به گزارش ” صبح رابر” به نقل از  شبکه اطلاع رسانی دانا؛ کشور ایران داری منابع انرژی غنی و گسترده می‌باشد. وجود مخازن عظیم نفت و گاز موجب گردیده است که ایران از موقعیت مناسب و ممتازی نسبت به بسیاری از کشورهای دیگر برخوردار باشد. این منابع عظیم در صورتی می‌توانند به عنوان عوامل مهم توسعه اقتصادی نقش ایفا نمایند که استفاده بهینه و مناسب از آنها به عمل آید. در صورت عدم استفاده بهینه، این امکان وجود دارد که بخش انرژی به عنوان یک بخش نامتعادل و ناسازگار با سایر بخش‌های اقتصادی درآید و موجب رشد سرطانی برخی بخش‌ها گردیده و نهایتاً باعث عدم تعادل اقتصادی شود. آگاهی از تناسب یا عدم تناسب بین افزایش مصرف انرژی و تولیدات کل، از اهمیت خاصی برخوردار است؛ به این دلیل که عدم تناسب بین تولید و مصرف انرژی خود می‌تواند بیانگر اتلاف انرژی و عدم کارایی مصرف انرژی به عنوان عامل تولید باشد.

سرانه مصرف انرژی در ایران

براساس گزارش صندوق بین‌المللی پول، ایران دومین کشور جهان از نظر پرداخت یارانه انرژی با رقم ۳۷ میلیارد دلار می‌باشد. مصرف سرانه انرژی در ایران به ازای هر نفر بیش از ۵ برابر مصرف سرانه کشوری مانند اندونزی با ۲۲۵میلیون نفر جمعیت، ۲ برابر چین با یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفر جمعیت و ۴ برابر کشور هند با یک میلیارد و ۱۲۲ میلیون نفر جمعیت است که با مقایسه شاخص شدت مصرف انرژى در ایران با بسیارى از کشورهاى جهان، شاهد وضعیت ناهنجار بهره‌بردارى انرژى هستیم.

مصرف بنزین در ایران چقدر است؟

بر اساس گزارش، موسسه «مارکت اوراکل» ایران از نظر ارائه بنزین ارزان سومین کشور و از نظر میزان یارانه پرداختی به این کالا نخستین کشور در میان کشورهای جهان است و بیش از ۳۶ درصد کل مصرف بنزین خاورمیانه در سال ۲۰۰۷ در ایران مصرف ‌گردیده است. متوسط مصرف سوخت خودروهای بنزینی در کشورمان حدود ۱۱ لیتر در روز است در حالی که متوسط مصرف سوخت در کشورهای دیگر نظیر آلمان و ژاپن ۲/۵، در انگلیس ۳/۵، در فرانسه ۱/۹، در کانادا ۵/۶ و در کشور آمریکا ۳/۷ لیتر در روز است. هر۱۰ سال یک بار میزان مصرف سوخت در ایران ۲ برابر می‌شود اما این نرخ رشد در مقیاس جهانی یک تا ۲ درصد بیشتر نیست و میزان سوخت مصرفی جهان در حدود هر ۵۰ سال یک بار ۲ برابر می‌شود. یعنی ایران در مقایسه با میانگین جهانی ۴ تا ۵ برابر بیشتر سوخت مصرف می‌کند.

هم‌اکنون ۹ درصد سوخت جهان در ایران و توسط تنها یک درصد جمعیت جهان مصرف می‌شود. و هر ساله بیش از ۳۸درصد از بودجه سالانه دولت ایران به یارانه بنزین اختصاص می‌یابد در حالی که در صورت مصرف استاندارد، ایران می‌تواند یکی از صادر کنندگان بنزین باشد.

بررسی قیمت بنزین در سراسر دنیا حاکی از آن است که ایران در جایگاه دوم پس از ونزوئلا از نظر قیمت پایین بنزین قرار دارد؛ به‌طوری که ونزوئلا با ۰.۰۳  سنت، ایران ۰.۲ سنت و عربستان ۰.۲۱ سنت در جایگاه اول تا سوم به لحاظ ارزان‌ترین کشورها در قیمت بنزین قیمت دارند.

پس از آن، کشور کویت با بنزین هر لیتر ۰.۲۵ سنت، قطر با بنزین هر لیتر ۰.۲۵ سنت، بحرین با بنزین هر لیتر ۰.۲۸ سنت، عمان با بنزین هر لیتر ۰.۴۰ سنت، مصر با بنزین هر لیتر ۰.۴۰ سنت، برونئی با بنزین هر لیتر ۰.۵۱ سنت، بولیوی با بنزین هر لیتر ۰.۵۲ سنت، یمن با بنزین هر لیتر ۰.۵۸ سنت، قزاقستان با بنزین هر لیتر ۰.۶۲ سنت، اکوادور با بنزین هر لیتر ۰.۶۹ سنت، قرقیزستان با بنزین هر لیتر ۰.۶۹ سنت و سودان با بنزین هر لیتر ۰.۸۰ سنت در جایگاه بعدی ارزان‌ترین کشورها بابت قیمت بنزین قرار دارند.

همچنین براساس گزارش global petrol prices، کشور نروژ با قیمت هر لیتر بنزین ۲.۵۶ دلار، هلند با قیمت هر لیتر بنزین ۲.۴۴ دلار، ایتالیا با قیمت هر لیتر بنزین ۲.۴۲ دلار، دانمارک با قیمت هر لیتر بنزین ۲.۳۸ دلار، ترکیه با قیمت هر لیتر بنزین ۲.۳۴ دلار، یونان با قیمت هر لیتر بنزین ۲.۲۸ دلار و آلمان با قیمت هر لیتر بنزین ۲.۲۲ دلار در جایگاه گران‌ترین کشورها در رابطه با قیمت بنزین قرار دارند.

بنزین، گاز و بطور کلی سوخت در کشور ژاپن گران است و به همین دلیل مردم ترجیح می‌دهند در مرکز شهر و نزدیک به محل کارشان زندگی کنند تا بتوانند با دوچرخه یا پیاده خودشان را به محل کارشان برسانند و هزینه عمده‌ای در رفت و آمد صرفه جویی کنند. هزینه‌ای که اگر کنترل نشود، حدود ۲۰۰۰دلار خرج بر می‌دارد.

علاوه بر این که ماشین، حتی ماشین های ژاپنی، ارزان محسوب نمی‌شوند، یک لیتر بنزین حدود ۱٫۷۵ دلار است و برای رانندگی در هر بزرگراهی باید مبلغی پرداخته شود؛ به این هزینه‌ها نرخ بیمه گران و هزینه بالای پارک‌مترها را اضافه کنید تا به ژاپنی‌ها حق بدهید که با وجود این که بیشتر ادارات و شرکت‌های ژاپنی، ماهانه مبلغی را بعنوان هزینه رفت و آمد به حقوق کارمندانشان اضافه می‌کنند، باز هم مرکز شهر توکیو رتبه اول تراکم جمعیت در دنیا را داشته باشد.

برق

از نظر مصرف برق هم ، ایران نوزدهمین کشور پرمصرف برق در دنیاست. ودولت سالیانه یارانه‌ ۴هزار میلیارد تومانی برای برق در نظر می گیرد.

در زمان حاضر متوسط قیمت جهانی هر کیلووات ساعت برق در جهان افزون بر ۱۲ سنت است که این میزان دستکم شش برابر متوسط قیمت برق خانگی و صنعتی در ایران است. در زمان حاضر متوسط قیمت جهانی هر کیلووات ساعت برق در جهان افزون بر ۱۲ سنت است که این میزان دستکم شش برابر متوسط قیمت برق خانگی و صنعتی در ایران است.

کشور چین تازگی ها با ترفند بازگشت به سنت، مردم را راضی کرده است که برای فانوس های معروفشان، که دم در مغازه ها و رستوران ها آویزان است، از شمع استفاده کنند. با این همه برق وتلفن هنوز گران است و یک خانواده چینی حدود ۳۰۰ دلار برای قبض هایی از این دست می پردازد تا حواسش کاملا جمع باشد.

مواد مصرفی

عدم رعایت الگوی مصرف فقط به مبحث انرژی ختم نمی‌شود. در بخش آب، ایرانیان ۷۰ درصد بیش از الگوی جهانی، آب مصرف می‌کنند. این اضافه مصرف در حالی اتفاق می‌افتد که منابع آبی کشور برخلاف بسیاری از کشورها بسیار محدود است. به ویژه در اثر خشکسالی، ذخیره بسیاری از سفره‌های زیرزمینی کاهش یافته است. علیرغم برخورداری کشور ایران از مزیت نسبی در بخش کشاورزی و دارا بودن قابلیت کشت، برداشت و صادرات هزاران تن محصول، به دلیل عدم مدیریت بهینه منابع آبی و استفاده از روشهای سنتی کشت، بخش کشاورزی همچنان کوچکترین بخش اقتصاد کشور را تشکیل می‌دهد. برخی از کارشناسان بر این باورند که به طور متوسط۹۲ درصد آب مصرفی کشور در بخش کشاورزی، به دلیل استفاده از روش غرق آبی (به جای سیستمهای کارآمد آبیاری تحت فشار یا قطره ای) هدر می رود.

الگوی مصرف آب آشامیدنی بر اساس اعلام بانک جهانی برای یک نفر در سال، یک متر مکعب و برای بهداشت در زندگی به ازای هر نفر، ۱۰۰ متر مکعب در سال است. بر این اساس، در کشور ما ۷۰ درصد بیشتر از الگوی جهانی آب مصرف می‌شود!

آب

در کشور آلمان میانگین مصرف روزانه آب درایالتهای مختلف متفاوت است به گونه ای که میزان مصرف در ایالتهای غربی با میزان مصرف در ایالتهای شرقی متفاوت است. به طور متوسط هر شهروند ساکن در ایالتهای غربی ۱۲۶ لیتر آب درشبانه روز مصرف می کند در حالیکه این مقدار برای یک شهروند ساکن ایالتهای شرقی در حدود ۹۳ لیتر است که در مقایسه با ۱۵ کشور اتحادیه اروپا یکی از کمترین میزانهای مصرف است.( پائین ترین نرخ سرانه مصرف آب در اروپا ۱۱۵ لیتردر روز برای کشور بلژیک وبالاترین نرخ مصرف روزانه ۲۵۶ لیتر متعلق به اسپانیا است.

از سوی دیگر در دو دهه گذشته مصرف آب خانگی دچار تغییرات اساسی شده است و میانگین مصرف آب که در دهه ۱۹۹۰ روزانه ۱۴۰ لیتر بوده است به حدود ۱۲۰ لیتر در سال ۲۰۰۴ کاهش یافته است.

میزان سرانه مصرف آب در سال۱۹۹۰ در حدود ۱۴۵ لیتر ، در سال ۱۹۹۵ در حدود ۱۳۲ لیتر،در سال ۲۰۰۰ در حدود ۱۲۹ لیتر و سال ۲۰۰۵ به حدود ۱۲۷ لیتر رسیده است. با بررسی نمودار ، کاهش ۱۸ تا ۲۰ لیتر مصرف روزانه آب رادر یک دوره ۱۵ ساله شاهد هستیم که با توجه به جمعیت آلمان( ۸۲ میلیون نفر) روزانه در حدود ۱میلیارد و چهارصد میلیون لیتر آب در هر روز صرفه جوئی شده است.

تعیین قیمت خدمات شرکت های آب وفاضلاب درآلمان تابعی از هزینه های تمام شده است. براین اساس در سال ۲۰۰۵ میانگین قیمت هر متر مکعب آب مصرفی ۸۱/۱ یورو و قیمت هر متر مکعب فاضلاب ۱۴/۲ یورو بوده است ؛ در مجموع هر خانوارآلمانی به ازاء یک متر مکعب خدمات آب وفاضلاب مبلغی معادل ۵ یورو می پردازد . با این حساب به ازاء هر مترمکعب خدمات آب وفاضلاب، یک مشترک آلمانی پولی بیش از ۴۳ برابر یک مشترک ایرانی می پردازد.

هنوز بسیاری از مردم مناطق پکن، آب لوله کشی ندارند و آب را در بشکه های بزرگی می خرند و با گاری به خانه هایشان می برند (کوچه های آن مناطق معمولا ماشین رو نیست). آب خریداری شده فقط برای خورد و خوراک استفاده می شود و برای شستشو و استحمام، آب ارزان تری هست که از رودخانه شهر می آورند.

نان

نان یکی از ارزانترین و مهمترین مواد غذایی مورد استفاده انسان می باشد، گرچه با ارتقاء سطح زندگی در کشورهای پیشرفته از میزان مصرف نان کاسته شده است، لیکن نان هنوز هم بخش عمده ای از انرژی روزانه مردم کشورهای مختلف و بویژه اقشار کم درآمد جامعه را تأمین می کند .

بالاترین نرخ مصرف نان در جهان متعلق به ایران است. براساس آمارهای منتشره، مصرف سالانه گندم کشور حدود ۱۱ میلیون تن در سال است که حدود سه میلیون تن آن (۳۰ %) به ضایعات نان تبدیل می‌شود. آمارهای منتشره توسط سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) همچنین نشان می دهد که بالاترین نرخ مصرف نان در جهان متعلق به ایران است. سرانه مصرف نان در ایران حدود ۱۶۰کیلوگرم است که در مقایسه با کشورهای اروپایی مانند فرانسه ۵۶ کیلوگرم در سال و آلمان ۷۰ کیلوگرم در سال بسیار بالا است. روشن است که عدم بهره برداری صحیح از این منبع غذایی غنی (که در فرهنگ دینی و ملی هم از جایگاه مقدسی برخوردار است) و پخت نامناسب نان از مهم ترین دلایل اضافه مصرف است.

در چین دور ریختن غذا، واقعا برایشان گران تمام می شود و این را حتی در هتل های بین المللی شان به وضوح می شود دید. نان های مصرف نشده را با احترام سر جایش می گذارند.

انتهای پیام/