یکی از دوستان فرهنگی ام از دختری برایم گفته بود که در روستایی دوردست از توابع شهرستان رابر زندگی می کند؛ دختری که دست های نداشته اش همواره رو به آسمان بلند است.
محمد حسینخانی نویسنده رابری نوشت: اگر بخواهم بنویسم، روزها باید فسفر سوزانده و همه فضائل را پشتسرهم ردیف کنم، اما مخلص کلام؛ در ۱:۲۰ چیزی جز ما «رایت الا جمیلا» مستور نیست.