به گزارش” صبح رابر” به نقل از  شبکه اطلاع رسانی راه دانا تروریست ها که در غرب و شمال غرب حلب با مقاومت بی نظیر شیعیان این مناطق مواجه شده بودند با تنگ تر کردن محاصره نبل و الزهراء باعث شدند تعدادی زیادی از مردم این دو شهرک مقاوم با گرفتن روزه های طولانی مدت کمبود مواد غذایی را به این روش جبران و مدیریت نمایند.شیعیان این مناطق که قبل از جنگ سوریه نیز از کمترین امکانات اولیه محروم بودند در شرایط سخت محاصره و حملات مداوم گروهک های جنایتکار تروریستی حتی مجبور به خام خواری ریشه انواع گیاهان در زمین شدند اما در مقابل هجوم سنگین از جهات مختلف تسلیم نشدند.در این میان تمامی وسایل نقلیه ای نیز قصد آن را داشت که مواد غذایی و دارویی را به هر نحوی وارد این مناطق نماید یا با کمین گروهک های تکفیری – تروریستی در جاده های منتهی به این مناطق از ضبط می گردید یا توسط موشک های ضد زره حرارتی از نزدیک مورد اصابت واقع میشد.

شرایط بحرانی این دو شهرک کار را به آنجا رساند که حتی گروه های تحت نظر سازمان ملل که در این دست مسایل همیشه سکوت جانبدارانه ای را به نفع تروریست ها داشته اند در مقابل یک آزمون سخت از تناقض در ادعا و عمل کشانید و در اردیبهشت سال ۹۳ با ارسال محموله ای از مواد غذایی و دارویی وارد این دو شهرک شیعه نشین شدند.اما نکته ی حائز اهمیت آنست که ورود این محموله نه در شرایطی که تروریست ها چنین مجوزی را بدهند بلکه در شرایطی بود که تروریست ها برای درگیری های پیش آمده در منطقه ی “جمیعه الزهراء” و “حی الشهباء” با دفاع الوطنی و ارتش سوریه بالاجبار فشار را از مناطق نبل و الزهراء کم کردند.

در این بین کاروان های امدادی صلح سازمان ملل که خود را آماده پذیرایی مردم این دو شهرک می دیدند با صحنه های اعتراض مردمی رو به رو گشتند. انتظار WFP (برنامه غذایی سازمان ملل متحدد)  از مردم نبل و الزهراء که تحت سخترین شرایط در نوع خود در سطح جنگ های مختلف جهان قرار داشتند این بود که با حضور این کاروان موج خوشحالی زاید الوصف مردم را رسانه ای نماید و در کنار ژست حمایت از حقوق بشری خود نشان دهد که مردم این مناطق تحت محاصره و سختی دچار ضعف و انفعال در مقاومت و پایداری در راه دفاع از خود شده اند.اما مردم این دوشهرک به محض ورود کاروان محموله های مورد نظر بازی رسانه ای آنان را مختل و با بیان اینکه مقاومت آنان تمامی ندارد ضمن ابراز انزجار از سکوت دو ساله سازمان های بین المللی علی الخصوص سازمان ملل متحد بیان کردند ما بجای محموله غذایی و دارویی، آزادی زنان و کودکان ربوده شده توسط تروریست ها را خواهانیم.

تروریست ها که بشدت در منطقه غربی حلب با مشکل مواجه شده بودند و با توجه به آنکه تثبیت مناطق برای آنان از اهمیت خاصی قائل بود، غالب نیروهای خود در حلب برای حفظ منطقه جمعیه الزهراء از “حی یزید بن معاویه”، “الحمدانیه” و نیروهای درگیر در “خان العسل” را به سمت این مناطق اعزام کردند. با افزوده شدن نیروهای این مناطق به صحنه نبرد و درگیری، ارتش سوریه و نیروهای دفاع وطنی با عقب نشینی از این مناطق خود را تا خیابان های اطراف “مسجد الرحمن” عقب راندند که این باعث شد جاده مواصلاتی و کمربندی “الملحق الرابع”بدست تروریست ها بیفتد و شرایط را جهت تسهیل تزریق سلاح و امکانات سنگین دیگر برای فتح نبل و الزهراء فراهم آید.

تروریست ها که البته با توجه به عقب نشینی ارتش سوریه به داخل و مرکز شهر حلب بدنبال آن بودند که با محاصره و تعقیب ارتش، عملیاتی را برای تسخیر مناطق “الجمیلیه” و “حی العزیزیه” صورت دهند. اما در ساعت صفر عملیات از انجام آن خودداری کردند.چرا که اعتقاد داشتند ممکن است عقب نشینی ارتش به مناطق داخلی حلب تاکتیکی بوده و ارتش بدنبال آنست که از طریق خان العسل و مناطق دیگر در جنوب شهر حلب مثل”حی الشهداء” و”الفرقان” تروریست ها را به دام اندازد و با توجه به شرایط جنگ شهری تروریست ها تلفات زیادی دهند.لذا مقصد عملیات به سمت “نبل و الزهراء” تغییر جهت داد.

ابتداء تروریست ها نیروهایی را به مناطق”ذوق الکبیر” و “برج القاص” گسیل داشتند و این چنین بود که بار دیگر محاصره نبل و الزهراء کامل شد. عقبه ی تروریست از ارتفاعات برج القاص با توپ های سنگین منطقه غربی نبل را مورد حمله شدید قرار میدادند و نیروهای پیاده نیز به سمت این مناطق در حال پیش روی بودند.از جاده اصلی حلب – ترکیه نیز نیروهای زیادی با سلاح های مختلف من جمله تانک های غنیمتی وارد صحنه نبرد و درگیری شدند.تروریست ها در طول روز اول بالغ بر ۱۰۰ بار نبل و الزهراء را آماج گلوله باران و هجمه سنگین خود قرار دادند و گمان میکردند این حجم از فشار باعث خواهد شد که خود مردم این مناطق تسلیم شده و با دادن تلفات زیاد سلاح خود و مقاومت را رها کنند.

ادامه دارد…

سید مقداد صادقی