فرهاد مهدوی

‍ پایگاه بصیرت؛گروه سیاسی/ همزمان با شصتمین سالگرد کودتای ۲۸ مرداد جامعه اطلاعاتی آمریکا به کودتا علیه ایران در سال ۱۳۳۲ آشکارا اعتراف کرد. بر اساس این اعتراف٬ آژاکس اسم رمزی بود که سازمان مخوف سیا از آن برای اشاره به توطئه علیه مصدق استفاده می‌کرد و در هر مرحله آن همدستان آمریکا در ایران نقش بسزایی ایفا می‌کردند. این توطئه از چندین مرحله تشکیل شده بود: استفاده از تبلیغات برای زیر سؤال بردن مصدق از نظر سیاسی، وادار کردن شاه ایران به همکاری، رشوه دادن به اعضای مجلس این کشور، سازماندهی نیروهای امنیتی و تحریک به تظاهرات عمومی. این اعتراف که بیش از نیم‌قرن طول کشیده است تا به مرحله بیان برسد، بر مردم ایران امری موهوم و پنهان نبوده است و در طول این مدت همواره آمریکا در برخورد با اولین جنبش ملی مردم ایران متهم بوده است. در این رابطه چند نکته قابل تأمل است:

۱ـ یکی از نکات شگرد افشاگری علیه خود این است که مسائل مهم‌تری که در آستانه آشکارسازی و فهم عمومی است به زیبایی و ظرافت از دیدگان عمومی پنهان شود؛ در ماه‌های اخیر آمریکا جنایات‌های متعددی در زمینه اجتماعی با تحریم‌های بی‌سابقه در زمینه دارو و درمان علیه جمهوری اسلامی مرتکب شده است و با این شیوه درصدد است که جنایات فعلی خود را پنهان کند.

۲ـ تأکید بر «خود افشاگری» نوعی حربه برای ایجاد اعتماد در طرف مقابل است. در این روش پس از آنکه بیمار علیه خود به افشاگری می‌پردازد، منتظر درمان توسط پزشک می‌ماند. گویا در اینجا ایران که همواره متهم بوده است اکنون به‌عنوان درمانگر به بازسازی ارتباط با بیمار خود می‌پردازد تا وی را درمان کند. در این شیوه از درمان  یک نوع فریب نهفته است که تمارض وجه اصلی آن است.

۳ـ ایجاد نوعی خوش‌بینی کاذب بین ایرانیان از دیگر اهداف این اقدام است. در این روش تلاش می‌شود که اعتماد مردم ایران به آمریکا کسب شود، بدون اینکه بخواهند از مردم ایران در زمینه جنایت‌های جدید سخنی به میان بیاورند یا عذرخواهی کنند.

۴ـ آمریکا در تلاش است که میان انقلاب اسلامی و سایر جنایت‌هایی که پیش از انقلاب در حق مردم ایران داشته است فاصله بیندازد و اقدام خود را در زمینه کودتای ۲۸ مرداد یک اشتباه تاریخی قلمداد کند و سایر فعالیت‌های ضد ایرانی خود را به‌عنوان خطای ملت و نظام ایران معرفی نماید.

ممکن است در آینده این شیوه اعتراف آمریکا به‌عنوان برگ برنده‌ای از سوی جریان‌های غربگرا برای باج‌گیری از نظام مطرح شود، اما اعتراف آمریکا به اشتباه که مربوط به نیم‌قرن پیش است، قطعاً نمی‌تواند تغییری در مواضع ایران نسبت به آمریکا ایجاد کند، مگر اینکه آمریکا به سایر اشتباهات و جنایت‌های خود در حق مردم ایران اعتراف کند و هزینه آن‌ها را بپردازد.