به گزارش “صبح رابر”؛ به نقل از  شبکه اطلاع رسانی آرمان کرمان ؛نام حبیب الله کاسه ساز، تا هماره نقشبندان اوراق زرین برگ تاریخ هنرسازی این مرزوبوم است.  تارک سینمای انقلاب، ممهور به نام، و بنیان سینمای دفاع مقدس، مزین به یاد حبیب الله کاسه ساز است.
به فضل وکرم الهی رجاء واثق داریم که مخاطب ندای ملکوتی « یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه» قرارگرفته باشد واینک روح لطیفش، رهاشده از سجن دنیا در غرفات فردوس برین، میهمان انبیاء و همنشین اولیاء باشد.
اگرچه اوازرنج ومحنت جهان گذران آزادگشت ولی هجرت ناباورانه اش، جان هنرمندان  را مغموم کرد و آزرد و دل صاحبدلان  را محزون کرد و فِسُرد.
سه دهه مجاهدت خاضعانه و تلاش صادقانه ی حبیب الله کاسه ساز، در وادی خَلق هنرقدسی و گستره ی آفرینش فرهنگ ناب، کارنامه ای است درخشان، که سرشار از فخر و مجد و آزادگی ست.
این پیشینه ی مشعشع، علاوه بر اینکه، آذین بندان بدنه ی سینمای کشور است،باذن الله در هیات” الباقیات الصالحات”، جواز آرمیدن حبیب در پرنیانی پالوده و  ارتزاق از خوان گسترده الهی است.
روح جلا خورده ی حبیب، که سر سوداگری با هنر را روانمی دانست، هیچگاه آواره ی کوره راه های بن بست و بی فرجام دنیوی نشد. این هنرمنددردآشنای سینما، نه بر گنجینه ی افتخاراتش نازید و نه بر نشان درجه ی یک هنریش بالید. آنچه که در نظرگاه حبیب چونان طُرفه ای  طناز، جلوه می کرد، امتثال امر الهی، دغدغه ی مردم و اعتلای ایران سرفرازبود.
او که به کریمه ی« و من یاته مومنا قد عمل صالحا فاولئک لهم الدرجات العلا » اعتقادی راسخ داشت، زانوی خاکساری را بر زمین ارادت دوست نهاد و ماحصل عمری زحمت در وادی تولید آثار هنری را در طبق اخلاصی جانانه، به آستانه ی قرب الهی تقدیم نمود تا به پاس این انفاق و چشم داشت این ایثار، در یوم الحساب، در  پیشگاه امام و شهدا رو سفید گشته و به حرمت شفاعت بردار شهیدش محسن کاسه ساز، در هم شانگی اصحاب یمین آرام گیرد،ودرآن هنگامه ی بس دشوار نامه اعمال رابادست راست دریافت کندوحسابش آسان ونتیجه اش سروربی پایان باشدبه مصداق:”فامامن اوتی کتابه بیمینه فسوف یحاسب حسابایسیراوینقلب الی اهله مسرورا”.
حبیب الله کاسه ساز، چه در آن اوان که عصابه ی شرف را بر سر استوار ساخت و ۳ سال در جبهه های جنگ شرف وعزت، غریو «هل من مبارز» سر داد وسلحشوری  وجوانمردی رابه نمایش گذاشت و چه در آن هنگام که ردای پاسداری از فرهنگ اصیل را بر قامت خویش موزون ساخت و ۳۰ سال در جبهه ی جنگ نرم، حماسه آفریدو دلاوری کرد، ثابت قدم گوش هوش بر فرمان رهبرداشت و از حرکت در مدار حق پوی عترت منحرف نگشت و در کوران هجمه ها زانو نلرزاند و در بوران ناملایمات سستی نکرد.

رفتی و رفتن تو، آتش نهاد بر دل

از کاروان چه ماند، جز آتشی به منزل

دراین وادی سخن بسیاراست،ترجیح می دهم دراین وجیزه به آثارآن عزیز سفرکرده اشارتی کنم. به راستی اسم فیلم ها،سریالهاومستندهاچه بامسمی وگویاست؛وچه آشکارانشانگرخط مشی پایدار او از نوسفری تا پیش کسوتی درآزمون بس دشوار هنرهفتم است.
آری حبیب هنربه سان”پرنده بازکوچک” ویا “پروانه ای درمه”باانگیزه وامید از”کناررودخانه”پرتلاطم زندگی،حیات طیبه وسیروسلوک خود رابانوای دل انگیز”ترانه باران”وبانشاط وخرمی درزیر”دانه های ریز برف” آغازکردتابا”عشق سالهای جنگ”وسرودن عارفانه”روایت فتح”،روحیه سرخورده وتفکر”موج مرده”رابه”حماسه مجنون”مبدل سازد و”اخراجی ها”ی بازمانده ازقافله”درچشم باد”رااز”سقوط آزاد”درمنجلاب شهوات و “زندانی”شدن در”حیات خلوت”نفسانیات و وسوسه خوردن “قارچ سمی”هرچنددر “مزرعه پدری”ویا در زر ورق”پیتزامخلوط”وهمراه با “نبات داغ”برحذردارد.
علیرغم نیش وطعن ها،نقش”محافظ”مشفق ودلسوز و “وکیل مدافع”تواناوراهنمارابرای آنان ایفاء کندو با دلاوران شجاعی چون”مبارزان کوچک”وعالمانی ربانی چون”شیخ بهایی” و “مروارید”های بی بدیلی چون “شهیدادواردو آنیلی” آشناومانوس سازدوراه آسمان رابه آنان بنمایاندتاباتمسک به حبل الله المتین و”ریسمان باز”قرآن واهل بیت(ع)وتدبردر”نامه های باد” .
وتوکل علی الله”پرواز درنهایت”رابیاموزندونه”فوق سری”که صریح وعلنی وگوش به فرمان ولایت،منسجم و”نظام ازراست”درطی طریق الی الله،دل ازدنیا ومافیها برکنند ودرتولدی نو و”نوروز”ی زیبامسیرنورانی عشق رابپیمایندتادر”آخرین مرحله”زیست این سرای فانی به”قله دنیا”صعودکنندودلداده وشیدا با”کارناوال مرگ”سرخ به کوی دوست بشتابند وعلی ای حال هرچند”پابرهنه دربهشت”برین واردشوند وروح وریحان وغفران خدای رحمان ورضوان ایزدمنان رانصیب خودسازند وجنت پاکان راماوای جاودان خود قراردهند. سعیش مشکور،روحش شادویادش گرامی باد.
سیدمحمدحسینی وزیرپیشین فرهنگ وارشاداسلامی

انتهای پیام/