به گزارش “ صبح رابر” در  دیدار  مادر شهید صالح  شمس الدینی با استقبال گرم این مادر شهید روبرو شدیم

حاجیه خانم کبری شمس الدینی همسر رضا شمس الدینی چند سال است که همسرش را از دست داده و در خانه خود تنها در رابر زندگی می کند ،۸۵ سال سن دارد و دارای ۷ فرزند که ۴ پسر و ۳ دختر می باشد که یکی ازفرزندانش صالح بود که در عملیات کربلای ۵ شهید شد .

مادر شهید گفت : پسرم در ۵ فروردین سال ۴۸ به دنیا آمد و صالح را  جمشید صدا می کردیم  ،درس طلبگی می خواند در سن ۱۷ یا ۱۸ سالگی  به جبهه رفت  .

کبری خانم می گفت:  پسرم در ماه محرم چادر می زد ،و تعدادی روحانی با خودش که  روحانی بود ،کنار مردم جمع می شدند روضه می خواند  و گریه می کردند  .این مادر بزرگوار گریه می کرد می گفت پسرم بهم می گفت من قاصدم ، گفتم تو قاصد کی هستی ؟ گفت : فاطمه زهرا (س) قاصدم کرد تا پیش امام زمان (عج) بروم .

مادر شهید می گفت : همیشه بهم می گفت مادر غصه نخور حلالم کن و برام دعا کن تا قاصد خوبی باشم . و ماه محرم که تمام شد ماه صفر رفت جبهه من همان شب خواب دیدم که یک جایی مثل اهواز من نمی دانستم کجایم دیدم مشت دستم پر از گل است . خوابم را بازگو کردم بهم گفتند پسرت شهید میشه، پسرم سه سال در جبهه بود در  عملیات کربلای ۴ شهید نشد ، در عملیات کربلای ۵ شهید شد.

بسم رب الشهدا و الصدیقین

وصیت نامه شهید صالح شمس الدینی

الحمد الله الذی هدانا و ما کنا لنهتدی لو لا ان هدانا الله 

الهی رضا برضانک و صبر ا علی بلانک

مولای من : به حق مقام و منزلت ابرو داران درگاهت این بنده عاصی را مشمول عفو و رحمت خود قرار ده  چرا که این بنده طبق فرموده خودت از درگاهت ناامید نشده است و با اطمینان به گستردگی فضلت شهادت می دهد  به یگانگی خداوند و به رسالت حضرت محمد بن عبدالله (ص) و به امامت و سیادت علی مرتضی (ع) و یازده فرزند پاکش و به ولایت بنده برگزیده اش (امام خمینی ) رهبر بیدار  دل مستضعفین جهان .

بار الها : اینک که چند سطر را به عنوان وصیت نامه می نویسم هیچ آرزویی از درگاهت ندارم و تمامی وجودت را در راه هدف مقدس الهیت سپردم .

بار الها : با کوله باری از گناه سر به سجده آوردم و از درگاهت طلب مغفرت  دارم خوف آن دارم  که این بنده عاصی را همراه گمراهان در دوزخ ببری و جدایی بین مخلوق و خالق و بین این حقیر و معصومین و مقربینت بیفتد .

معبودا : در کنار این همه معصیت تو را به درگاه مهربانیت  فسم می دهم که که از سر تقصیرات این عاصی بگذری و بندهای که همیشه در امواج پر شتاب نفس و خود پرستی غوطه می خوردم  هم اکنون با عنایت خودت به مکانی پاک از شرک و ریا و دورنگی آمده ام  و از  نعمت بزرگ با شهیدان و دیگر رزمندگان بودن توانسته ام این دریا را بیابم و فریاد برآورم الهی العفو.

اما وصیتم به شما ای پدر و ای مادر گرامی

پدر جان نمی دانم از  چه چیز شما تشکر  کنم  که هر خصلتی از شما برای نوشتن انتخاب می کنم و چندین روز شکرگزاری لازم دارد که البته زبان من از گفتن آن قاصر و فکر بی جانم از تفکر در مورد آن ناتوان و قلم کم ارزش است یادم می آید پدر جان ماه رمضان را که با دهان روزه از صبح  تا شب زحمت می کشیدید تا ما را با لقمه ی نانی حلال بزرگ کنی و همین اعمال بود که مرا به  اینجا راهنمایی کرد و لطف حضرت حق را نصیب این حقیر ساخت .

مادر جان در اول این وصیت نامه خواستم از شما بنویسم که اشک دور چشمانم حلقه زد ، مادر جان مرا ببخشای و در نماز هایت برای من دعا کن ( هم پدر و هم مادر دعا کنید ) خداوند این قربانی را قبول کند وای به آن روزی که خداوند هدیه شما را نپذیرد مادر جان دعا کن که با حسین (ع) محشور شوم مادر جان از بابت ما ناراحت نباشید و افتخار کنید  چون همین شیر پاکت ما را به این وادی کشاند مادر جان از اینکه گاهی اوقات شیطان نمی گذاشت  من گوش به فرمان شما باشم  و از فرمانت سر پیچی می کردم مرا ببخشای و بر رزمندگان پیروز اسلام دعا کن مادر جان دیگر خانواده های شهدا را دلداری بده و خودت در این امر الهی صبر کن و زینب گونه به زندگی ادامه بده .

و از برادران عزیزم : کمال تشکر را دارم که این برادران بیش از اینکه با من برادر باشند یک رفیق بودند و درد دل هرا هر زمان با جان  و گوش  می شنیدند و از کودکی به عنوان مرشدی مرا رشد می دادند و افتخار می کنم این چنین برادرانی را خدا نصیبم کرد.

و اما ای خواهران محجوبم : پیامم را بشنوید به عنوان یک برادر کوچکتر از خودتان شما را به صبر و تقوا توصیه می کنم و ما را به اطاعت  از اوامر الهی و فاطمه گونه ای که در طول زندگی بشر برایتان آورده اند توصیه وامر می کنم و امیدوارم که شما از جمله محشور شدگان با زهرا (س)‌و زینب (س) و دیگر بانوان صدر اسلام باشید  و موفقیت شما را از ایزد منان خواستارم .

امام را دعا کنید و او را تنها نگذارید .

۳۰/۰۹/۱۳۶۵صالح شمس الدینی