به گزارش”صبح رابر” به نقل از مشرق، حجت الاسلام حسن روحانی در حالی سفر پنج‌روزه خود به نیویورک را صبح دوشنبه آغاز کرد که در مصاحبه خبری با شبکه ان‌بی‌سی آمریکا عنوان کرد “برای مذاکره با غرب در موضوع هستهای و حل این مسئله اختیار تام دارد”؛ وی حتی درباره احتمال دیدارش با اوباما از امکان هر اتفاقی در عالم سیاست خبر داد و آن را رد نکرد. با این حال به نظر میرسد باید چند نکته را درباره این اتفاقات در نظر داشت.

۱- رهبر انقلاب پیشتر درباره احتمال مذاکره با آمریکا سخنانی گفتهاند که باید آن را مد نظر قرار داد؛ اینکه مذاکره حرام نیست و اگر مصلحت و منافع ملی ایجاب کند، بر سر میز مذاکره خواهند نشست.

تإکید همیشگی ایشان بر حاضر شدن در مذاکره از موضع اقتدار بود؛ به نظر میرسد اکنون نیز به این خاطر به روحانی اختیار تام داده شده است که ایران در سطح منطقه و داخلی از اقتدار خاصی برخوردار است؛ حماسه سیاسی ۲۴ خرداد بخشی از اقتدار داخلی بود؛ در سطح منطقه نیز، درگیری آمریکا با ایران بر سر مسئله سوریه، در نهایت با عقب‌نشینی آمریکا از مواضع خود پایان یافت؛ امروز این موضع اقتدار در سطح منطقه و مخصوصاً در برابر آمریکاییها به‌خوبی مشخص است.

۲- رهبر انقلاب پیشتر هم متذکر شده بودند که تنها تغییر لحن آمریکاییها کافی نیست و باید شاهد تغییر رویکردها باشیم؛ به گونه‌ای که تغییر لحن آمریکاییها تنها سبب میشود که ما هم تغییر لحن بدهیم؛ اکنون و با اختیار تامی که به حسن روحانی داده شده است، این تغییر لحن هم تا حدودی صورت گرفته و حال نوبت آمریکاییهاست که از تغییر لحن فراتر رفته و در رویکردها و روندهای گذشته خود تا به حال، تغییر دهند. حال باید منتظر بود و دید چگونه گامهای تغییر در سفر روحانی به نیویورک از سوی آمریکاییها بروز مییابد؟

۳- حسن روحانی نماینده تام و تمام نظام جمهوری اسلامی و ملت ایران است؛ ۲۴ خرداد ملت او را به ریاست جمهوری برگزیدند؛ امروز نیز نظام به وی اختیار تام برای حل موضوع هستهای داده است؛ پس به‌طور قطع موضع حسن روحانی، موضع نظام اسلامی است و او به نمایندگی از ملت ایران به آمریکا سفر کرده است تا دریابد آمریکاییها در ادعای تغییرشان صادق هستند یا خیر؟

۴- اینک نوبت آزمون آمریکاییهاست. نماینده نظام جمهوری اسلامی برای مذاکره با غرب اختیار تام دارد؛ اما باید دید اوباما نیز اختیار تام دارد؟ به نظر میرسد بسیاری از فعالان سیاسی داخلی نیز به این امر رسیده‌اند که حال نوبت آمریکاست که از تغییر لحن فراتر برود و در رویکردهای خود در قبال ایران تغییر ایجاد کند. آمریکایی‌ها این بار در این آزمون صداقت گرفتار آمدهاند؛ حتی زمزمه‌های درخواست برخی اصلاح‌طلبان از اوباما برای استفاده از این فرصت، نشان میدهد که همگان پذیرفتهاند کاخ سفید باید تغییر را نشان دهد و نه ایران.

هر چند که به نظر میرسد اوباما اختیار تامی را که امروز رئیس جمهور ایران دارد، نداشته و رئیس‌جمهور تام‌الاختیاری در حل مسائل نیست و حرف اوباما صدای ملت آمریکا نیست بلکه صدای حاکمیت اقتدارگرای کاخ سفید است و صد البته، این، ساعات آینده است که نتیجه تاکتیک‌های نوین طرفین را روشن‌تر خواهد کرد.