پیامبر اکرم (ص) در اولین آیاتی که بر وی نازل شد، مأمور قرائت آیات الهی شد و در دستور دیگری، خداوند به پیامبر اکرم (ص) و مؤمنان در قسمتی از آیه می فرماید: «فاقرَءوا ما تَیَسَّرَ مِنَ القرآن»؛ آن مقدار از قرآن که برای شما میسر است تلاوت کنید.

از امام باقر(ع) نیز در این باره نقل شده است که ایشان فرموده اند: «قال رسول الله (ص): مَن قَرأ عشر آیات فی لَیلَه لَم یَکتب من الغافِلین، وَ مَن قَرأ خَمسین آیه کتب من الذاکِرین، وَ مَن قَرأ مائه آیه کتب من القانِتین، وَ مَن قَرَأ مائتی آیه کتب من الخاشِعین، وَ مَن قَرء ثَلائمائه آیه کتب من القائِزین، وَ مَن قَرأ خَمسمائه آیه کتب من المُجتَهدین، وَ مَن قَرأ أَلف آیه کتبه قنطار من تبر؛ رسول خدا (ص) فرمودند: کسی که در شب ده آیه بخواند، از غافلین نوشته نمی شود. و کسی که پنجاه آیه بخواند، از ذکر گویندگان نوشته می شود و کسی که دویست آیه بخواند، از خاشعین نوشته می شود و کسی که سیصد آیه بخواند، از رستگاران نوشته می شود و کسی که پانصد آیه بخواند، از کوشش کنندگان نوشته می شود و کسی که هزار آیه را بخواند، از یک قنطار برای او نوشته می شود

با نگاه اول به این حدیث، تنها کمیت قرائت فهمیده می شود اما با نگاهی عمیق تر این مطلب روشن می شود که هدف امام باقر(ع) از ایراد این حدیث، قرائت بیشتر به همراه فهم بیشتر است.

قرائت قرآن در نماز یا غیر آن
قرائت قرآن در حالت معمولی ثواب خاص خود را دارد چه برسد به این که در حالت نماز باشد که ثواب آن مضاعف خواهد بود. عبدالله بن سلیمان از حضرت امام باقر (ع) روایت کرده است که فرمود: مَن قَرأ القُران قائما فی صَلاته کتب الله لَه بِکُلّ حَرف مائه حَسَنَه، وَ مَن قَرأه فی صَلاته جالِسا کتب الله لَه بَکُل حَرف خَمسین حَسَنَه، وَ مَن قَرأه مَن غَیر الصَلاه کتب الله بِکُل حَرف عشر حَسَنات؛ هر کس که قرآن را در حال ایستاده، در نمازش قرائت کند، خداوند در برابر هر حرف، یکصد حسنه می نویسد و هر کس در حال نشسته، در نماز، قرآن تلاوت نماید، خداوند در برابر هر حرف، پنجاه حسنه برایش می نویسد و هر کس در غیر نماز آن از تلاوت نماید، در برابر هر حرف، ده حسنه برایش خواهد نوشت.

منابع:
1- کلینی. الکافی، ج۲: ۶۱۲.
2- شیخ الصدوق. ثواب الاعمال: ۱۱.
3- شمخی؛ شریفی. سخنان امام محمدباقر (ع) درباره قرآن کریم، نشریه بینات.