به گزارش “صبح رابر”، چیغ یا چیخ از جمله صنایع دستی مردم عشایر رابر است که هنوز از رونق خاصی برخوردار است و عشایرنشین ها از این راه درآمد زایی می کنند.
در همین راستا به سراغ خانواده ای رفتیم که در کنارزندگی پر مشغله امروزی با کمک هم معیشت زندگی را از این حرفه می گذرانند؛ این خانواده شهید با روی خوش از ما استقبال کردندو گفت: این هنر دست را جیغ می گوییم، برای بافت آن نیاز به ریس مویی و کلته است از منابع خدادادی کلته آن را در می آوریم، ریس مویی را بعد از ریسه کردن ، تابیدن و بر درخت به اصطلاح گون می کنند و اندازه می کنند روی سنگ می پیچیم.
وی گفت: برای بافت هر جیغ چهار الی پنج روز طول می کشدبافت چغ به صورت های متعددی مانند ساده نقش طرح دار شطرنجی صورت می گیرد در بافت چغ نی یا کلته های مورد نظر باید یکسان و یک اندازه باشند و اندازه چغ بستگی به کارایی آن دارد.
این کار آفرین رابری که تا کنون به پنج نفر این هنر را آموزش داده است گفت: چیغ بافت حصیری مانند دارد و روی آن نقش های متفاوتی به وسیله نخ های رنگارنگ پشمی ایجاد می شود نقش های آن را بلد هستم اما تنهایی نمی شود.
وی با اشاره به این هنر کهن مناطق عشایر نشین شهرستان که هزینه کم و درآمد خوبی دارد گفت: این صنایع دستی؛ برای زیر انداز و کوارکشکی،نقش دیوار حفاظت اطراف پلاس از آن استفاده می شود . گاهی نیز در پلاس های بسیار بزرگ برای جدا سازی بخش های داخلی سیاه چادر از یکدیگر استفاده می شود. و از ورود گرما، سرما، باد، باران و خاک به درون پلاس پیشگیری میکند.
شمس الدینی خود این صنایع دستی را به مناطق عشایر نشین می برد و می فروشد گفت: درآمد آن بد نیست از راه حلال و زحمت کشی است از زمان بچگی ام یاد گرفتم شغل آبا و اجدادی ماست، در گذشته با برادر شهیدم می بافتم در حال حاضر زن و فرزندانم این هنر را بلد هستند.
وی اضافه کرد: ما کشاورز، دامدار و عشایر بودیم شغل هر سه برادرم همین بود از اول زندگی این حرفه را از پدرم یادگرفتم و آن را ادامه دادم.
این کارآفرین رابری گفت: انتظار ما مسئولین این است جوانان را حمایت کنند شغلی برایشان ایجاد کنند مردم از انقلاب تا پای جان دفاع کردندحال نوبت به حمایت مسئولین است، امروز کشور ما از هر لحاظ خوب است مسئولین باید فکری به حال مردم کنند.
همسر شمس الدینی گفت: ۶ فرزند دارم که جهیزیه پنج فرزندم را از درآمد همین حرفه فراهم کردم روزی حلالی است.
انتهای پیام /