محمد گلاب زاده، کرمانشناس در گفتگو با  “زنان کویر”  می گوید : مردم مسلمان و متعهد کرمان در طول تاریخ همواره پایبندی خود را به اصول اسلامی ثابت کرده اند؛ حفظ عقاید و اصالت کرمانی ها را می توان در مراسم ویژه و ارزش هایی چون رمضان مشاهده کرد.

خضاب بستن مردان و زنان قبل از ورود به ماه رمضان

وی افزود: قبل از ماه رمضان معمولا زنان و مردانشان به حمام می رفتند . مردها خود  را موظف می دانستند که خضاب ببنددند و محاسن خود را اصلاح کنند همچنین خانم ها دست و پای خود را حنا کنند و این را از جمله واجبات قبل از ماه مبارک رمضان می دانستند.

کلوخ انداز؛ یکی دیگر از مراسم قبل از ورود به ماه رمضان بود

گلاب زاده می گوید: کرمانی ها در پاک سازی مساجد، حسینیه ها و مراکز مذهبی علاقه مند و کوشا بودند و جوانان در این حوزه نقش پررنگی داشتند.

همچنین یکی دیگر از سنتها ی قبل از ماه رمضان  کلوخ انداز بود، معمولا غذایی را تهیه می کردند به نام لکّه و معمولا یک روز قبل از ماه مبارک رمضان با این غذا و امکانات به دشت و صحرا و یا جای خوش آب و هوا می رفتند و غذای مفصلی می خوردند . معتقد بودند با خوردن این غذا می تواننند توان بیشتری را برای تحمل گرسنگی و تشنگی در ماه رمضان داشته باشند.

پختن نان خشکه و نان قندی در ماه مبارک رمضان مرسوم بود

این پژوهشگر و مورخ کرمانی توضیح داد: پختن نان خشکه و نان قندی در ماه مبارک رمضان مرسوم بود به این دلیل که معتقد بودند گرمای ماه رمضان مانعی است برای اینکه بتوانند نان تازه بپزند، چرا که در گذشته نانوایی وجود نداشت و اکثر خانواده ها نان را درخانه تهیه می کردند.

همچنین در این ماه تلاش می کردند از غذاهای سرخ کردنی امتناع ورزند و بیشتر غذایشان را به قول کرمانی ها در زیر خل طبخ کنند معتقد بودند غذای سرخ کردنی در این ماه مناسب نیست؛ موضوعی که امروزه بسیاری از متخصصان تغذیه تاکید دارند.

استفاده از شربت هایی مثل عرق بید، خاکشیر و… در سحر و افطار تجویز می شد و مردم خود را پایبند می دانستند که از این نوشیدنی ها را استفاده کنند؛ همچنین تلاش می کردند تا سحر ها از غذاهای مغذی از جمله چنگمال بیشتر بهره ببرند .

توپ سحر و افطار ،پیش خوانی و پی کوبی شیوه ی اطلاع رسانی در گذشته ها

وی تشریح کرد: در گذشته شیوه اطلاع رسانی توپ سحر و افطار بودند، توپ صدایی داشت که در همه ی شهر شنیده می شد و در جاهایی که صدای توپ شنیده نمی شد ، برخی خود را موظف می دانستند پیش خوانی یا همان مناجات خوانی کنند.

عده ای برای اینکه همسایگانشان به خواب نیفتند با هم قرار می گذاشتند و با پی کوبی این کار را انجام می دادند.

گلاب زاده در ادامه گفت: در برخی از روستاها حلب زنی شیوه ی بیدار کردن افراد بود و یا در بر خی از روستاهای جنوب سوار بر اسب یا الاغ می شدند و طبل می زدند.

همچنین این باور وجود داشت که خواند برخی از سوره ها از جمله یس و طه در ساعت مورد نظر باعث بیداری خواهد شد.

عده ایی هم انگشت به زمین می زدند و زمین را قسم می دادند که آن ها را بیدار کند.

الله رمضانی؛شعر الله رمضانی تداعی گذر انسان ها از این دنیا است

این پژوهشگر و مورخ کرمانی در ادامه گفت: البته سنت های دیگری همچون الله رمضانی نیز وجود داشت ، که بچه ها دور هم جمع می شدند و با خواندن اشعاری همچون ” ما از اون بالای بالا آمدیم، ما از اون صندوق اعلی اومدیم ؛ توی صندوق اعلی اومدیم ….” درب خانه ها هدایایی دریافت می کردند .

گلاب زاده می گوید: این شعر تداعی کننده ی حرکت آمدن و رفتن انسانها و گذارشان از این دنیا است .

و ارزشمند است.

چهل بسم الله؛ طوماری که برای حفظ مال و جان افراد نوشته می شد

وی در پایان گفت: تهیه ی چهل بسم الله نیز یکی دیگر از رسوم کرمانیان بوده است ؛طوماری که در مسجد جامع به افراد می دادنند و از افراد می خواستند که هریک بسم الله بر روی این طومار بنویسند و معتقد بودند که چهل بسم الله حفظ و پاسداری از جان و مال آن ها می تواند تاثیر گذار باشد.

انتهای پیام/