به گزارش “صبح رابر”؛ به اتفاق یکی از شهروندان رابری که از وضعیت نامناسب خانواده ای در رابرگلایمند بود دیروز با وجود بارندگی  به این خانه ای که زیر آب  دست و  پا می زد رفتیم .

خانه ای که روزگاری به عنوان یکی از خانه های زیبای قدیمی شناخته می شد. اکنون به دلیل بی توجهی به خانه خرابه ای تبدیل شده است.

درب خانه که باز بود را زدیم ، پرده ای از پارچه  کیسه ای جلوی درب آویزان بود وارد حیاط خانه شدیم ، از میان راهروی حیاطی کوچک، خاکی که موزایئک های آن کم و بیش نمایان بود، با نم باران، گِلی که نیمی از حیاط خانه  و گودی که آب در آن جمع شده بود و  کار هر روزه مرداین خانه در زمان بارندگی ریختن آب به  بیرون  است.

دو اتاق  با درب های چوبی اش به نظر می رسد بیش از ۵۰ سالی عمر کرده باشد راهم را به سمت خانه پی می گیرم،  نگاهم کج می شود به سقف چوبی  که به گفته اهالی خانه در هنگام برف سنگین اخیر یکی از چوب ها شکسته ، باز باران بی اجازه وارد اتاق می شود. اتاق های، کهنه، سرد و نمور  است و چکه از سرو روی دیوارهایش می بارد. بوی گل و رطوبت همان بدو ورود گیجم می کند.

نگاهی به دور و برم می اندازم.  وضعیتی که اصلا قابل توصیف کردن نیست.  چراغ  تنها وسیله گرمایشی این خانه و پیک نیک نقش اجاقی که روی زمین نشسته است، ظرف هایی که کنار هم ایستاده اند. چادر  رنگی  که  روی رختخوابها ولباس ها است که تقریباً رنگ باخته و اگر ناگاه تنه ای به آن بزنی هم خودت خاکی می شوید و هم باز لایه ای دیگر از آن روی زمین می ریزید.

سقف دیگر توان حمالی خانه را ندارد  و صدایش آنقدر بلند شده  که در شب های سرد  زمستان از شکاف عمیقی ناله می زند.

این زن و مرد ۵۱ ساله که سال ۶۷ ازدواج  کرده اند، دارای سه فرزند می باشد آنها می گویند از بی پولی دخترش را بدون هیچ  جهیزیه ای روانه خانه بخت  کرده اند.  خانم خانه  نزدیک سه سال است از بیماری دیابت  رنج می برد  لذا  هزینه انسولین که مبلغش ۳۰ هزار تومان است یکی از درد های بزرگ مرد خانواده  که کارگر است .

به گفته مرد خانه  که کارگر ساختمان است یک روز  کار دارد و ۱۰ روز بیکار آن هم با این وضعیت اقتصادی که حتی پول نان خوردن  هم ندارند .

تنها حقوقی که برای اهالی این خانه نجومی فرض می شود، یارانه است.

وی می گوید: در این اوضاع بی پولی، خرابی این خانه شده هم قوز بالا قوز. پولی نداریم آن را بسازیم. وسایل خانه را وسط اتاق جمع کرده ام تا اگر باران از گوشه های سقف چکه کند، حداقل وسایل خیس نشود.

عباس هاتفی  ادامه می دهد: ما ۲ اتاق کوچک داریم که یکی از اتاق ها سقفش آنقدر فرو آمده که هر لحظه امکان آوار شدنش هست و ما می ترسیم در آن اتاق وارد بشویم. اتاق دیگر هم شکاف ها از همه جایش بیرون زده و با هر بارش باران هم سقفش خمیده تر می شود و هم ما را با دردسر بزرگی روبه رو می کند.

مادر خانه می گوید: من توان کارکردن ندارم، پسرم را به  کرمان برای کارگری فرستادم تا  پولی در بیاورد و بتواند  خرج  خودشان در بیاورند کار درست و حسابی ندارد که بتواند هزینه آمپول من را بدهد . ای کاش خَیّری پیدا می شد به ما کمک می کرد تا بتوانیم حداقل این خانه را تعمیر کنیم. آن وقت تا آخر عمرم  دعاگوی او می شویم.

صحبت هایم که با این خانواده  تمام می شود. بوی نم دیگر گیجم نمی کند. حالا ذهنم بیشتر درگیر همان شکاف هاست. شکاف هایی که اگر چه شاید در ظاهر جامعه خوب مشخص نباشد، اما روی سقف و دیوارهای این خانه خوب خودنمایی کرده و جولان می دهد.

به گفته امام جمعه شهرستان رابر، طی گفتگویی که با مسئولین شهرستان داشت،  قرار بر این  شد یک وام ۲۰ میلیون تومانی که  یک مقدارش  هم بلاعوض باشد به این خانواده دهند و  در این مدت  تعمیرخانه ،  درخانه استجاره ای، در صورت  گرفتن  وام  کمک این خانواده شود.

این خانواده تنها خانواده بی بضاعت این شهرستان نیست،  هستند کسانی که حتی گرسنه شب را به  صبح بر بالین می گذارند امیداست دستان خیرین، دست نیازمندان این شهرستان را هم بفشارند  و از حمایت های بی دریغشان بی نصیب نگذارند.

انتهای پیام /