به  گزارش “صبح رابر”؛ انقلاب اسلامى، جمهورى اسلامى و ملت ایران در سال ۸۸ با فتنه آمریکایى صهیونیستى مواجه شدند؛ فتنه‏ اى که هدفش گمراه کردن مردم و قرار دادن آنان در برابر نظام اسلامى بود. مردم با خلق حماسه ۹ دى در سال ۸۸ آتش این فتنه را خاموش کردند.

فتنه ۸۸ که عامل ایجاد بحران‏هاى گسترده در کشور شد، هزینه ‏هاى زیادى به نظام تحمیل کرد. ظاهر این رویداد تاریخى، اعتراض به نتیجه انتخابات ریاست جمهورى با ادعاى واهى تقلب بدون هیچ‏گونه دلیل و مدرک محکمه‏ پسند بود که با استفاده از روش‏هاى غیرقانونى و کشاندن اعتراضات به سطح خیابان‏ها به وقوع پیوست ولى عملا براندازى نظام ومقابله باجمهورى اسلامى در دستورکار مخالفین داخلى ومعاندین خارجى قرار گرفت.

این حوادث با برخوردارى از شرایط و ویژگیهاى منحصر به فرد، یکى از پیچیده ‏ترین شرایط سه دهه گذشته انقلاب اسلامى را به خود اختصاص داد و به‏ واسطه آن بسیارى از ظرفیت‏ها و واقعیت هاى جمهورى اسلامى محک خورد و به آزمون گذاشته شد.

در چنین شرایطى، نقش رهبرى یک نظام، از اهمیت بسزایى برخوردار است؛ اگر شخص اول یک کشور نتواند به درستى شرایط بحرانى را مدیریت کند، قطعاً چنین شرایطى تبعات جبران‏ ناپذیرى بر کشور تحمیل خواهد کرد. پس از گذشت ۷سال از فتنه و هویدا شدن ابعاد مخفى این جریان، بررسى نقش مدیریتى مدبرانه مقام معظم رهبرى در فتنه ۸۸ امرى قابل تامل است؛ چراکه این حادثه، ویژگى‏ها و ظرفیت‏هاى علمى، فقهى، راهبردى و مدیریتى مقام معظم رهبرى را به‏ دلیل بزرگى و عمق بحران، بیش از سایر حوادث آشکار کرد و از این جهت می ‏تواند الگوى مناسبى براى عملکرد مدیران و مسؤولان در سطوح مختلف نظام قرار گیرد.

از سویى، پس از کنکاش در آنچه به‏ عنوان بنیانه اى نظرى مدیریت بحران شناخته شد، ضروریست که بستر تحقق و اجراى آن‏را نیز بازنگرى نمود. چراکه میزان کارآمدى و تأثیر مولفه ‏هاى مدیریت بحران در یک نظام در صحنه عمل است که مشخص میگردد. در این گزارش به برخى از زوایاى مدیریتى رهبر انقلاب، در فتنه ۸۸ اشاره شده است.

مدیریت صورت‏ گرفته از سوى مقام معظم رهبرى در بحران انتخابات ۱۳۸۸ ویژگى منحصر به فرد دیگرى دارد که همانا انطباق آن بر ارزش‏هاى اساسى و اهداف بنیادین دین مبین اسلام است. در بعد ظاهرى، به ره‏گیرى به‏ جا و هوشمندانه معظم‏له از مفاهیم دینى مرتبط و کلیدواژه‏ هایى چون «فتنه»، «بصیرت»، «صبر»، «انصاف»، «امتحان عظیم»، «پرهیز از تهمت»، «مراقبت در گفتار» و… هم‏چنین بازخوانى قرینه‏ هاى تاریخى صدر اسلام شاهدى بر این مدعا بوده، علاوه بر آن‏که اندک دقتى در روح بیانات و باطن شیوه‏ هاى به‏ کار بسته، نشانه‏ هایى از همگرایى کامل با آموزه‏ هاى وحیاتی کتاب و سنت اسلامى مشاهده می‏گردد.

بازخوانى بیانات، هشدارها و اقدامات مقام معظم رهبرى در بزنگاه‏ هاى سیاسى این دوره گویاى ظرافت و دقت لازم صورت‏ گرفته در مراحل مختلف رویارویى با بحران است که تابع سلسله مراتب تعیین‏ شده در قاعده امر به معروف و نهى از منکر می باشد. اگر براى ضرورت امر به معروف و نهى از منکر در دین اسلام سه مرحله تقسیم ‏بندى رویارویى فرهنگى، سیاسى و نظامى قائل شویم در رفتار و سلوک مدیریتى رهبرى نیز سه مرحله مشابه در مواجهه با بحران ۱۳۸۸ قابل تمییز است.

   چگونگى ظهور و بروز فتنه ۸۸

اگر امروز در موقعیتى هستیم که می توان از زوال پدیده‏اى به نام فتنه ۸۸ سخن گفت در واقع یک دلیل بیشتر ندارد و آن هم این است که این فتنه با استفاده از دقیق‏ترین و ظریف‏ترین شیوه‏هاى ممکن،  که بسیارى از ابعاد آن ناگفته است مدیریت شد. به‏ دلیل وجود چند ویژگى بسیار مهم در فتنه ۸۸، مى‏ توان استدلال کرد اگر این فتنه توسط یک مرکز مدیریتى خلاق، همه‏ جانبه‏ نگر، آگاه به‏ جزئیات، بسیار هوشمند و البته متکى بر اصول و مبانى کاملا روشن دینى، مدیریت نمى‏ شد، هیچ ضمانتى وجود نداشت که هرچه بیشتر عمق پیدا نکند، تا زمانى دراز تداوم نیابد و خسارات آن به نحوى غیرقابل پیشگیرى و پیش‏بینى رشد نکند.

شکست کودتاى مخملى و بى ثمر پاد زهر توطئه استکبار جهانى است

مقام معظم رهبرى فرمودند: «مطمئن باشید که روز نهم دی‏ماه در تاریخ ماند؛ این هم یک روز متمایزی شد. شاید به یک معنا بشود گفت که در شرائط کنونى – که شرائط غبارآلودگیِ فضاست ؛ این حرکت مردم اهمیت مضاعفی داشت؛ کار بزرگی بود. هرچه انسان در اطراف این قضایا فکر مى‏کند، دست خداى متعال را، دست قدرت را، روح ولایت را، روح حسین‏بن على^(ع) را مى‏بیند.»

فتنه سال ۸۸ بى‏ تردید تقابل یک جناح سیاسى با جناح دیگر در دایره نظام جمهورى اسلامى یا غائله‏ اى در چارچوب اختلاف میان نیروهاى سیاسى باورمند به نظام دینى نبود.فتنه ۸۸ به‏ روشنى برآمده از اراده دشمنان پنهان و آشکار و نیروهاى برانداز داخلى و خارجى در مصاف با انقلاب و نظام و ملت بود؛ فتنه ۸۸ نسخه اعطایى نظریه‏ پردازان کودتاى مخملین به پیاده ‏نظام‏شان در داخل ایران به‏ شمار مى‏ آید و رجوع به توصیه‏ ها و دیدگاه‏هاى عناصر صهیونیست همچون «مایکل لدین»، «جین شارپ» و «جورج سورورس»، جملگى حکایت‏گر یک واقعیت بزرگ و غیرقابل کتمان است، این‏که فتنه ۸۸ نه پدیده‏اى اتفاقى که حاصل اتاق‏هاى فکر کانون‏هاى صهیونیستى بوده است. وقایع پس از انتخابات دهم ریاست جمهورى، جنگ احزابى بود که کلیت نظام دینى و خاصه اصل مترقى ولایت فقیه که شاکله جمهورى اسلامى را تشکیل مى‏ دهد، هدف گرفته بود؛ انتخابات با هر نتیجه دیگرى رقم مى‏ خورد به بهانه ‏اى دیگر، باز هم سناریوى آتش در تهران عملیاتى مى‏ شد اما این ‏بار نیز همچون همه مقاطع بعد از انقلاب اسلامى، محاسبات دشمنان و فریب‏ خوردگان، اشتباه بود و غائله‏ آفرینى آنان که همراه با تجارب آشوب‏هاى تیر ۷۸ بود، به شکستى مفتضحانه منجر شد.

آنان تصور نمى‏ کردند که با وجود موج بحران‏ سازى علیه نظام و کشور همچون اعمال تحریم و غبارآلود کردن فضاى سیاسى و اجتماعى جامعه، مردم ایران در اندک مدتى سره را از ناسره بازشناسند و انقلاب بصیرت برپا دارند و ثابت کنند که با گذشت بیش از ربع قرن، همچنان تا پاى جان به انقلاب و نظام و میهن خود وفادارند و تبعیت از ولایت دارند.

انتهای پیام /