به گزارش”صبح رابر”میلاد سرو بوستان ایستادگی، زیباترین گل باغ حسین (ع)! جوان رعنا و رشید حسین (ع) یادگار علی (ع) گلستانی از زیباترین گل های فداکاری! و دریایی از آبیِ عطوفت، حضرت علی اکبر (ع) و روز جوان بر جوانان ایران اسلامی مبارک.

سالروز تولد جوانی که به دنیا آموخت می توان در اوج نوجوانی و جوانی هم حقیقت خواه بود و برای دستیابی به عدالت و آزادی از بذل جان هم دریغ نکرد.

آری یازدهم شعبان روز میلاد حضرت علی اکبر (ع)، جوانی از جوانان رشید بهشت است.

حضرت علی اکبر(ع) فرزند بزرگ امام حسین (ع) در مدینه متولد شد. مادر بزرگوار ایشان لیلا دختر ابى مره می باشد

پسری رشید، دلیر، زیبا، شبیه ترین کس به رسول خدا صلى الله علیه و آله ، رویش روى رسول و خویش خوی رسول ، گفت و گویش، گفت و گوى رسول خدا صلى الله علیه و آله؛ هر کسى که آرزوى دیدار رسول خدا را داشت بر چهره پسر لیلا مى نگریست تا آنجا که پدر بزرگوارش می فرماید : هرگاه مشتاق دیدار پیامبر مى شدیم به چهره او مى نگریستیم ؛ به همین جهت روز عاشورا وقتى اذن میدان طلبید و عازم جبهه پیکار شد،امام حسین(ع) چهره به آسمان گرفت و گفت: اللهم اشهد على هؤلاء القوم فقد برز الیهم غلام اشبه الناس برسولک محمد خلقا و خلقا و منطقا و کنا اذا اشتقنا الى رؤیه نبیک نظرنا الیه…

حضرت علی اکبر در کربلا حدود ۲۵ سال داشت، برخی راویان سن ایشان را ۱۸ سال و ۲۰ سال هم گفته اند.

او اولین شهید عاشورا از بنى هاشم بود، شجاعت و دلاورى حضرت على اکبر (ع) و رزم آورى و بصیرت دینى و سیاسى او، در سفر کربلا بویژه در روز عاشورا تجلى کرد و سخنان و فداکاریهایش دلیل آن است. وقتى امام حسین (ع) از منزلگاه قصر بنى مقاتل گذشت، روى اسب چشمان او را خوابى ربود و پس از بیدارى، انا لله و انا الیه راجعون گفت و سه بار این جمله و حمد الهى را تکرار کرد.

حضرت على اکبر (ع) وقتى سبب این حمد و استرجاع را پرسید، حضرت فرمود: در خواب دیدم سوارى مى‏گوید این کاروان به سوى مرگ مى‏رود. پرسید:مگر ما بر حق نیستیم؟ فرمود:چرا. پس گفت: فاننا اذن لا نبالى ان نموت محقینپس باکى از مرگ در راه حق نداریم

روز عاشورا نیز پس از شهادت یاران امام، اولین کسى که اجازه میدان طلبید تا جان را فداى دین کند او بود. اگر چه به میدان رفتن او بر اهل بیت و بر امام بسیار سخت بود، ولى از ایثار و روحیه جانبازى او جز این انتظار نبود.

وقتى به میدان میرفت،امام حسین(ع) در سخنانى سوزناک به آستان الهى، آن قوم ناجوانمرد را که دعوت کردند ولى تیغ به رویشان کشیدند، نفرین کرد.

على اکبر چندین بار به میدان رفت و رزمهاى شجاعانه‏اى با انبوه سپاه دشمن نمود ، و این پیکار های سخت، او را تشنه‏ تر ساخت؛ به خیمه آمد، بى آنکه آبى بتواند بنوشد، با همان تشنگى و جراحت دوباره به میدان رفت و جنگید تا به شهادت رسید.

قاتل او مره بن منقذ عبدى بود، پیکر حضرت على اکبر (ع) با شمشیرهاى دشمن قطعه قطعه شد، وقتى امام بر بالین او رسید که جان باخته بود.

امام حسین (ع) صورت بر چهره خونین حضرت على اکبر (ع) نهاد و دشمن را باز هم نفرین کرد.

قتل الله قوما قتلوک… و تکرار مى‏کرد که: على الدنیا بعدک العفا. و جوانان هاشمى را طلبید تا پیکر او را به خیمه گاه حمل کنند.

حضرت على اکبر، نزدیکترین شهیدى است که به امام حسین(ع) دفن شده است، مدفن او پایین پاى ابا عبد الله الحسین(ع) قرار دارد و به این خاطر ضریح امام، شش گوشه دارد.

منبع :پاشگاه خبر نگاران