خواسته مردم و رسانه ها در حال حاضر انتشار متن اصلی توافقنامه ایران و ۵+۱ که به امضای همه رسیده در ژنو است تا این متن به تمام اما و اگرهایی که از ۳ روز پیش تا کنون میان مسئولین و مردم رد و بدل می شود پایان دهد.

به گزارش” صبح رابر” به نقل از  خبرنگار شبکه اطلاع رسانی دانا، ساعت چهار بامداد یکشنبه سوم اذرماه به وقت ژنو ، و ۶و نیم به وقت ایران، ظریف در فیس بوک خود نوشت: به یاری خدا، مقاومت و صبر و متانت شما ملت بزرگ به نتیجه رسید و مذاکرات با موفقیت پایان یافت. غنی سازی به رسمیت شناخته شد. فعالیت ها ادامه خواهد یافت و تحریم ها در سراشیبی قرار گرفت. امروز بیش از هر زمان همدلی و همبستگی ملی ضروریست.

این خبر مانند بمب در رسانه های داخلی و خارجی صدا کرد و همه جا را لرزاند.

آنچه که مشخص بود توافقنامه مقدماتی بین ایران و گروه کشورهای موسوم به ۵+۱ متشکل از وزیران امور خارجه آمریکا، انگلیس، چین، روسیه، فرانسه و آلمان پس از ده سال در ژنو مقر اروپایی سازمان ملل به امضاء رسیده بود.

جمهوری اسلامی ایران برنامه هسته ای خود را از نزدیک به دو دهه پیش از آغاز مذاکرات با گروه EU3 آغاز کرده بود. در آن زمان، ایران برنامه هسته ای خود را گسترش چندانی نداده بود و تنها چند کیلوگرم اورانیوم ۳ تا ۵ درصدی غنی کرده بود که تا سطح کنونی بسیار فاصله داشت.

تلاش‌های ایران در سال‌های ۱۳۶۴ تا ۱۳۷۶ موجب گردید، ایران بتواند از طریق دلالان خارجی به نقشه‏هایی که در ساخت دستگاه‏های سانتریفوژ کاربرد دارند دسترسی پیدا کند. در این دوره، ایران توانست نقشه‏های مربوط به راکتور آب سنگین را هم به دست آورد.

از سال ۱۳۷۶ تا سال ۱۳۸۰ با ساخت وسایل مورد نیاز در داخل و وارد کردن برخی از قطعات از خارج، جمهوری اسلامی ایران موفق به انجام آزمایش‏های مربوطه در محیط آزمایشگاهی شد. پس از موفقیت آزمایش‏ها در مقیاس آزمایشگاهی، از سال ۸۰ به بعد این دانش به سایت‏های‏هسته‏ای از جمله سایت نطنز که از چندین سال قبل احداث آن شروع شده بود، منتقل گردید. در همین دوران، ایران به دانش غنی‌سازی اورانیوم از طریق لیزر نیز دست یافت و در محیط آزمایشگاهی، فعالیت‏هایی را انجام داد و کار احداث راکتور آب سنگین نیز در اراک آغاز گردید.با دسترسی به چنین توانمندی، یعنی دستیابی به فناوری هسته‏ای[۶] این دانش، عملیاتی نیز گردید و ایران توانست فرآیند غنی‏سازی و چرخه سوخت اتمی را اجرایی کند. این پیروزی شگفت با اتکا به دانشمندان ایرانی در چندین نقطه از کشور دنبال شد:

۱. استخراج اورانیوم از معادن در ساغند یزد؛

۲. تبدیل سنگ اورانیوم به کیک زرد یا کنسانتره اورانیوم در اردکان یزد؛

۳. تبدیل کیک زرد از طریق فرآوری اورانیوم به سه گاز در اصفهان:

الف- گاز هگزا فلوراید اورانیوم معروف به UF6؛

ب- گاز تترافلوراید اورانیوم معروف به UF4؛

ج- اکسید اورانیوم معروف به UO2.

پیشرفت های چشمگیر ایران در زمینه های هستهای موجب نگرانی های غرب در زمینه دست یابی ایران به بمب هسته ای شود؛ این درحالی بود که رهبر انقلاب، بارها و بارها تأکید کردند که هدف ایران دستیابی به بمب هسته ای نیست و فتوای حرمت استفاده از سلاح هسته ای را اعلام کردند.

این مطمئن ترین گزینه برای غرب بود که ایران به دنبال سلاح هسته ای نیست؛ اما غرب با تحریم ها و فشارها علیه ایران، به دنبال عقب نشینی ملت ایران از حقوق هسته ای خود بود.

مردم ایران با مقاومت و همچنین دانشمندان هسته ای با تلاش شبانه روزی و خون دادن در مسیر هسته ای، موجب شد تا غرب خود براینشستن بر سر میز مذاکره پیش قدم شود.

غربی ها می دانستند که دیگر می توانند مانند سابق با ایران برخورد کنند؛ چرا که جمهوری اسلامی به قدرتی در زمینه هسته ای تبدیل شده بود.

این قدرت باعث امضای توافقنامه هسته ای شد؛ اما این سوال پیش آمده است که چرا غرب پیش از این ایران هسته ای را نپذیرفته بود؟

پس از گذشت کمتر از یک ساعت از امضای توافق هسته ای ایران با ۵+۱، نظرهای مختلفی از گوشه گوشه جهان راجع به این توافق به گوش می‌رسید.

در جدول زیر برخی از تناقضات غرب و ایران درخصوص توافقنامه را مشاهده می کنیم:

عده ای معتقدند که ایران در این توافقنامه تنها دستاوردش در قبال امتیازاتی که داد، یک خروس قندی بود.

عده ای متن توافقنامه را خوب بررسی کردند و به رسمیت شناختن حق غنی سازی را نکته مهمی دانستند.

اما چه چیزی عامل به وجود آمدن این اظهار نظرهای گوناگون در خصوص توافق هسته ای در داخل و خارج شده است؟

ظریف، وزیر امورخارجه کشور، امروز با حضور در مجلس خواست تا به این خبرهای پراکنده یک شیرازه ببندد و بحث توافقنامه را در کشور خاتمه دهد؛ اما کلی گویی او و عدم پرداختن به متن توافقنامه بازهم نگرانی هایی را در سطح رسانه ها و مردم به وجود آورد.

از طرفی عدم تطبیق متن ترجمه شده فارسی با متن توافقنامه انگلیسی به این نگرانی ها دامن زد.

این درحالی است که روز گذشته کاخ سفید متنی را به عنوان متن توافقنامه منتشر کرد که بلافاصله این متن از سوی وزارت امور خارجی کشور تکذیب و رد شد.

جواب دادن به این تناقضات چگونه امکان پذیر است؟ چطور می توان نگرانی‌ها را از افکار عمومی زدود؟ متن اصلی توافقنامه امضا شده چیست؟ چرا دولت راستگویان این متن را منتشر نمی کند؟ مگر این دولت اعلام نکرده بود که مردم باید در جریان همه امور قرار بگیرند؟

خواسته مردم و رسانه ها در حال حاضر انتشار متن اصلی توافقنامه ایران و ۵+۱ در ژنو است تا این متن به تمام اما و اگرهایی که از ۳ روز پیش تا کنون میان مسئولین و مردم رد و بدل می شود پایان دهد.

دولت راستگویان که خود اعلام کرده بود: «دولت نمی تواند حقایق را به مردم نگوید»، در جریان مذاکرات ۵+۱ با محرمانه تلقی کردن مذاکرات همچنین عدم انتشار متن امضا شده از توافق نامه هسته ای، موج نگرانی را به مردم وارد کرده است.

امید است ملت ایران که با مقاومت های خود، دستاوردهای هسته ای را حمایت کردند، هرچه سریعتر در جریان متن مذاکره قرار بگیرند.

انتهای پیام