به گزارش “صبح رابر”؛ «آیت الله علی رضایی تهرانی» در گفت و گو با شبکه اطلاع رسانی راه دانا ضمن تبریک ایام ولادت حضرت جود و کرم امام حسن مجتبی(ع) اظهار داشت: امام مجتبی(ع) با تولدشان موجی از شادی را در خانه رسول خدا(ص) آوردند.

وی اظهار کرد: در آن دوران به پیغمبر اکرم(ص) تهمت و اتهام می زدند که حرکتشان ناقص است و در نظر داشتن زمانی که از دنیا برود موقعیت، مسند و حکومت و همه چیز نبی مکرم اسلام(ص) تصاحب کنند، اما در مقابل این حرکت دشمنان رسول اکرم، خداوند مژده دادند که ما به تو کوثر می دهیم.

 با تولد امام حسن مجتبی(ع)، کوثر نبوی به جوشش افتاد

 محقق و مدرس حوزه های علمیه افزود: با تولد حضرت زهرا(س) و ظهور کوثر نبوی جرقه امیدی باز شد اما باز دشمنان گفتند که یک دختر است، اما با تولد امام مجتبی(ع) این فضا باز شد که کوثر نبوی به جوشش افتاده است، از این رو رسول خدا(ص) فرموند حسن و حسین پسر من هستند و چون امام حسن(ع) پسر ارشد بودند، مورد عزت و کرامت رسول الله(ص)، امیر مومنان علی(ع) و حضرت زهرا(س) قرار گرفتند.

 آموزه های الهی از پیامبر(ص) به امام علی(ع) و از امام علی(ع) به امام حسن(ع) رسید

آیت الله رضایی تهرانی با بیان اینکه امام حسن(ع) از آنجایی که ایشان تربیت شده وحی و تربیت الهی هستند متقابلا همه آنچه را که باید از جریان آموزه الهی دارند، تصریح کرد: در روایتی رسول الله(ص) می فرمایند خدا مرا ادب کرده و خوب هم تربیت کرده است و در ادامه می فرمایند من هم امیر مومنان(ع) را تربیت کرده ام و ایشان هم شیعیان و موالیان را تربیت کرده اند.

وی عنوان کرد: از آنجا که امام حسن(ع) قرار بود بار امامت را از شانه امیر مومنان(ع) بگیرند تحت تربیت ویژه حضرت امیر و حضرت زهرا(س) بودند و از طرفی هم تجلیات این تربیت جسته و گریخته در زندگیشان نمایان است.

 امام مجتبی(ع) با دشمنان شخصی خود از سر کرامت و بزرگواری رفتار می کردند

محقق و مدرس حوزه های علمیه درباره چگونگی برخورد امام حسن مجتبی(ع) با دشمنان خود، گفت: آن امام بزرگوار دشمنان خودشان را به دو دسته تقسیم کردند؛ یک دشمنان شخصی شان که به طور معمول با آن ها از سر کرامت و بزرگواری رفتار می کردند، چرا که انگیزه دشمنی را جهل می دانستند و تلاش می کردند این جهل از بین برود.

امام دوم شیعیان در برابر دشمنان ارزش های الهی در میدان قاطع، محکم و راسخ بودند

آیت الله رضایی تهرانی ادامه داد: یکی هم دشمنی با حضرت از روی دشمنی با ارزش های الهی بود و ایشان در این میدان قاطع، محکم و راسخ بودند و البته همیشه و همه جا حضرت تلاش اولیه شان برای فضا سازی و روشنگری و جذب حد اکثری دشمنان به دامن اسلام بود و اگر هیچ گونه آموزه ای جواب نمی داد، برخورد کرده و موضع می گرفتند.

وی تصریح کرد: با این وجود آن حضرت تلاش می کردند در دوره صلحی که با معاویه تنظیم کرده بودند این برخورد ها رنگ خون به خود نگیرد و این مطلب بسیار آموزنده و جالب است که امام حسن(ع) در مقابله با دشمنان اسلام، دشمن ارزش های الهی را از صحنه حذف می کردند بدون اینکه خون ریزی اتفاق بیافتد.

 اهل سنت امام حسن(ع) را به عنوان برترین روایت گر سنت و سیره نبوی مطرح می کردند

محقق و مدرس حوزه های علمیه در ادامه به دیدگاه بزرگان اهل سنت نسبت به امام دوم شیعیان اشاره کرد و گفت: اهل بیت عصمت و طهارت در دیدگاه اهل سنت به عنوان عالمان بزرگ و راویان صادق و برترین روایت گران سنت و سیره نبوی مطرح بودند.

آیت الله رضایی تهرانی اظهار داشت: نکته مهمی که قابل تامل است این است که چون همیشه حکومت های سقیفه و حاکمان سقیفه ای در مدار قدرت در جهان اسلام حاکم بودند نمی گذاشتند این ها محور مراجعه مردم باشند و آن ها را به عنوان محبوب عاطفی نه محبوب عقلانی برای گرفتن خط سیر زندگی مطرح می کردند.

 آغاز امامت امام حسن(ع) در شرایط سختی بود

وی عنوان کرد: در واقع برخی می خواستند و برنامه ریزی کردند که حسنین برای مردم محبوب باشند ولی مربی و معلم و امام نباشند و این موضوع بسیار خطرناک بود و در این میان حساب وهابیت جداست، چرا که سران وهابیت در یک مقوله دیگری کار می کنند و بدنه شان نادان و ناآگاه است.

محقق و مدرس حوزه های علمیه همچنین گفت: شرایط زندگانی امام مجتبی(ع) بسیار ناهنجار بود و دلیل آنکه امام علی(ع) در پنج سال آخر عمر شریفشان به حکومت ظاهری می رسند و با سه جنگ سنگین صفین، جمل و نهروان درگیر هستند و در آن فضا امت از هم پاشیده شده بودند و مدیریت آنان بسیار سخت و دشوار بود.

آیت الله رضایی تهرانی افزود: از طرفی هم آن هایی که در خانه امیر المومنین(ع) بعد از کشته شدن عثمان آمدند، شیعه های ولایی داغ آنچنانی نبودند، کسانی بودند که غالبا خلیفه اول و دوم را قبول داشتند برخی شان هم خلیفه سوم را، بنابراین امیرالمومنین(ع) خیلی سخت این ها را مدیریت می کردند و گاهی ایشان مجبور بودند تحولاتی عمیق ایجاد کنند.

وی تصریح کرد: در آن چنان شرایطی بود که عده ای گرد هم جمع می شوند و نقشه به شهادت رساندن امام علی(ع) را می کشند و در نهایت پس از شهادت آن حضرت در آن شرایط حاد و دشوار امام مجتبی(ع) به امامت می رسند.

محقق و مدرس حوزه های علمیه افزود: ایشان نیز از طرفی باید ادامه نبرد صفین را داشته باشند و از طرفی مردم و فضاسازی ها را مدیریت کنند و متاسفانه مردم بر اساس بی وفایی فوق العاده سنگینی که داشتند، ایشان را یاری نکردند به طوری که امام بزرگوار سه مرتبه نیروهای خود را سازماندهی کردند و پس از لشکر کشی به طرف معاویه، هر سه مرتبه سران نظامی خودفروخته از آب درآمدند و با معاویه وارد معامله پشت پرده شدند و حضرت نتوانستند به اهداف الهی خوشان برسند.

 صلح امام حسن(ع)؛ صلحی معجزگونه برای حفظ ارزش های الاسلامی

آیت الله رضایی تهرانی تصریح کرد: در چنین شرایط و فضای دشواری بود که ایشان ناگزیر آتش بس بین خود و معاویه را پذیرفتند که ما آن را به عنوان صلح الحسن(ع) می شناسیم، با این وجود با زیبایی تمام همان صلح را مدیریت کردند و در تدوین این سند بین آنان که یکی از معجزات تاریخ به شمار می رود حضرت مفادی تنظیم کردند که دو حالت بیشتر نداشت یا معاویه به مفاد عمل می کرد و یا نه.

وی ادامه داد: اگر عمل می کرد این امام مجتبی(ع) بودند که بر مبنای قرآن حکومت می کردند در واقع حضرت ریل گذاری اصلی را کرده بودند و اگر عمل نمی کرد چهره اصلی معاویه که پشت دین خودش را پنهان کرده بود و اهداف ضد الهی خودش را دنبال می کرد فاش می شد.

با صلح امام حسن(ع)؛ معاویه نخستین پرده دری از چهره غیر الهی خود را فاش کرد

محقق و مدرس حوزه های علمیه افزود: همین اتفاق هم افتاد و همان گونه که می دانیم بعد از تمام شدن جریان، معاویه در مقابل جمع رفت بالای منبر و به مردم گفت که من اگر با شما جنگیدم برای نماز روزه شما نجنگیدم بلکه جنگیدم امیر بشوم و شدم و حالا هر آنچه با امام حسن(ع) شرط کردم زیر پاهایم خرد می کنم و این جا بود که معاویه نخستین پرده دری از چهره غیر الهی خود را فاش کرد و مردم او را شناختند.

امام حسن(ع) جنگ گرم نظامی را به جبهه جنگ سرد تبلیغی مبدل کردند

آیت الله رضایی تهرانی همچنین گفت: امام مجتبی(ع) در دوره ۱۰ ساله امامت در زمان معاویه ساکت نبودند منتهی جبهه جنگ با معاویه را تغییر دادند و جنگ گرم نظامی را به جبهه جنگ سرد تبلیغی مبدل کردند و آنچنان هم موفق عمل می کنند که معاویه  هفت مرتبه حضرت رو مسموم و اقدام به کشتن آن حضرت می کند که موفق نمی شود و در نهایت مرتبه آخر به شهادت می رسند.

وی اظهار کرد: نحوه شهادت امام حسن(ع) در واقع مقداری اندکی از فضای ملتهب زمان آن حضرت و شرایط سخت امامت را نشان می دهد.

انتهای پیام/