای سید ابراهیم یزدی سردبیر سابق وفعالیتی که خودم داشتم وارد این حرفه بطور تخصصی شدم.

– بدترین وبهترین خبری که درمدت خبرنگاری خود داشته اید؟

اصولا خبرنگارها هرروز باخبرهای خوب وبد زیادی مواجه می شوند ،آخرین وبدترین خبری که ارسال کردم وباآن روبرو شدم سیل اخیر دررابر بود که باعث شد گریه بعضی از همشهریانم را که خانه هاواسباب واثاثیه اشان تخریب شده بود دیدم وبهترین هم این بود که ارسال همین خبروتصاویر سیل وپوشش آن از طریق شبکه های سراسری باعث شده بود که آقای روحانی رئیس جمهور محترم شخصا پیگیر این موضوع شوند واعتباراتی هم برای شهرستان جذب شود.

– درحال حاضر بزرگترین مشکل شهرستان رابر از نظرشماچیست؟ به نظر من بزرگترین مشکل در حال حاضر درشهرستان رابر کمبود آب شرب می باشد که اگر تداوم داشته باشد می تواند مشکلات بهداشت ومحیطی زیادی برای مردم بوجودآورد که بنده هم به نوبه خودم تلاش کردم یک گزارش مردمی گرفتم که مردم طرح مشکل کردند ولی با توجه به اینکه هنوز جواب قانع کننده ای از طرف مسئولین دریافت نکرده ام موفق به ارسال آن نشدم ولی همچنان پیگیر آن هستم که درهمین جلسه ستاد بحران هم نماینده مردم شهرستانهای بافت،رابروارزوئیه قول صددرصد حل مشکل آب رااز طرف مسئولین آب استانی وشهرستانی عنوان کردند.

سخن آخر؟

سخن آخرم که بسیارهم طولانی است واز مسئولین هم می خواهم حتما این مطلب را بخوانند این است که امروزه به جرات می توان گفت، یکی از ابزارها و شرایط اصلی پیشرفت و توسعه ی هر کشوری به ویژه در عرصه های فرهنگی و اجتماعی رسانه ها و به طبع آثار و تلاش خبرنگار می باشد.

حق مردم برای کسب اخبار و دریافت اطلاعات صحیح، وظیفه خبرنگار در نشان دادن واقعیت اصولی، مسئولیت اجتماعی، درستی و امانتداری در حرفه خبرنگاری، اجازه وارد شدن در حریم عمومی و شرکت در آن، احترام به حقوق شخصی و انسانی، احترام به منافع عمومی، احترام به ارزشهای جهانی و فرهنگ های مختلف، توسعه جریان اطلاع رسانی و رسانه ای از اصول اولیه و معیارهای اخلاقی حرفه ی خبرنگاری است .

کشور ما به عنوان یک کشور در حال توسعه طبیعتاً نیاز دارد که توجه ویژه به خبرنگار را جهت روند توسعه مدنظر قرار دهد و از توانایی و آثار و نظرات و ایده های این قشر بهره بگیرد اما خبرنگاران هم همانطور که پیشتر اشاره شد باید دارای تخصص، تجربه باشند و به کار و حرفه خود عشق بورزند و با دلسوزی و تلاش و با نگاه توسعه یافتگی و پیشرفت بیشتر عرصه های مختلف فعالیت بکنند و ارتقاء این مهم نیز نیازمند همکاری و همراهی و تعامل دوسویه توسط مسئولان و مدیران و خبرنگاران می باشد.

البته روزنامه نگار و خبرنگاری که بتواند توانمند، مستقل و تأثیرگذار فعالیت داشته باشد امنیت شغلی، حقوق کافی، بیمه و حمایت های لازم معنوی و مرتبط باید برای وی تأمین شود که متأسفانه در برخی از نقاط کشور در خیلی از موارد و تعدادی از نهادها و سازمانها نگاهی ابزاری به خبرنگار دارند و برخی از مدیران می خواهند از خبرنگار بهره بگیرند .

لازم است روحیه ی نشاط را در روزنامه نگاران و خبرنگاران ارتقاء داد و فضای کار و فعالیت بیشتری را برای این قشر فراهم کرد تا نسبت به انجام وظیفه و افزایش آگاهی در جامعه کمک مضاعف تری بکنند.

یادمان نرود معنی و مفهوم خبرنگار از دیدگاه مردم همان مفهومی است که به آن اشاره شد و مردم انتظار دارند کسی که خبرنگار می شود از مردم بگوید و از مردم بنویسد و همانطور که ادعا می شود آنان پل ارتباطی مردم و مسئولان هستند، باشند و نواقص و مشکلات را مطرح و برای رفع آن مجدانه بکوشند و در یک جمله نمی شود خبرنگار بود و دغدغه مردم و پیشرفت جامعه را نداشت.

در پایان ضروریست به این نکته مجدداً اشاره شود توجه به معیشت و حقوق خبرنگاران، بیمه و حمایت مرتبط به ویژه حمایت های معنوی و کاری و فراهم کردن شرایط اعتماد و بهره گیری از نظر و ایده های آنان و اجرایی کردن مصوبات این پیشنهادات اگر در اولویت نباشد شاهد تکرار همان مشکلات خواهیم بود و یادمان نرود اگر فرهیختگان، هنرمندان، نویسندگان، روشنفکران، روزنامه نگاران و خبرنگاران کشورمان با معضلاتی روبرو باشند و مشکلاتشان در حد و اندازه های آنان برطرف نشود شاهد پیشرفت دیگر حوزه ها نخواهیم نبود.

ضمن گرامیداشت روز خبرنگار ترقی و پیشرفت این عرصه و آبادانی و سربلندی کشور و این منطقه را آرزومندم و نیاز به یادآوری مجدد نیست که رفع مشکلات و کم و کسری ها نیازمند همکاری و مشارکت همه می باشد، این همکاری و تعامل توسط مسئولان و خبرنگاران باید بیشتر باشد و فراهم کردن این مهم بر عهده ی مسئولان است برای سربلندی و توسعه این آب و خاک این موضوع را کم اهمیت جلوه ندهیم.

لازم میدانم درپایان هم از زحمات همسر گرامیم که واقعااگر کمکها یش نبود نمی توانستم ادامه کار بدهم ،از مسئولین ومردم محترم شهرستان رابر،از تصویربرداران خبری که بدون هیچ چشم داشتی وحق الزحمه ای حتی با ماشینهای شخصیشان برای آبادانی شهرشان می کوشند تقدیر وتشکر داشته باشم.

ممنون از وقتی که در اختیارم گذاشتید.

انتهای پیام /