به گزارش” صبح رابر” به نقل از  شبکه اطلاع رسانی راه دانا ، مقداد ذکی‌زاده طی یادداشتی نوشت:  هفته پیش بود که از گزاره برگ مردمی ملت ایران ( فکت شیت) برای مذاکرات هسته ای که خطاب به مردم جهان و تیم مذاکره کننده است، رونمایی شد.

هرچند هر شش اصل مطرح شده در گزاره برگ عین بیانات رهبر معظم انقلاب است و برای مردم و تیم مذاکره کننده که ولایت را حجت می دانیم بدون ذکر استدلال هم قابل قبول است اما لازم است توضیحاتی در خصوص ۶ بند ذکر شده در این گزاره برگ ارائه شود.

اصل یکم: چرا همه تحریم ها باید یکجا و هم زمان با هم در روز تفاهم لغو شود؟
آمریکا بارها و بارها ثابت کرده اگر در قراردادی منفعت خودش را بگیرد و منفعت طرف مقابل را به شرطی در آینده موکول کند؛ منفعت طرف مقابل را به هیچ وجه نخواهد داد. مثلا در قرارداد الجزایر ۱۳۵۹ بین ایران و آمریکا قرار شد ایران گروگانهای آمریکایی لانه جاسوسی را به آنها بدهد و در عوض آمریکایی ها اموال بلوکه شده ایران در آمریکا در دوره انقلاب اسلامی را به ایران پس بدهند ما گروگان ها را دادیم ولی تا امروز که ۳۵ سال می گذرد آنها یک دلار از میلیاردها دلار از اموال بلوکه شده ما را پس ندادند.همین رفتار در قراردادهای آمریکا با لیبی ، کره، روسیه و … ملاحظه می شود. فلذا عقل اقتضا می کند با چنین طرف مذاکره ای نقد ندهیم و نسیه بگیریم. اگر نقد می دهیم نقد هم بگیریم.

اصل دوم: چرا دستاوردهای هسته ای باید حفظ شود؟
آنچه در حوزه هسته ای کسب کرده ایم ثمره تلاش خستگی ناپذیر هزاران جوان مومن و فاضل بوده است که برای آن میلیاردها خرج کرده ایم برای کسب دانشی که در دنیا هیچ کس حاضر نبود حتی یک سطر آن را به ما بدهد؛ خون دلهای فراوان خورده ایم ارزشمندترین دانشمندان خود را در این راه قربانی داده ایم و فرزندان مظلومی یتیم شده اند. ملت ایران محرومیتها و تحریمهای سنگینی را طی حدود ۱۵ سال بخاطر دستیابی به این فناوری تحمل کرده و شدیدترین فشارهای سیاسی بین المللی به ملت ما وارد آمده ؛ حال با همه این خرجها و رنجها و خونها کار به نتیجه رسیده و کشور هم به محصول آن نیاز دارد.کدام عقل سلیمی تجویز میکند همه این ثروت عظیم را کنار بگذاریم و کشورمان را از چنین نعمت الهی که با سختی عظیم کسب کرده ایم محروم کنیم.

اصل سوم: چرا هیچ محدودیتی را برای تحقیقات علمی و دانشمندان هسته ای نمی پذیریم؟
در دنیای امروز هیچ کشوری بدون داشتن فناوری هسته ای یک کشور پیشرفته محسوب نمی شود. کشاورزی پیشرفته ، سلامت گسترده و علاج بیماریهای صعب العلاج ، صنایع پیشرفته ، اندازه گیریهای دقیق، شیرین سازی آب بصورت اقتصادی، تامین انرژی بدون آلودگی و مستمر پس از خاتمه یافتن ذخایر فسیلی و دهها نیاز دیگر کشور مشروط به داشتن انرژی هسته ای است. محرومیت از این فناوری به معنی وابستگی به قدرتهای زورگویی است که این فناوری را در انحصار خودشان دارند. ما حق نداریم ملت و کشور خودمان را از چنین پیشرفتهایی محروم کنیم و وابسته به زورگویان نگهداریم. و دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی را که برای این کار تجهیز و آماده کرده ایم تعطیل کنیم. اجازه بازجویی از دانشمندان هسته ای به معنی سلب امنیت آنها و اعلام خطر به هر کسی است که در داخل کشور می خواهد از علوم پیشرفته بهره مند شود. هیچ عاقلی اجازه نمی دهد که نیروهای مستعد کشورش از دستیابی به علوم پیشرفته و دست اول احساس وحشت کنند و عقب بکشند. چرا که این به معنی متوقف کردن روند پیشرفت علمی کشور خواهد بود. از سوی دیگر نقض حاکمیت ملی است و بیانگر آن است که کشور توانایی حفظ امنیت شهروندان خود را ندارد. و حاضر است شهروندان خود را بدون هیچ جرمی تحویل زورگویان بین المللی بدهد.

اصل چهارم: چرا به بازرسی های فراتر از مقررات رایج بین الملل تن نمی دهیم؟

تحمیل بازرسی های فراتر از قوانین بین المللی به معنی نقض حاکمیت ملی ایران و شکستن حریم استقلال کشور است اگر چنین چیزی را بپذیریم یعنی به آنچه هیچ کشور دیگری در این زمینه به آن تن نمی دهد تن دهیم؛ در حقیقت تحقیر شدن را پذیرفته ایم. و این خلاف عزت و کرامت یک ملت است و زمینه را برای لگدمال کردن سایر حقوق خود تجویز نموده ایم.

اصل پنجم: چرا ورود به حریم نیروهای مسلح و مراکز امنیتی و محدودیت برای بخش دفاعی را نمی پذیریم؟
هر کشور عاقلی از امنیت ملی خود پاسداری می کند به جزء یک مجموعه بی خرد و نادان چه کسی ممکن است دشمن خونی خود را که سالها است با او در ستیز است. به مخفیگاه های خود راه دهد. و اسرار خود را در اختیار چنین دشمنی قرار دهد. حوادث عراق و لیبی نشان داد که هدف اصلی چنین بازرسی هایی کشف اسرار نظامی و مقدمه چینی برای حمله نظامی است. اگر به چنین بازرسی هایی تن بدهیم یعنی به دست خودمان زمینه حمله نظامی دشمن به ایران را فراهم کرده ایم.

اصل ششم: چرا قراردادی که می بندیم باید بازگشت پذیر باشد؟
جواب: اگر در متن قرارداد مشروعیت بازگشت ما به شرایطی قبل از قرار داد در صورت خلف وعده دشمن قید نشود ما بخشی از امکانات و اختیارات خودمان را از دست می دهیم و به دشمن این فرصت را می دهیم که به راحتی بهانه جویی کند و تحریم هایی که لغو شده با یک دستور یا قانون جدید سر جای خود برگرداند چرا که می داند ما توان بازگشتن به شرایط قبلی را نخواهیم داشت و میدان بطور کامل در دست دشمن خواهد بود.

در پایان ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که برابر اصل ۱۲۵ قانون اساسی امضاء عهدنامه ها ، مقاوله نامه ها ، موافقت نامه ها و قراردادهای دولت ایران با سایر دولتها و همچنین امضای پیمانهای مربوط به اتحادیه های بین المللی پس از تصویب مجلس شورای اسلامی با رئیس جمهور یا نماینده قانونی اوست. فلذا باید مصرانه از نمایندگان مجلس خواست این وظیفه قانون اساسی را جامه عمل بپوشند و بر ضرورت تصویب توافق نامه در مجلس پافشاری کنند.

انتهای پیام/