به گزارش ” صبح رابر” به نقل از  شبکه اطلاع رسانی راه دانا، خانه ی ساده و بی آلایش امام موسی بن جعفر(ع) و نجمه خاتون در مدینه منوره، یکم ذی القعده ۱۷۳ هجری قمری، با قدوم مبارک بانویی از تبار بهشتیان نورباران شد، نام فاطمه ی معصومه(س) بر او نهادند و در کودکی از چشمه ی الهی علم و معنویت پدرش که هفتمین امام و پیشوای شیعیان بود، بهره برد و در محضر برادرش امام رضا(ع) با مفاهیم والای ایمان و تقوا آشنا شد.
طاهره، رشیده، تقیه، رضیه، مرضیه، سیده صدیقه، سیده رضیه مرضیه، سیده نساء العالمین، محدثه و عابده لقب های این بانوی آب و آیینه است و دانشمندان و فقیهان شیعه، ایشان را کریمه ی اهل بیت(ع) نیز لقب داده اند.

حضرت معصومه(س) در دوران حکومت استبدادی عباسیان می زیست، هنگامه ای که ظلم و ستم آنان نسبت به اهل بیت، بسیار زیاد بود و زندان های جور، کم ترین مجال را برای دیدار پدر فراهم می ساخت، کریمه ی اهل بیت تنها ۱۰ سال داشت که شهادت پدر؛ غمی بزرگ را بر دلش نشاند.

امام رضا(ع) برادر و مونس او در تحمل این مصیبت، به روحش آرامش بخشید. امام رضا(ع) با شهادت امام موسی بن جعفر(ع)، مسوولیت سنگین امامت و پیشوایی شیعیان را بر عهده گرفت و بی پروا فساد و استبداد حکومت را علنی ساخت و به مبارزه ی آشکار با ظلم و ستم حاکمان زمان پرداخت. ایشان فریادرس مردمی شد که از ظلم و جور دستگاه حاکم به تنگ آمده بودند.

آشفتگی های موجود سبب شد تا شورش های بسیاری در خراسان علیه خلافت مامون عباسی به وجود آید. در چنین شرایطی مامون برای از میان بردن شورش ها و آرام کردن مردم، توطئه یی را طراحی کرد، وی برای مستحکم کردن پایه های خلافت خویش خواهان واگذاری خلافت به امام رضا(ع) شد تا از نفوذ قدرت معنوی ایشان در میان مردم برای فرو نشاندن خشم آنها استفاده کند، پس در تبعیدی اجباری امام(ع) را به خراسان فراخواند.

حضرت معصومه(س) یکسال بیشتر دوری برادر را تاب نیاورد و برای دیدار امام(ع) رنج سفر را بر خود هموار ساخت و به همراه پنج تن از برادران (فضل، جعفر، هادی، قاسم، زید) و برادرزادگان به شوق دیدار ایشان به طرف ایران رهسپار شد.

هنگامی که کاروان حضرت معصومه(س) به ساوه رسید، عده ای از عوامل حکومتی به دستور مامون عباسی راه را بر آنان بستند و در یک درگیری نابرابر، شماری از همراهان ایشان را به شهادت رساندند و کریمه ی اهل بیت از اندوه فراق برادر و شهادت همراهانش، بیمار شد و درحالی که از ناراحتی بسیار ناتوان شده بود، شهر قم را برای اقامت برگزید و در بیست و سوم ربیع الاول ۲۰۱ هجری قمری این شهر را با قدوم مبارکش نورباران کرد.

موسی بن خزرج بزرگ خاندان اهل بیت(ع) با شور و شعف فراوان به استقبال حضرت شتافت و او ۱۷روز افتخار میزبانی از خواهر امام رضا(ع) داشت.

سرانجام ایشان پیش از آن که دیدگانشان به دیدار برادر روشن شود، در دهم ربیع الثانی ۲۰۱ هجری قمری در ۲۸ سالگی بر اثر شدت بیماری دار فانی را وداع گفت و به دیدار حق شتافت و پیکر مطهر ایشان را در قم به خاک سپردند تا میعادگاه ارادتمندان و عاشقان خاندان اهل بیت باشد.

حرکت ولایت مدارانه ی زینب کبری(س) و فاطمه ی معصومه(س)، ۲ بانوی بزرگوار در تاریخ پرفراز و نشیب اسلام همواره منشا آثار بسیار زیادی بوده اند که در پیروی از راه برادر و پیشوای خویش جانفشانی و تا آخرین لحظه از حریم امامت و ولایت دفاع کردند.

فاطمه معصومه(س) در راه حفظ آرمان های متعالی اسلام کوشید و اکنون مرقد مطهرش به پایگاه نشر دین جدش رسول خدا تبدیل شد.

برگرفته از: زندگینامه حضرت معصومه (س)

انتهای پیام/