عبادات و طاعات در رمضان رنگ خدایی به خود می گیرد. اخلاص چاشنی اعمال انسان می شود، قلب ها آماده پذیرش خوبی ها می شوند و در این صورت است که روزه داری باعث رقت قلب و باز شدن دریچه های احساس برای گریه و طلب بخشش و مغرفت از درگاه خدا می شود و مهربانی کردن به ایتام، گرفتن دست نیازمندان، گستردن سفره های اطعام و نیکی در حق والدین و اقوام جایگزین تمام بی تفاوتی ها و خدای نکرده غلفت ها می کند.
محمد حسینخانی نویسنده رابری نوشت: اگر بخواهم بنویسم، روزها باید فسفر سوزانده و همه فضائل را پشتسرهم ردیف کنم، اما مخلص کلام؛ در ۱:۲۰ چیزی جز ما «رایت الا جمیلا» مستور نیست.