هرانسانی دوست دارد زندگی او هم شیرین و گوار باشد و هم پایدار،امروزه هر کسی برای اینگونه زندگی طرح و برنامه ای می دهد.

به گزارش” صبح رابر” در حدیث معراج خداوند تبارک و تعالی فرمود:
ای احمد: آیا می دانی کدام زندگی گواراتر و کدام زیستن پایدارتر است؟
رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلَّم عرض کرد: خدایا! نمی دانم.

خداوند تبارک و تعالی فرمود: آن زندگی گواراتر است که:
– صاحب آن هیچ گاه در ذکر و یاد من سُست نشود
– و هیچ گاه نعمت من را فراموش نکند
– و هیچ گاه نسبت به حقّ من جاهلی و نادانی نکند
– و شب و روز که بر او می گذرد به دنبال آن باشد که رضا و خشنودی مرا به دست آورد.

شرح: دستورالعمل برای زندگی خوشگوار انسان این است که ….
– خود را غوطه ور در نعمتهای الهی بداند
– و نسبت به حقّ الوهیّت، خالقیّت، ربوبیّت، عبودیّت و… جاهلی و نفهمی و نادانی نکند؛

یعنی خدا را بپرستد نه پول، ریاست و…
– و دنبال کسب رضا و خشنودی خداوند باشد، یعنی رضای پدر و مادر، همسر، فرزند، خویشاوند، دوست، همکار، همسایه و… را برای رضای خداوند بخواهد
– و اگر موجب خشم و غضب الهی می شود، حتماً رها و ترک کند.

دستورالعمل زندگی پایدار انسان چنین است که:
– برای سود خود کار کند نه برای دیگری؛
یعنی آن مقدار در دنیا کار کنیم که درنشئه دیگر از آن بهره بگیریم،

درغیر این صورت یعنی اگر درنشئه دیگر ثمری نداشته باشد بلکه ضرر برساند، این کار کردن سودی ندارد….

متن حدیث:
رُوِیَ فی حَدیثِ المِعْراجِ؛ قالَ اللهُ تَبارَکَ وَ تَعالی یااَحْمَدُ: هَلْ تَدْری اَیُّ عَیْشٍ اَهْنَأُ وَ اَیُّ حَیاهٍ اَبْقی قالَ: اَللّهُمَّ لا، قالَ اللهُ تَبارَکَ وَ تَعالی اَمَّا العَیْشُ الْهَنیئُ فَهُوَ الَّذی لا یَفْتُرُ صاحِبُهُ عَنْ ذِکْری وَ لایَنْسی نِعْمَتی وَ لا یَجْهَلُ حَقّی یَطْلُبُ رِضَایَ فی لَیْلِهِ وَ نَهارِهِ وَ اَمّا الحَیاهُ الباقِیَهُ فَهِیَ الَّتِی یَعْمَلُ لِنَفْسِهِ حَتّی تَهُونَ عَلَیْهِ الدُّنْیا وَ تَصْغُرَ فی عَیْنِهِ وَ تَعْظُمَ الاخِرَهُ عِنْدَهُ وَ یُؤْثِرَ هَوایَ عَلی هَواهُ وَ یَبْتَغیَ مَرْضاتی وَ یُعَظِّمَ حَقَّ عَظَمَتی وَ یَذْکُرَ عِلْمی بِهِ وَ یُراقِبَنی بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ عِنْدَ کُلِّ سَیِّئَهٍ اَوْ مَعْصِیَهٍ بحارالانوار، جلد ۷۴، صفحه ۲۸

اى احمد! آیا مى دانى کدام زندگى گواراتر و کدام زندگی پایدارتراست؟عرض کرد: نمى دانم اى خدا من. فرمود: زندگى گوارا آن است که صاحب آن از یاد من غافل نشود، نعمت من را فراموش نکند و نسبت به حق من جاهل نباشد.روز و شب در پس کسب رضایت من است.
و اما زندگی پایدار آن است که (صاحب آن) براى خود به گونه اى عمل مى کند که دنیا در نظرش بى ارزش و در چشمش کوچک و آخرت بزرگ و با عظمت است و خواسته من را بر خواسته خویش مقدم مى دارد و در طلب خشنودی من است. و حق مرا بزرگ مى شمارد و همواره توّجه دارد که من نسبت به او آگاه هستم، و شب و روز و هر وقت که مى خواهد گناه و معصیتى بکند، مى داند که من مواظب او هستم و قلب خود را از هرچه که نمى پسندم پاک مى کند و نسبت به شیطان و وسوسه هاى او کینه مى ورزد.و براى ابلیس هیچ راه سلطه و نفوذى در مملکت دل خویش باقى نمى گذارد. وقتى که چنین حالات و روحیاتى پیدا کرد، در قلب او عشق و محبّتى مى گذارم که قلب و فراغت و اشتغال و تلاش او منحصراً براى من باشد و سخن او را همواره ذکر نعمتهایى که بر اهل محبّت خویش ارزانى داشته ام قرار مى دهم، و چشم و قلب او را مى گشایم تا با گوش جانش بشنود و با چشم قلبش جلال و عظمت من را ببیند.و دنیا را بر او تنگ مى گردانم و نسبت به لذّتهاى دنیایى در او کینه اى به وجود مى آورم.و از دنیا او را به گونه اى بر حذر مى دارم که شبان، گوسفندان خود را از چریدن در چراگاه هاى خطرناک و هلاکت آفرین بر حذر مى دارد.پس وقتى که چنین شد به شدّت از مردم فرار مى کند، و از دنیاى فانى به سراى باقى و از عالم شیطنت به سرزمین رحمت منتقل مى شود. اى احمد! من چنین کسى را لباس هیبت و عظمت مى پوشانم.و این است زندگى گوارا و حیات ابدى، و این است مقام اهل رضا .
منبع: پایگاه اطلاع رسانی آیت الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)