سیاوش رسولی- این روزها  قصه  نگرانی پدر ومادرها همگام با مسئولان کشور وکارشناسان دست اندرکار از موضوع افزایش پیر پسرها وپیردخترها برهیچ کسی پوشیده نیست.به ویژه که این قصه روز به روز بیشتر روایت می شود.روایتی که هر روز استرس واضطراب بیشتری برای خانواده‌ها ایجا می کند.مجید ابهری،متخصص روانشناسی ،اخیراً از این  گفته  که بحران آینده جامعه ایرانی، بحران پیر پسرها وپیر دخترها است.بحرانی که از همین امروز نشانه‌های آن آشکار شده و وضعیت زندگی ۱۲  میلیون جوان مجرد تبلور عینی آن است.مجردهایی که روز به روز با گذشت ایام وسن خود زندگی تنهایی را بیشتر برمی گزینند وبه همین دلیل احتمال ازدواج آنها در گذر ایام هر لحظه کمتر کمتر می شود.

دراین میان بسیاری از کارشناسان دیگر هم بارها از سالهای پیش نسبت به این مسئله هشدار داده اند.اما آژیر خطر بحران ازدواج وافزایش سن حالا به صورت جدی به گوش می رسد.

نسلی با آپارتمانهای تنهایی

پیمان خجسته، کارشناس اجتماعی واستاد دانشگاه در این باره می گوید:با احتساب تمام این شرایط باید سالهای آینده را سالهای نسلی دانست که در آپارتمانهای تنهایی خود روزگار را بدون هیچ مسئولیت اجتماعی می‌گذرانند.این نسل که امروز با مشکلات روانی واقتصادی گوناگونی دست وپنجه نرم می کند به تدریج از اصل ماجرا یعنی تمایل به ازدواج فاصله گرفته است.همین سبب شده تا نرخ ازدواج به طور چشم گیری کاهش پیدا کند.

صحبتهای این کارشناس در حالی است که چندی پیش هم علی لاریجانی به این مسئله اشاره کرد که آمارهای ازدواج وطلاق واعتیاد باید از حالت محرمانه خارج شود.

پیمان خجسته ،پژوهشگر اجتماعی،با تاکید براین صحبتهای رئیس مجلس از لزوم دقت در تهیه آمارهای صحیح درباره میزان مجردهای کشور می گوید.به باور وی باید در ابتدا آمار دقیقی از میزان این افراد به دست آورد.خجسته می افزاید:همین افرادی که امروز ما باید آمارهای آنها را استخراج کنیم پیر پسران وپیر دختران آینده جامعه ایران هستند.افرادی که پتانسیل ابتلا به بسیاری از بیمارهای روانی را از همین امروز دارند.

قشر فعال در کمای اجتماعی!

احمد جلالی،روانشناس واستاد دانشگاه خاطرنشان می سازد:افسردگی،گسترش ،پرخاشگری ،میل به انزوای قابل توجه،از مهمترین مسائلی است که این بخش از جوانان را تهدید  می کند.تهدیدی که می‌تواند کلیه جامعه ایرانی وآرامش روانی آن را در معرض خطر قرار دهد.فراموش نکنیم که وقتی بخشی از جوانان به دلیل انزوا وازدواج نکردن در خودشون فرو می روند به تدریج قشر فعال جامعه از تولید در عرصه های مختلف باز می‌ماند.ضمن اینکه به طور معمول این دست از جوانان پسر ودختر،در گذر زمان از زندگی با والدین هم فاصله می گیرند که دراین صورت آُسیبهای اجتماعی بیشتر برآنها تسلط پیدا  می کند.

پیمان خجسته ،استاد دانشگاه وجامعه پژوه، درباره راههای پیشگیری از این ماجرا عنوان می کند:در مرحله اول باید اهتمام جدی در کل جامعه ومسئولان به وجود آید.همه باید نسبت به این مسئله احساس خطر کنند.هیچ کس نباید فراموش کند  که این موضوع هشداری علیه آرامش کل جامعه است.در گام بعدی ماجرای رشد آمار پیر پسرها وپیر دخترها باید به صورت پرونده جدی در مجلس شورای اسلامی وکمیسون های مرتبط مطرح شود. سپس باید راه حلهای سریع وعملی برای بیرون آمدن از این فضا اندیشیده شود.

گامهای پسران برای ازدواج لرزان است!

این استاد دانشگاه درباره راه حلهای سریع بیان می کند:باید کلیت کار را به سمتی هدایت کرد که پسرها انگیزه گام پیش گذاشتن برای خواستگاری را داشته باشند. چرا که فعلاً یکی از معضلات اصلی ما دراین باره این است که پسرها حرکت جدی نمی کنند واز ازدواج به شدت عقب نشینی کرده‌اند.این کارها می‌تواند شامل رفتارهایی دردو حوزه باشد.بخش اول رفتارهایی است که زود بازده هستند وبخش دوم رفتارهایی که برای نتیجه بخش بودن آنها باید به انتظار نشست.بخش زود بازدهی که مجلس شورای اسلامی می تواند نگاهی جدی به آن داشته باشد مواردی همچون کاهش مدت سربازی،تغییر درقوانین مهریه وازدواج و افزایش وامهای ازدواج باشد.طبیعتا بخش دیر بازده آن هم در حیطه تصمیمات دولت است که بتواند اقتصاد واشتغال را بهبود ببخشد.

دراین میان به باورمجید ابهری،متخصص رفتارشناسی هرچه سریعتر باید فکری به حال پسرها ودخترهای مجرد نمود.چرا که وضعیت موجود به نفع هیچ کس وبه ویژه های خانواده های ایرانی نیست.

احمدی جلالی،متخصص روانشناسی،درادامه می گوید:آنچه که امروز شاهد آن هستیم نوید آپارتمانهای تنهایی را می دهد که در سالهای آینده روز به روز بیشتر خواهند شد.به تدریج جوانهایی که م یخواهند به صورت تک نفره مستقل وبه اصطلاح  زندگی مستقل داشته باشند گسترش پیدا خواهد کرد. این سبب می شود که گسلهای روانی در جامعه به وجود آید.به این معنی که دیگر افراد جامعه نسبت به سرنوشت همدیگر بی تفاوت می شوند وهمه به غار تنهایی خود پناه می برند.غاری که از تک تک این گونه افراد،شخصیتی بی حوصله وپرخاشگر می سازد که حوصله قبول هیچ گونه مسئولیت اجتماعی ندارند.

حالا به نظر می رسد که حال و روز ازدواج وسن ازدواج در جامعه خوش نیست.حال و روزی که با این شرایط ممکن است از این بدتر هم بشود.به همین دلیل باید فکری برای آن کرد.فکری که بخشی از آن میتواند مسکن باشد وبخش دیگر راه حلی همیشگی برای درمان بیماری پیرسنی در مجرد ها!

انتهای متن/