به گزارش ” صبح رابر” هر انسانی در طول زندگیش به دنبال سعادت و عزت دنیایی و آخرتی می گردد و برای رسیدن به سعادت راهی را انتخاب می کند و از آنجا که زمان هیچ گاه متوقف نمی شود و ذهن هم همواره در حال دریافت اطلاعات ، پردازش آنها و نشان دادن راه برای حرکت مادی و معنوی می باشد .
و از آنجا که انسان هیچ چاره ای از زندگی کردن و مقابله با چالش ها و بلاها ندارد ، پس لابد یک راه را انتخاب می کند و آن را می پیماید .
خداوند متعال هم از آنجا که بندگانش را دوست دارد از اول خلقت برای آن ها الگوها و نمونه هایی از بهترین و پاکترین و عزیزترین بندگانش را برای هدایت انسان ها فرستاده است و به مردم امر کرده که از دستورات او که بوسیله این اشخاص آورده می شود و از عملکرد و روش آن ها پیروی و اطاعت شود .
پس انسان نه عمرش به اندازه ای است که بتواند بهترین و نزدیکترین راه سعادت را پیدا کند و نه علمش خالی از اشتباه و خطا نیست و نه خودش و سعادت خودش را به خوبی می فهمد ؛ لازم است به گفته های خداوند و روش انسان های برگزیده عمل کند
خداوند علمش انسان ها وهمه ی اشیاء را در بر می گیرد و تمام ویژگی های روحی ، ذهنی و جسمی انسان ها را به خوبی می داند و قدرتش هم بینهایت است ، لذا می تواند برنامه ای مدّون و راه رسیدن به سعادت را به ما نشان دهد .
پیامبر اعظم و آخرین پیام آور بهترین برنامه سعادت را برای انسان ها در قالب کتاب آسمانی و سخنان و عملکرد خودشان در اختیار انسان ها قرار دادند .
برای گمراه نشدن انسان ها بعد از خودشان عالمترین ، شجاعترین و پاکترین فرد بعد از خودشان یعنی امیرالمومنین علی علیه السلام را به عنوان محور حق و ملاک حق مهرفی فرمودند و گفتند علی مع الحق و الحق مع العلی ( علی با حق است و حق با علی است )
فرمودند امت من بعد از من ۷۳ فرقه می شوند که ۷۲ فرقه آن در آتش و یکی اهل نجات است
بی شک فرقه ای که اهل نجات است باید اهل حق باشد ، باید کشتی مستحکمی باشد که هر کس وارد آن شد نجات یابد .
باید فرقه ای باشد که روی عرف خداوند و پیغمبر او سخن و حرف و بدعت نیاورد .
پیغمبر اکرم در سال آخر عمر شریفشان در صحرای سوزان عربستان در بیابان غدیر خم هزاران حاجی را جمع کردند و با همه ی مردم اتمام حجت کردند ، گفتند :« من کنت مولاه فهذا علی مولاه » ( هر که من مولای اویم ، پس علی مولای اوست ، این را گفتند تا کسی در حیرت نماند که بعد از پیغمبر به چه کسی نگاه کند و از چه کسی الگو بگیرد .
ایشان فرمودند : آیا نبی اولی بالمومنین از خودشان اولی تر و مستحق تر نیست ، همه گفتند :آری اینگونه است ؛ پیامبر بعد از این مقدمه چینی آن کلام بزرگ را فرمودند تا مردم بدانند که راه علی و عملکرد علی همان راه عملکرد پیغمبر است و همان الویت و مقامی که برای پیامبر وجود دارد برای امیرالمومنین علی علیه السلام نیز وجود دارد
پس تا علی هست راه راست و صراط، سعادت و عزت همچنان باقی است .
انتهای پیام/ یاداشت از حجت الاسلام زارع منصوری