به گزارش” صبح رابر” به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا، پرستوهانوشت، حسن رحیم‌پور ازغدی یکشنبه سوم آبان ماه در آمفی‌تئاتر تئاتر دانشکده علوم اداری و اقتصادی دانشگاه فردوسی مشهد اظهار داشت: دولایه از آموزه‌های امام حسین علیه‌السلام در باب توحید و دین و عینیت آن در جامعه را در سبک زندگی ایشان باید موردبررسی قرارداد.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی تصریح کرد: پرسش دنیای مدرنیته در چند قرن اخیر دارای پاسخی با مختصات علمی باشد یک بن‌بست عملی و نظری را برای ایشان به وجود آورده این بود که با دین‌داری چه کنیم؟

وی افزود: در برخی کشورها هنوز هم دین به‌عنوان یک‌نهاد اجتماعی در کنار سایر نهادها بدون دادن معنا و هدف به زندگی اداره می‌شود به‌طور مثال در کشور هلند ارتفاع هیچ ساختمانی از کلیسا بلندتر نمی‌تواند باشد اما در کنار خیابان مواد مخدر و تن‌فروشی وجود دارد.

رحیم‌پور ازغدی عنوان داشت: تعریف دین در زمان امام حسین (ع) نیز مانند همین نظریان مدرنیته بوده است بطوریکه حکومت و بیت‌المال جدا از دین بود و خیلی روشنفکرانه بحث می‌شد.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بیان داشت: دشمنان اهل‌بیت اظهار می‌کردند مشکل اهل‌بیت با به قدرت رسیدن است درحالی‌که امام حسین در بین اصحابش آیه ۱۰۸ سوره یوسف را خواند که هدف از امامت و تلاش برای دعوت به خداوند همراه با بینش بود.

وی تأکید کرد: هدف امروز مدرنیته انتخاب بین دین و بصیرت است، کربلا یک دعوای سیاسی بود و اگر مسئله حکومت، بصیرت دینی و عدالت دینی نبود عاشورا اتفاق نمی‌افتاد، فعالیت امام حسین (ع) نیازمند بصیرت و آگاهی بود.

رحیم‌پور ازغدی عنوان داشت: حضرت علی (ع) در جنگ با معاویه اظهار کرده است جنگ بین اهل اسلام سخت است و کسی نمی‌تواند آن را رهبری کند مگر اهل بصیرت، اهل صبر و عکس‌العمل بدون شتاب‌زدگی همراه با آگاهی از مواضع حق و باطل.

وی با اشاره بر اینکه جنگ امام حسین با لشکر یزید به‌مراتب از اولین جنگ بین اهل اسلام سخت‌تر بود، افزود: امام حسین فرموده است” همه مردم دنیا دنبال منافع خودشان هستند و دین هم هست اما در حاشیه زندگی و بازی زبانی شده، تا وقتی زندگی می‌چرخد همه اهل مذهب هستند اما زمانی که بین منفعت و دین یکی را بخواهند انتخاب کنند آن‌وقت دین‌داران اندک هستند”.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ابراز داشت: نکته کلیدی کلام امام حسین این عبارت است که امروز جامعه‌های دینی دین‌دار نیستند، دین بازی زبانی شده است.

این استاد دانشگاه بابیان اینکه بصیرت دینی یکی از پایه‌های عاشورای حسینی است، بیان داشت: در جریان روز عاشورا بسیاری از یاران امام حسین (ع) در نزدیکی ظهر عاشورا فرار کردند و حتی یکی از یاران در ساعات واپسین به امام حسین (ع) مراجعه کرد اظهار عقلانی و شرعی کرد که بودونبودش درنتیجه جنگ تغییری حاصل نمی‌کند، امام حسین گفت برو اگر می‌توان او هم با تلاش توانست بگریزد اما دو روز پس‌ازآن اشتباهش و عذاب وجدان او را وادار به خودکشی کرد.

وی افزود: امام حسین (ع) در منا خطاب به ۷۰۰ نفر طائبین گفت شما از ترس مرگ تسلیم ظالمان شدید و اجازه دادید بر شما حاکم شوند، در این موارد بسیاری از دین‌داران بهانه شرعی برای اعمال خود می‌تراشند زیرا علم به مسائل حق و دین‌داری با فرار از مرگ قابل‌جمع نیست.

رحیم‌پور ازغدی خاطرنشان کرد: در دنیای امروز نیز بسیاری از مدعیان دین‌داری با دیدن تحریم و تهدید ظالمان نشان می‌دهند دین‌داران بسیار اندک هستند.

وی بابیان اینکه در دنیای کنونی بنیادگرایی از نگاه شیعی و اسلامی در حال رواج است، افزود: در دوران مسیحیت دو جران برای دین‌داری به وجود آمد که جریان اول در پی عقلایی جلوه دادن دین بود که نیازی به برهان عقلی ندارد و تنها قابل‌درک است از سوی دیگر جریانی راه‌حل را دین‌داری را درونی و شخصی کردن دانستند که علا از واقعیت جامعه حذف شود.

رحیم‌پور ازغدی ادامه داد: تقدس زدایی و عقلانی کردن دین در حقیقت دوقطبی کردن آن را در پی دارد و از جهتی عقلایی کردن باعث نادیده گرفتن بخشی از دین می‌شود.

وی عنوان داشت: جریان‌های به‌اصطلاح دین‌دار در یک بخش اشتراک داشتند که از بین اسطوره دینی و عقلایی کردن یکی باید انتخاب شود و برای دینی کردن جامعه امکان و استدلالی وجود ندارد.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: از دید دین‌گرایان نگاه به منطق صرفاً مادی بود و عده‌ای احساس کردند با افزایش گستره دین‌خواه و نا خواه با دین درگیر می‌شوند زیرا دین ادعای اندیشه اخلاقی، یکسان‌سازی و ادعای فراگیر شدن دارد.

رحیم‌پور ازغدی گفت: نتیجه دو جریان عقلایی کردن و شخصی کردن دین متکثر شدن فرقه‌های آیینی جدید بود که الهیات شخصی، ذوقی و سلیقه‌ای و نسبی از مسیحیت به وجود آوردند.

وی در انتها بیان داشت: در فرقه‌های جدید مسیحیت نیز هر جا یک بازتعریف از دین انجام شد و دین‌ها خود برگزیده و خودساخته‌ای مانند نمونه امروزی پروتستان به وجود آمد که بیشترین سازگاری و کمترین دخالت و اصرار بر زندگی اجتماعی با تلفیق ارزش‌های دینی وجود داشته باشد.

انتهای پیام/